Ο Vasily Starostin έφυγε από τη ζωή πριν από 5 χρόνια (12.1.1960 - 2.4.2019), παλιό μέλος και στέλεχος του αναρχοσυνδικαλιστικού και ανεξάρτητου συνδικαλιστικού κινήματος από τη σοβιετική εποχή.
"Μπορεί κανείς να απαριθμήσει γεγονότα στα οποία συμμετείχε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Να θυμηθεί τη συμμετοχή του Vasya στη Συνομοσπονδία Αναρχικών Συνδικαλιστών (KAS), την πρώτη μεγάλη οργάνωση αναρχικών αμέσως με την πτώση της ΕΣΣΔ, και τη δημιουργία της Συνομοσπονδίας Εργασίας του Omsk και της Σιβηρίας”, υπενθυμίζει η εφημερίδα “Volya”.
Αλλά είναι καλύτερα να θυμόμαστε τις απεργίες που οργάνωσε και κέρδισε, τον τρόπο με τον οποίο βοήθησε τους αποφοίτους των ορφανοτροφείων να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στη στέγαση, τον τρόπο που αντιμετώπισε το συνδικάτο - ως ταξική οργάνωση που συνδυάζει τον αγώνα για τις συνθήκες εργασίας με τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα. Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο “έχτισε” τα συνδικάτα. Πρέπει επίσης να θυμόμαστε τις απίστευτα δύσκολες συνθήκες στις οποίες ο ίδιος εργαζόταν για πολλά χρόνια στους σιδηροδρόμους, συνθήκες που επηρέασαν την υγεία του.
Η Elena Starostina θυμάται τον σύζυγο, φίλο και σύντροφό της, Vasily Starostin, πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του:
"Οι δραστηριότητες του Vasily Starostin υπήρξαν για μένα και, νομίζω, για πολλούς άλλους, ένα είδος μιας νέας ελπίδας, γιατί το να προχωράς μπροστά είναι πολύ δύσκολο αν δεν πάς πίσω, στο παρελθόν, όπου υπάρχει ένα τεράστιο κενό και ουρλιάζουν οι άνεμοι μιας άσκοπης ύπαρξης. Ακριβώς εκεί που εργάστηκε και αγωνίστηκε ο Vasya, δημιουργήθηκαν ανθρώπινες, αλληλέγγυες κοινότητες, είτε επρόκειτο για συνδικάτα είτε για εργατικές λέσχες, είτε για σωματεία βοήθειας αστέγων. Ο Vasily όχι μόνο αγαπούσε και εκτιμούσε πολύ τον Peter Alekseevich Kropotkin, αλλά δημιούργησε μια νέα πραγματικότητα εφαρμόζοντας στην πράξη τη θεωρία του Kropotkin για την εξέλιξη, τη συνεργασία, τον αλτρουισμό και την αλληλοβοήθεια.
Ο Vasily αναγκάστηκε να εργαστεί στη βαριά παραγωγή, αλλά διέθετε αρκετή δύναμη για να εφαρμόσει στην πράξη τις ιδέες της αλληλοβοήθειας και της αλληλεγγύης. Συμμετείχε στη δημιουργία συνδικάτων που ήταν ακριβώς ελεύθερα, για πρώτη φορά οι εργοδότες δεν τα λογάριαζαν και οι αποφάσεις λαμβάνονταν σε συλλογική βάση, ηγήθηκε νομικών αγωγών για τα συμφέροντα των εργαζομένων ως δικηγόρος του Ζαπράβσκ, βοήθησε ορφανά παιδιά, ξεκίνησε την εκστρατεία για την προστασία της στέγασης των ορφανών παιδιών, επινόησε και υλοποίησε δημιουργικά και εκπαιδευτικά προγράμματα.
Στο τέλος, αναλώθηκε σε δημιουργικά έργα, έγραφε ποιήματα, κρατούσε πεζογραφικό ημερολόγιο. Την ημέρα της μνήμης του, θέλω να τον θυμάστε μέσα από τα ποιήματά του. Ακόμα, όταν διαβάζετε ένα ποίημα, είστε σαν να μιλάτε με τον συγγραφέα του, αφήστε τον Vasya να ζει στις καρδιές σας”.
Μακριά από τα αστέρια,
Καθόμαστε κάτω από τις γιρλάντες του έναστρου κόσμου,
Και μου μιλάς για..,
Τι θα μπορούσε να είναι...
Το φως ενός φωτεινού αστεριού γεννιέται
Όταν από τον Όμηρο
Ένα λείψανο της Οδύσσειας έχει γραφτεί
Καθόμαστε με θλίψη.
Κάτω από τις γιρλάντες της Ειρήνης
Και το φως του αιώνιου άστρου
Ισοδύναμο με το χρόνο
Οι σφαίρες του Δάντη.
Το ημερολόγιο του Βασίλι Σταρόστιν τα τελευταία χρόνια μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: vstarostin.wordpress.com
Το υλικό βρίσκεται στην ιστοσελίδα μας: http://avtonom.org/.../5-let-nazad-umer-anarhist-i...
*Απόδοση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
...
Σημείωση μεταφραστή*: Αρθρο του Paul Goodman στους TIMES της Νέας Υόρκης το 1968. Την ταραγμένη αυτή περίοδο, ο Αμερικανός αναρχικός, συγγραφέας, ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας και ψυχοθεραπευτής, υπερασπίζεται την διαχρονικότητα του Αναρχισμού με αφορμή τις φοιτητικές κινητοποιήσεις της εποχής. Σε γενικές γραμμές υπάρχουν ομοιότητες και με το σήμερα.
Το κύμα φοιτητικής διαμαρτυρίας στις προηγμένες χώρες ξεπερνά τα εθνικά σύνορα, τις φυλετικές διαφορές, τις ιδεολογικές διακρίσεις του φασισμού, του εταιρικού φιλελευθερισμού και του κομμουνισμού. Περιττό να πούμε ότι οι αξιωματούχοι των καπιταλιστικών χωρών λένε ότι οι αγκιτάτορες είναι κομμουνιστές και οι κομμουνιστές λένε ότι είναι αστοί ρεβιζιονιστές. Κατά τη γνώμη...
Scott Nicholas Nappalos
Μετάφραση του βιβλίου “Οι συζητήσεις που χάνονται - αμφισβητώντας την κληρονομιά του αναρχοσυνδικαλισμού” του Scott Nicholas Nappalos, 2013
Υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από ποτέ για τα αναρχοσυνδικαλιστικά συνδικάτα, την ιστορία τους και τα διδάγματα για την οργάνωση στο σημερινό πλαίσιο. Στο απόγειό του, ο αναρχοσυνδικαλισμός κινητοποίησε εκατομμύρια εργαζόμενους σε κάθε ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική. Αν και η ισπανική εμπειρία μέσω της CNT και της Επανάστασης του 1936 ξεχωρίζει, ο αναρχοσυνδικαλισμός ήταν ίσως ισχυρότερος στη Λατινική Αμερική και την Ασία απ' ό,τι στην Ευρώπη. Παρά το βάθος αυτών των εμπειριών και το σημερινό ενδιαφέρον γι' αυτές, οι γνώσεις...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018