Αλέξανδρος Σχισμένος
Στις 14 Απριλίου 1944, ανήμερα Μεγάλης Παρασκευής, οι Ναζί κατακτητές και οι ντόπιοι ταγματασφαλίτες του Τολιόπουλου εκτέλεσαν 120 Αγρινιώτες στην Αγία Τριάδα, που τότε ήταν φυλακές. Ως αντίποινα για την ανατίναξη μιας γερμανικής αμαξοστοιχίας από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ πέντε μέρες νωρίτερα. Τρεις όμως αγωνιστές τους κρέμασαν στην κεντρική πλατεία (τότε Μπέλλου, τώρα Δημοκρατίας).
Για παραδειγματισμό.
Χρήστος Σαλάκος, 23 χρονών.
Παναγιώτης Σούλος, 22 χρονών.
Αβραάμ Αναστασιάδης, 52 χρονών.
Το παράδειγμά τους μένει αθάνατο, αλλά δεν είναι το παράδειγμα που ήθελαν να δώσουν οι Ναζί, μα το ακριβώς αντίθετο. Παράδειγμα ελεύθερων ανθρώπων με ανάστημα ψηλότερο από τον θάνατο.
Μια φωτογραφία από τον ντόπιο φωτογράφο Ξυθάλη δείχνει το άψυχο σώμα του Αναστασιάδη να αιωρείται, ενώ ένας ανώνυμος διαβάτης προσπερνά με γοργό βήμα. Η πλατεία ποτισμένη από τη βροχή, λες και ο ουρανός δεν άντεξε. Αναρωτιέμαι αν ο άγνωστος διαβάτης τρόμαξε από τη σκιά του θανάτου ή από τη ντροπή του που περπατούσε.
Θυμάμαι τους στίχους του Ρίτσου:
"κ’ είταν Παρασκευή Μεγάλη, 14 του Απρίλη,
και κει που η γης ανάβρυζε κρινάκια, παπαρούνες, χαμομήλια για το Πάσχα
σκάφτηκαν τάφοι και στους τάφους δε χωρούσαν οι λεβέντες,
και μες στα σπλάχνα δε χωρούσε τόσος πόνος.
Κι’ είταν το Αγρίνι ολάκερο ένας Επιτάφιος μ’ όλα του τα κεριά σβησμένα."
Στις 7 Απρίλη 1971, έφυγε ο payador (λαϊκός τραγουδοποιός) Martín Castro, μουσικός και τραγουδιστής, συνθέτης και ερμηνευτής του αναρχικού τραγουδιού.
Καταγόμενος από την επαρχία του Μπουένος Άιρες, επέδειξε απαράμιλλο ταλέντο στην κιθάρα και τη φωνή ήδη από νεαρή ηλικία. Εκείνη την εποχή μετακόμισε από την επαρχία στην πόλη για να εργαστεί ως οικοδόμος.
Ήταν αυτή την ίδια εποχή που άρχισε να ενδιαφέρεται σοβαρά για τη γενικότερη αριστερά, το συνδικαλιστικό κίνημα και τις αναρχικές ιδέες.
Επίσης συνδέθηκε με ισχυρή φιλία με τον Jose Ritta Luz, ηγετικό συνδικαλιστικό στέλεχος της CGT και εξέχοντα αναρχικό αγωνιστή.
Αναγνωρισμένος από τον Gabino Ezeiza και...
Αλέξανδρος Σχισμένος*
Τελευταία, κυκλοφορεί στους ακαδημαϊκούς κύκλους ένα ερώτημα, κατά πόσο ένα μέλος ΔΕΠ που αντιτίθεται δημόσια σε ριζοσπαστικές, εξωθεσμικές δράσεις των συλλόγων των φοιτητών και συνακόλουθα καταγγέλλεται με παρεμβάσεις στο χώρο εργασίας, βρίσκεται σε ετεροβαρή θέση υπεροχής, δεδομένης της εξουσίας του τίτλου ή βρίσκεται σε θέση αδυναμίας, δεδομένου του οργανωμένου και μαζικού χαρακτήρα των φοιτητικών συλλόγων και του ευάλωτου δημόσιου κύρους του. Αναρωτήθηκα πώς αντιμετώπισε μια παρόμοια κατάσταση ένας εγνωσμένος αντιφασίστας και σπουδαίος πολιτικός φιλόσοφος της κριτικής θεωρίας, ο Θίοντορ Αντόρνο, και ποια ήταν η στάση του συναδέλφου του, φίλου του και έτερου αντιφασίστα και σπουδαίου φιλοσόφου...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018