Στις 5 Δεκέμβρη 1903 γεννήθηκε ο Αναρχικός Attilio Bazzocchi στο Forlì της Ιταλίας. Από πολύ μικρή ηλικία προσχώρησε στο αναρχικό κίνημα και σύντομα έγινε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά μέλη των ομάδων των περιοχών Forlì και της Romagna.
Στην Μπολόνια το 1920, ως εκπρόσωπος στο Κογκρέσο της Unione Italiana Anarchica (Ιταλική Αναρχική Ένωση - UAI), συναντήθηκε με τους Errico Malatesta, Gigi Damiani και Nello Garavini.
Στις 17 Απρίλη 1922, εξ ονόματος της Federazione Anarchica Romagnola (Ρωμανική Αναρχική Ομοσπονδία - FAR), στέλνει ένα τηλεγράφημα διαμαρτυρίας στη ρωσική αντιπροσωπεία στη Διάσκεψη της Γένοβας για την καταστολή σε βάρος των Ρώσων Αναρχικών από την μπολσεβίκικη κυβέρνηση.
Την ίδια χρονιά δημοσίευσε μερικά άρθρα για την ονομαστή ιταλική αναρχική εφημερίδα “Umanita Nova” (“Νέα Ανθρωπότητα”).
Με την έλευση του φασισμού διώκεται, καταζητείται και συλλαμβάνεται αρκετές φορές. Στις αρχές της δεκαετίας του '30 πέρασε μερικούς μήνες στη φυλακή για διάφορες παραβάσεις. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου συνεργάζεται με αντάρτικες ομάδες που δρουν στις οροσειρές των Απεννίνων.
Στη μεταπολεμική περίοδο έγιναν με τον Pio Turroni, οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές της αναδιοργάνωσης του αναρχικού κινήματος στην περιοχή της Romagna και το σπίτι του γίνεται ασφαλές καταφύγιο για συντρόφους και άπορους. Με τον Pio Turroni ίδρυσαν και επιμελήθηκαν την εφημερίδα “L” Aurora” (“Η Αυγή”). Ως εκπρόσωπος της FAR παρευρίσκεται σε διάφορα συνέδρια της FAI: Καρράρα (1945), Μπολόνια (1947), Λιβόρνο (1949).
Το 1965, με τον Armando Borghi και άλλους συντρόφους και αναρχικές ομάδες, φεύγουν από την Federazione Anarchica Italiana (Ιταλική Αναρχική Ομοσπονδία - FAI, δηλαδή τη συνέχεια της UAI) καθώς διαφωνούν με τις συζητήσεις στο τότε Συνέδριο στην Καρράρα. Στις 19 Δεκέμβρη 1965, στην Πίζα, συμμετείχε στο Ιδρυτικό Συνέδριο των Ομάδων Αναρχικής Πρωτοβουλίας (GIA).
Μετά το 1968, όταν μια νέα γενιά αναρχικών αγωνιστών εμφανίζεται και αρχίζει να δρα στη Romagna, θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία τους προσφέροντας γνώσεις και εμπειρία. Αν και άρρωστος, τα τελευταία χρόνια συμμετέχει σε διάφορες δραστηριότητες. Πέθανε στις 12 Σεπτέμβρη 1985 στο Forlì.
*Πηγή: Walter Ranieri. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
...
Αυτή είναι μια φωτογραφία της Sociedad de Culinarias y Servientas (Ένωση Μαγειρισσών και συναφών επαγγελμάτων) στη Βολιβία το 1935. Αυτή η ένωση ήταν μέρος της Federaciónn Obrera Femenina (FOF - Ομοσπονδία Εργαζόμενων Γυναικών), από το 1927, και εκτός από τον αγώνα για τον παγκόσμιο στόχο του επαναστατικού συνδικαλισμού την ίδια περίοδο, που ήταν η 8ωρη εργασία, αγωνιζόταν και για την ισότητα των φύλων και το δικαίωμα στο διαζύγιο.
Ο επαναστατικός συνδικαλισμός και ο αναρχισμός είχαν ισχυρή διείσδυση σε αυτόχθονες κοινότητες και τους απογόνους τους στην Αμερική, όπως το Περού, το Μεξικό και η Βολιβία, που ήταν ο πρώτος κλάδος του σοσιαλισμού που...
Στις 9 Δεκέμβρη το 1842 γεννήθηκε ο Πιοτρ Κροπότκιν. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στα επίσημα εγκαίνια του Πανεπιστημίου των Ναυτικών, που πραγματοποιήθηκαν στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Petrograd στις 5 Αυγούστου 1917. Ο Κροπότκιν είναι δεύτερος από τα δεξιά στην μπροστινή γραμμή, ενώ ο επικεφαλής της τότε Προσωρινής Κυβέρνησης Alexander Kerensky είναι τέταρτος από τα δεξιά. Το εν λόγω Πανεπιστήμιο προσέφερε διαλέξεις διάρκειας τριών εβδομάδων σε 400 ναυτικούς και μερικές δεκάδες στρατιώτες.
*Πηγή: Malcolm Archibald.
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018