Το να θέλουμε αφεντικά και, ταυτόχρονα, να επιθυμούμε να είμαστε ελεύθεροι, είναι αδύνατο. Είναι απαραίτητο να επιλέξουμε μια για πάντα ανάμεσα σε δύο πράγματα: είτε θα είμαστε ελεύθεροι, εντελώς ελεύθεροι, αρνούμενοι κάθε Αρχή, είτε θα είμαστε σκλάβοι διαιωνίζοντας την εξουσία ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο.
Το αφεντικό ή η κυβέρνηση είναι απαραίτητοι μόνο κάτω από το σύστημα της οικονομικής ανισότητας. Αν έχω περισσότερα από τον Pedro, φυσιολογικά φοβάμαι ότι ο Pedro θα με αρπάξει από το λαιμό και θα αποσπάσει από μένα ό,τι χρειάζεται. Στην περίπτωση αυτή, θα χρειαστεί ίσως μια κυβέρνηση ή κάποιος να με προστατεύσει από τις πιθανές επιθέσεις του Pedro, αλλά τι θα γίνει αν ο Pedro και εγώ είμαστε οικονομικά ίσοι; Αν και οι δύο έχουμε τις ίδιες δυνατότητες να επωφεληθούμε από τον πλούτο της φύσης, όπως η γη, το νερό, τα δάση, τα ορυχεία, και οτιδήποτε άλλο, όπως ακριβώς ο πλούτος που δημιουργείται από τα χέρια των ανθρώπων, όπως τα μηχανήματα, τα σπίτια, οι σιδηρόδρομοι, και οι χίλιες δυό άλλες κατασκευαστές, η λογική λέει ότι θα ήταν αδύνατο ο Pedro και εγώ να θέλαμε να αρπάξει ο ένας τον άλλο από τα μαλλιά και να καρπωθεί όλα όσα έχουμε κερδίσει και οι δύο με τον ίδιο τρόπο και σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει ανάγκη να έχουμε αφεντικά.
Το να μιλάμε για αφεντικά μεταξύ ίσων είναι μια αντίφαση, εκτός εάν είμαστε ίσοι στη δουλεία, αδέλφια στις αλυσίδες, όπως είναι οι εργαζόμενοι τώρα.
Υπάρχουν πολλοί που λένε ότι είναι αδύνατο να ζήσουμε χωρίς αφεντικά ή κυβέρνηση. Αν είναι οι αστοί που λένε τέτοια πράγματα, ομολογώ ότι έχουν δίκιο στο σκεπτικό τους, διότι φοβούνται ότι οι φτωχοί θα τους αρπάξουν από το λαιμό και θα τους αφαιρέσουν πλούτη που έχουν συγκεντρώσει από τον ιδρώτα των εργαζομένων, αλλά γιατί οι φτωχοί έχουν ανάγκη τα αφεντικά ή την κυβέρνηση;
Στο Μεξικό, είχαμε και έχουμε εκατοντάδες αποδείξεις ότι η ανθρωπότητα δεν έχει ανάγκη από αφεντικά ή κυβέρνηση στην περίπτωση της οικονομικής ανισότητας. Σε αγροτικά χωριά και κοινότητες, οι άνθρωποι δεν θεωρούν αναγκαίο να έχουν κυβέρνηση. Μέχρι πρόσφατα, η γη, τα δάση, το νερό και τα χωράφια βρίσκονται υπό την κοινή ιδιοκτησία του λαού της κάθε περιοχής. Όταν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι μιλούν στους απλούς αυτούς ανθρώπους, αρχίζουν να τρέμουν, διότι γι’ αυτούς κυβέρνηση είναι το ίδιο κάτι σαν δήμιος. Γι’ αυτούς σημαίνει το ίδιο με την τυραννία. Ζουν ευτυχισμένοι με την ελευθερία τους, μην γνωρίζοντας, σε πολλές περιπτώσεις, το όνομα του προέδρου της Δημοκρατίας, γνωρίζοντας μόνο για την ύπαρξη μιας κυβέρνησης, όταν οι διάφοροι αρχηγοί του στρατού διέρχονται από την περιοχή τους αναζητώντας άνδρες να υπηρετήσουν στο στρατό, ή όταν οι ομοσπονδιακοί φοροεισπράκτορες έρχονται να εισπράξουν τους φόρους. Η κυβέρνηση ήταν, τότε, για το μεγάλο μέρος του πληθυσμού του Μεξικού, ο τύραννος που έσυρε τους εργαζόμενους άνδρες έξω από τα σπίτια τους για να γίνουν στρατιώτες, ή αυτός που τους εκμεταλλεύεται άγρια στο όνομα μιας κάποιας φορολογικής Αρχής.
Θα αισθανθούν οι πληθυσμοί αυτοί την ανάγκη...
Το κείμενο που ακολουθεί υπήρξε πρωτοβουλία του αναρχικού Νίκου Μπαλλή, ο οποίος έχει φυγει εδώ και αρκετά χρόνια. Εκδόθηκε και κυκλοφόρησε, μάλλον, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 (το Μάρτη του 1981 ή του 1982) ως ξεχωριστή μπροσούρα από τις ομάδες που το υπογράφουν παρακάτω. Δημοσιεύτηκε σε πρώτη ηλεκτρονική εκδοση απο τον James Sotros (Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης) στο αθηναϊκό Indymedia.
(Οι Έλληνες αναμεταξύ των λέγουν, ότι τρεις είναι αι πληγαί του τόπου των, οι επίσκοποι (πρώτοι ούτοι), οι κοτζαμπάσηδες (δεύτεροι), και οι Τούρκοι τελευταίοι).
(WIL. GELL, “NARATIVE OF A JOURNEY IN THE MOREA”, LONDON 1823)
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ...
Τον τελευταίο καιρό, τον σοσιαλδημοκράτη φιλισταίο τον πιάνει ξανά ένας ιερός τρόμος όταν ακούει τις λέξεις: Δικτατορία του Προλεταριάτου. Ε, λοιπόν, κύριοι, θέλετε να μάθετε τι ήταν αυτή η δικτατορία; Κοιτάξτε την Παρισινή Κομμούνα. Αυτό ήταν η Δικτατορία του Προλεταριάτου!
(Φριντριχ Ενγκελς)
Το 1870, ο Αυτοκράτορας της Γαλλίας, Ναπολέων ο 3ος ξεκινά πόλεμο εναντίον της Πρωσίας προσπαθώντας να εμποδίσει την ενοποίησή της με την Γερμανία, ένας πόλεμος που αποδείχτηκε καταστροφικός. Στη μάχη του Σεντάν, 3 του Σεπτέμβρη 1870 ολόκληρος ο Γαλλικός στρατός με επικεφαλής τον Αυτοκράτορα, αιχμαλωτίζεται. Το μέτωπο καταρρέει κι ο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018