Το 1876, ο Christo Botev (ο πρώτος Βούλγαρος αναρχικός – όπως λέγεται – αλλά και εθνικός ήρωας...) έδωσε τη ζωή του για την απελευθέρωση της Βουλγαρίας από την τουρκική εξουσία.
Το 1878, μετά την αποχώρησή του από τη Βηρυτό, το πλοίο στο οποίο επέβαινε ο Errico Malatesta ελλιμένισε στη Σμύρνη, όπου οι τοπικές αρχές απαίτησαν να τους παραδοθεί ο Malatesta. Ευτυχώς, όμως, που ο καπετάνιος του πλοίου «LaProvence» αρνήθηκε και το σκάφος συνέχισε το ταξίδι του προς την Ιταλία και τη Γαλλία.
Οι αρχικοί σχηματισμοί σοσιαλιστικής δραστηριότητας στην Τουρκία προέρχονταν από τις εθνικές μειονότητες των Βουλγάρων, Μακεδόνων, Ελλήνων και Εβραίων. Το κέντρο της δραστηριότητάς τους είναι κυρίως η Θεσσαλονίκη.
Στους πρόωρους αυτούς σχηματισμούς συνυπάρχουν ορθόδοξοι μαρξιστές και Βούλγαροι και Εβραίοι «αναρχο-φιλελεύθεροι». Οι δύο αυτές φράξιες προσπάθησαν να συγκροτήσουν μια κοινή οργάνωση με τον μαρξιστή Nicola Rusev ως γραμματέα. Αλλά μια επήλθε διάσπαση και οι μαρξιστές επέκριναν τις δραστηριότητες του αναρχικού Pavel Deliradev. Στους ομοϊδεάτες του τελευταίου περιλαμβάνονταν οι αναρχικοί Angel Tomov και Nikola Harlakov καθώς επίσης και αγωνιστές από τον εβραϊκό (σεφαραδίτικο – Sephardic) Κύκλο Σοσιαλιστικών Μελετών του Abraham Benaroya.
Η Βουλγαρική Μακεδονική Επαναστατική Επιτροπή Ανδριανούπολης (Edirne) συγκροτήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1893. Η ομάδα αυτή πρόκειται να εξελιχθεί στη σημαντικότερη μακεδονική ομάδα που αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της Μακεδονίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, την IMRO (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση). Ο βασικότερος εκπρόσωπος της αριστερής, τότε, IMRO ήταν ο Goce Delcev, ο οποίος τασσόταν υπέρ της δολιοφθοράς (σαμποτάζ) και, σε πείσμα των διαφόρων εθνικιστικών ιδεολογημάτων, καλούσε σε γενική εξέγερση, κάτι που, όμως, πιστευόταν ότι θα συντριβόταν γρήγορα από τις οθωμανικές αρχές.
Βούλγαροι και Μακεδόνες φοιτητές στην Ελβετία συναναστράφηκαν ρωσικούς μεταναστευτικούς κύκλους και ανακάλυψαν την σκέψη του Bakunin. Το 1898, οι φοιτητές αυτοί συγκρότησαν τη Μακεδονική Μυστική Επαναστατική Επιτροπή και κυκλοφόρησαν το περιοδικό «Otmustenie» («Εκδίκηση»). Κατά μερικούς, η οργάνωση και το περιοδικό αυτό εξέφραζαν αηαρχοκομμουνιστικές απόψεις. Το «Otmustenie» κήρυξε μεν τον πόλεμο στους επιμέρους εθνικισμούς των μεμονωμένων εθνικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Τουρκίας, αλλά απηύθυνε έκκληση για ενότητα όλων των μειονοτήτων με τους μουσουλμάνους ενάντια στην κυβέρνηση του σουλτάνου.
Το 1896, ο Abraham Frumkin, ένας νεαρός Εβραίος, γεννημένος το 1872 στην Ιερουσαλήμ, πήγε στο Λονδίνο προερχόμενος από την Κωνσταντινούπολη. Εκεί γίνεται φίλος του RudolfRocker. Το 1890 εργάστηκε ως δάσκαλος Αραβικών για ένα χρόνο στη Jaffa. Το 1891 πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να σπουδάσει Νομικά, αλλά δεν το έκανε λόγω έλλειψης χρημάτων. Το 1893 πήγε στη Νέα Υόρκη και ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τις αναρχικές ιδέες. Το 1894 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη με αρκετά αναρχικά βιβλία και προπαγανδιστικό υλικό. Στο σπίτι του Εβραίου Moses Schapiro (από τη νότια Ρωσία) και της συζύγου του Nastia, το οποίο εκείνη την περίοδο ήταν τόπος συνάντησης επαναστατών, βρήκε ανοικτά αυτιά και μυαλά.
Ο Schapiro, που αναγκάστηκε να φύγει από τη Ρωσία εξαιτίας των επαναστατικών του δραστηριοτήτων, επηρεάστηκε γρήγορα από τις νέες ιδέες και πήγε με τον Frumkin στο Παρίσι και το Λονδίνο. Από εκεί πήρε όλα τα βιβλία για τον...
Ο Κινέζος συγγραφέας Μπα Κιν (PaKin) είναι μεταξύ των υποψηφίων για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και ένας από αυτούς που αξίζουν μεγαλύτερης προσοχής για το πολιτικό και πολιτιστικό παρελθόν του.
Γεννημένος από πλούσια οικογένεια, έφθασε στο Παρίσι το 1927 και, αργότερα, έγινε μέλος μιας ομάδας Κινέζων αναρχικών. Δημοσίευσε πολλά βιβλία για τον αναρχισμό και τις σημαντικές του προσωπικότητες. Επιπλέον, μετέφρασε στα κινέζικα εργασίες των Κροπότκιν, Ρεκλύ, Γκόλντμαν, Μπέρκμαν και Ρόκερ και έγραψε βιβλία για τους Σάκκο και Βαντσέτι και Ντουρούτι, για τη Ρωσική και Ισπανική Επανάσταση και για την 1η Μάη και τους μάρτυρες...
Το 1926 η κατακόρυφη άνοδος του συναλλάγματος, είχε άμεσες ευεργετικές επιπτώσεις στο καπνεμπόριο. Έτσι οι καπνεργάτες κινητοποιούνται και απαιτούν ανάλογη αύξηση στα πενιχρά τους μεροκάματα. Οι καπνέμποροι αρνούνται κατηγορηματικά και έτσι οι καπνεργάτες κήρυξαν απεργία το Σάββατο 31 Ιουλίου 1926.
Οι μέρες περνούσαν, οι δύο πλευρές έμεναν αμετακίνητες στις αρχικές θέσεις τους. Το Σωματείο, μετά από 8 ημέρες απεργίας χωρίς καμία πρόοδο στις διαπραγματεύσεις, βρέθηκε μπροστά σε δίλημμα: Αν συνέχιζε την απεργία, θα άρχιζε η διαρροή, αφού οι ανάγκες εκατοντάδων οικογενειών ήταν πιεστικές. Αν αποφάσιζε την μαχητική παρουσία με δυναμικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, η...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018