- Αργύρης Αργυριάδης
- Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων
Αργύρης Αργυριάδης
Αρκετοί σύντροφοι στον ευρύτερο σοσιλιστικό χώρο νομίζουν, ότι η «Διεθνής» είναι ένα ρωσικό μπολσεβίκικο έργο. Οι πιο προσεκτικοί ίσως γνωρίζουν, φυσικά, ότι δεν είναι ούτε ρωσικό ούτε κομμουνιστικό. Γράφτηκε στα γαλλικά από τον Αναρχικό κουμμουνάρο Eugène Pottier (Ευγένιος Ποτιέ) το 1871 και συντέθηκε από τον Pierre de Gayter, έναν Βέλγο εργάτη που έγινε κάτοικος Παρισιού.
Υιοθετήθηκε αρχικά από το γαλλικό εργατικό κίνημα και ειδικά από τους επαναστάτες συνδικαλιστές, έγινε γνωστό σε όλη τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη και τελικά έφτασε στη Ρωσία.
Μετά την Επανάσταση ο Ρωσικός Εθνικός Ύμνος καταργήθηκε και κανένας άλλος δεν υιοθετήθηκε. Αντ' αυτού, η νέα ρωσική κυβέρνηση επεδίωξε να κερδίσει την υποστήριξη των διεθνών εργατών χρησιμοποιώντας το τραγούδι τους, τη «Διεθνή». Αν και από τότε που οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν την εξουσία εγκατέλειψαν τον διεθνισμό και ανέπτυξαν τον «σοβιετικό πατριωτισμό», η παλιά μελωδία παραμένει. Φυσικά οι στίχοι έχουν αλλάξει με τον καιρό.
Σε συνέχεια του κειμένου «Ο οσιαλιστής ποιητής Eugène Pottier - Πρώην μέλος της Κομμούνας», θεωρήθηκε σημαντικό να αναδείξουμε τόσο την προσωπικότητά του όσο και την άγνωστη ιστορία και την περιπέτεια ενός ύμνου που σχεδόν όλοι έχουμε τραγουδήσει αλλά λίγοι γνωρίζουν την πραγματική του ιστορία.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τον Pottier. Ο Ευγένιος Εντίν Ποτιέ όπως είναι το πλήρες όνομά του γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1816 και πέθανε στις 6 Νοεμβρίου 1887. Ήταν Γάλλος επαναστάτης, Αναρχικός, ποιητής, ελευθεροτέκτονας και εργάτης μεταφορών.
Ο Pottier εξελέγη μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Παρισιού -της Κομμούνας του Παρισιού- τον Μάρτιο του 1871. Μετά την ήττα της Κομμούνας, τον Ιούνιο του 1871 έγραψε το ποίημα «L'Internationale» (Η Διεθνής), το οποίο έγινε ο ύμνος της Διεθνούς Ένωσης Εργατών κατά τα τελευταία χρόνια πριν την διάλυσή της (1871-1876), και έκτοτε χρησιμοποιείται από τις υπόλοιπες σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές συναθροίσεις που αυτοαποκαλούνται «διεθνείς». Η μουσική γράφτηκε αργότερα για το τραγούδι από τον Pierre De Geyter. O ύμνος της «Διεθνούς» θεωρείται ως ένα από τα πιο γνωστά προπαγανδιστικά τραγούδια μετά τη «Μασσαλιώτιδα». Αφού έγραψε το ποίημα, ο Pottier έφυγε στην εξορία για να γλυτώσει και αργότερα επέστρεψε στη Γαλλία, όπου και πέθανε πάμπτωχος.
Ο Pierre Chrétien De Geyter (Πιερ Κρετιέν Ντε Γκέιτερ), που γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1848 και πέθανε στις 26 Σεπτεμβρίου 1932, ήταν Βέλγος σοσιαλιστής και συνθέτης, έγινε γνωστός για την σύνθεση της μουσικής του ύμνου της «Διεθνούς».
Ο De Geyter γεννήθηκε στη Γάνδη του Βελγίου, όπου οι γονείς του, με καταγωγή από τη γαλλική Φλάνδρα, είχαν μετακομίσει για να εργαστούν στα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας. Όταν ήταν επτά ετών, η οικογένεια, που είχε ήδη πέντε παιδιά, επέστρεψε στη Γαλλία και εγκαταστάθηκε στη Λιλ. Ο Pierre εργάστηκε εκεί ως κατασκευαστής νημάτων και έμαθε πώς να διαβάζει και να γράφει σε νυχτερινά μαθήματα. Σε ηλικία δεκαέξι ετών, γράφτηκε στην Ακαδημία της Λιλ, όπου παρακολούθησε για πρώτη φορά μαθήματα σχεδίου, τα οποία του επέτρεψαν να βρει δουλειά ως ξυλογλύπτης. Αργότερα παρακολούθησε μαθήματα μουσικής και εντάχθηκε στην εργατική χορωδία «La Lyre des Travailleurs», που ιδρύθηκε από τον σοσιαλιστή ηγέτη της Λιλ, Gustave Delory.
Στις 15 Ιουλίου 1888, ο Delory επικοινώνησε με τον De Geyter για να συνθέσει την...
- Dimitri (ed.)
- Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων
Ο εμφύλιος πόλεμος στη Ρωσία του 1917-1921 θεωρείται μια αντιπαράθεση μεταξύ του Λευκού και του Κόκκινου στρατού. Και τα δύο κινήματα προώθησαν αυταρχικές και κρατιστικές ιδέες, πραγματοποίησαν βίαιη κινητοποίηση, λεηλάτησαν, τρομοκρατούσαν και περιόρισαν την ελευθερία του πληθυσμού, που ανάγκασε τους αγρότες και εργάτες να ενωθούν σε αντάρτικες μονάδες για την αντίσταση τόσο της λευκής όσο και της κόκκινης δικτατορίας. Αυτοί οι άνθρωποι πήραν τα όπλα για να υπερασπιστούν την ελευθερία τους, έκαναν αναγκαστικές συμμαχίες τόσο με Μπολσεβίκους όσο και με μοναρχικούς, αλλά πάντα υπερασπίζονταν τα συμφέροντά τους και έκαναν πόλεμο «εναντίον όλων». Μιλάμε για τον λεγόμενο Πράσινο Στρατό, που...
- P. Argyriades
- Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων
Tου Π. Αργυριάδη
Παρίσι
Εκδότη του περιοδικού «Κοινωνικό Ζήτημα»
5, Boulevard Sail:t-Michel, 5
Και στα γραφεία του Socialist, 17, rue du Croissant 1888
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Έχοντας γνωρίσει τον Pottier από κοντά, ήμασταν σε θέση να εκτιμήσουμε όλες τις ιδιότητες της καρδιάς του και την ευφυΐα του.
Θέλαμε με αυτό το φυλλάδιο να δώσουμε μια ιδέα για τον χαρακτήρα και το ταλέντο του αείμνηστου φίλου και ομοϊδεάτη μας.
Ανάμεσα στα ποιήματα του έργου του, έχουμε διαλέξει μερικά λουλούδια με τα οποία σχηματίζουμε ένα μπουκέτο που τοποθετούμε στον τάφο του ιεροψάλτη της Κοινωνικής Επανάστασης.
Όλοι οι σοσιαλιστές χωρίς διάκριση ακολούθησαν τον Eugène...
- 1η Μαρτίου 1921: Η Εξέγερση της Κρονστάνδης
- Αυστραλία: Η πρώτη διαδήλωση στο Brisbane για την Ημέρα των Οκτώ Ωρών
- Η Raicho Hiratsuka
- Ο Κουβανός επαναστάτης Camilo Cienfuegos
- Ρωσία: Το αντάρτικο κίνημα των «πράσινων»
- Γαλλία: Το επαναστατικό συνδικαλιστικό περιοδικό «La Révolution Proletarienne»
- Αυστραλία: Η μαζική γενική απεργία στο Μπρίσμπαν, 18 Γενάρη 1912