Το ντοκουμέντο που ακολουθεί έχει υποκλαπεί από τα αρχεία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Pernik της Βουλγαρίας σχετικά με τον αναρχικό αγωνιστή Alexander Metodiev Nakov. Η δημοσίευση έγινε από την εξόριστη Βουλγαρική Ελευθεριακή Ένωση (ULB) στην οποία ανήκει ο σχολιασμός.
Απόρρητα Αρχεία Κρατικής Ασφάλειας
Αναφορά για τον Alexander Metodiev Nakov
Ο Alexander Metodiev Nakov γεννήθηκε στην 1 Αυγούστου του 1919 στο χωριό της Kosatcha, της περιφέρειας του Pernik, βουλγαρικής υπηκοότητας, κάτοικος του Pernik στην οδό Machala Teva αριθμός 86, της περιοχής Petko Napetov. Εργάζεται στα ορυχεία της Republic. Παρακολούθησε το σχολείο ως την 7η τάξη. Προέρχεται από φτωχή οικογένεια. Παντρεμένος, έχει 2 παιδιά.
Η σύζυγός του, Kirilka Alexeyeva Metodieva, γεννήθηκε στις 28 September 1922, στο χωριό του Viskar, της περιφέρειας του Pernik, ζεί στην οδό Machala Teva αριθμός 86 κι εργάζεται στο εργοστάσιο Machinostroitel στο Pernik σαν εργάτρια. Καθώς και στο παρελθόν, δεν ανήκει σε κανένα κόμμα (απολίτικη). Βρίσκεται κάτω από την επιρροή του συζύγου της, ενώ η θέση της απέναντι στην Λαϊκή Εξουσία είναι εχθρική.
Η κόρη του Jordanka Alexeyeva Nakov, γεννημένη την 8η Σεπτέμβρη 1945, στο Pernik, είναι φοιτήτρια, μέλος του DUCJ.
Ο γιός του, Marin Alexandrov Nakov, γεννημένος τον Μάρτιο του 1948, στο Pernik, είναι φοιτητής, μέλος του DUCJ.
Ο πατέρας του, Metodi Nakov, έχει πεθάνει εδώ και χρόνια.
Η μητέρα του Jordanka Christova Nakova, γεννηθείσα την 2α Ιουλίου 1897, στην Kosatcha του Pernik όπου και κατοικεί, είναι μια απολίτικη νοικοκυρά.
Ο εν λόγω έχει δυο αδελφούς και δυο αδελφές (...)
Ο Alexander Metodiev Nakov, μετά το δημοτικό σχολείο, εργάστηκε προσωρινά σαν εργάτης γης. Μετά την έλευσή του στο Pernik, έπιασε δουλειά στα ορυχεία, όπου και εργάζεται ακόμη. Ως εργάτης είναι αρκετά ικανός και συνεπής στις υποχρεώσεις του.
Στα 1937 ήδη, εντάχθηκε στις γραμμές του αναρχικού κινήματος και ανέλαβε ένοπλη δράση. Συμμετείχε στη δημιουργία μιας αναρχικής ομάδας ανάμεσα στους εργάτες του εργοστασίου Machinostroite.
Στα 1941, ο εν λόγω και πέντε άλλοι αναρχικοί συνελήφθησαν από την αστυνομία και καταδικάστηκαν σε 6-8 κάθειρξης. Πέρασε 3 χρόνια στην φυλακή. Αφού αποφυλακίστηκε, έμεινε στο χωριό της καταγωγής του συνεχίζοντας την αναρχική δραστηριότητά του μαζί με τους Miltcho Slavov, Asparoukh Grouzhov, Jordan Borisov και Gueorgui Kirilov, όλοι τους από το χωριό Kosatcha. Στο τέλος του 1944 ήρθε στο Pernik να δουλέψει, και συνδέθηκε με τους Dimitri Vassiliev, Bojan Alexev, Laserman Asenov Minev, Maria Duganova, Kotze Zacharinov και άλλους. Ίδρυσαν μια αναρχική οργάνωση ονόματι Elisee Reclus. Ο συγκεκριμένος ήταν ο οργανωτής της αναρχικής οργάνωσης νοτιοδυτικής βουλγαρίας για την πόλη του Stanke Dimitrov. Αφού το αναρχικό κίνημα κυρήχθηκε παράνομο, ο συγκεκριμένος συνέχισε την δραστηριότητά του ως αντάρτης, παίρνοντας μέρος σε ένα παράνομο αναρχικό συνέδριο, μοιράζοντας κουπόνια αλληλοβοήθειας και μαζεύοντας χρήματα για διωκώμενους αναρχικούς. Σαν αποτέλεσμα αυτής του της δραστηριότητας, στάλθηκε στο στρατόπεδο εργασίας και αναμόρφωσης του Belene στα 1948, όπου ήταν ιδιαίτερα απείθαρχος με αποτέλεσμα να τιμωρείται συχνά. Απελευθερώθηκε στις 10 Αυγούστου 1953.
Μετά την αποφυλάκισή του από το στρατόπεδο, εξακολούθησε την αναρχική του δραστηριότητα και σύχναζε σε αναρχικούς κύκλους. Οι κοντινότεροί του σύνδεσμοι ήταν οι Dimitri Vassiliev Stojanov, με τον οποίο συγκατοίκησε για ένα διάστημα,...
Της Emma Goldman
Τώρα, ως προς τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται από τον συνδικαλισμό, είναι η Άμεση Δράση, το Σαμποτάζ και η Γενική Απεργία.
Η συνειδητή ατομική ή συλλογική προσπάθεια για τη διαμαρτυρία ενάντια (ή αντιμετώπιση) στις κοινωνικές συνθήκες μέσω της συστηματικής διεκδίκησης της οικονομικής δύναμης των εργαζομένων.
Το σαμποτάζ έχει κατηγορηθεί ως έγκλημα, ακόμη και από τους αποκαλούμενους επαναστάτες Σοσιαλιστές. Φυσικά, αν πιστεύει κανείς πως η ιδιοκτησία, που αποκλείει τον παραγωγό από την χρήση της, είναι δικαιολογημένη τότε το σαμποτάζ είναι όντως έγκλημα. Αλλά αν ένας Σοσιαλιστής συνεχίζει να βρίσκεται υπό την επιρροή της αστικής ηθικής – μια ηθική που...
Με αφορμή τους αγώνες των κατοίκων του Ζωγράφου, μια πολύ καλή παρουσίαση του τρόπου με τον οποίο πέρασε η γη, κατά την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, στους μεγαλοκτηματίες και μεγαλοτσιφλικάδες.
Στην Αττική του 1800 τρεις ήταν οι κοινωνικές ομάδες που ζούσαν από τη γαιοπρόσοδο: οι Έλληνες και Τούρκοι μεγαλοκτηματίες και ο ελληνικός κλήρος, κυρίως τα μοναστήρια.
Το 1830 η Αθήνα δεν έχει ακόμα παραδοθεί από τους Οθωμανούς στους Έλληνες. Έχει συμφωνηθεί μεταξύ των συμμάχων που μας υποστήριξαν στον απελευθερωτικό αγώνα να αποχωρήσουν από την Αθήνα στις 30/12/1830. Οι Οθωμανοί, βλέποντας προς τα πού γέρνει η πλάστιγγα, άρχισαν να πουλάνε...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018