Τα παιδιά της δικτατορίας
Συγγραφέας: Κωστής Κορνέτης
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΛΙΣ – σελίδες 717
Ο Κωστής Κορνέτης στην Εισαγωγή καταγράφει, εκτός των άλλων, την πεποίθησή του ότι η προδικτατορική περίοδος ήταν άρρηκτα συνυφασμένη με τα ίδια τα χρόνια της Δικτατορίας και πως η Χούντα αντί να καλλιεργήσει την πλήρη απομόνωση από τον κόσμο και από τις διεθνείς εξελίξεις, όπως λανθασμένα κατά την γνώμη του υποστηρίζεται πολλές φορές, πρόσφερε άθελά της ένα πολυσύνθετο και πολυδαίδαλο έδαφος, για την εκτύλιξη της μακράς δεκαετίας των «σίξτις».
Ο Κορνέτης τονίζει, επίσης, ότι το βιβλίο διερευνά πώς μια νέα γενιά φοιτητών μετά το 1971, την στιγμή που «χαλαρώνει» το καθεστώς, ήρθε πλέον σε ανοικτή αντιπαράθεση, αντικαθιστώντας την προηγούμενη γενιά, που θεωρεί ότι είχε αποτύχει, καθώς είχε καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από το προδικτατορικό καθεστώς.
Πρόσθετος σκοπός του βιβλίου, σύμφωνα με τον συγγραφέα, είναι να καταγράψει τα πολιτισμικά και τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, που είχαν στην διάθεσή τους οι αντικαθεστωτικοί φοιτητές προκειμένου να έρθουν σε ρήξη με την σχετική συναίνεση, η οποία είχε διαμορφωθεί κατά την πρώτη πενταετία της δικτατορικής διακυβέρνησης και να δημιουργήσουν νέα νοήματα.
Ο Κορνέτης, παρ’ ότι αναγνωρίζει τις αρκετές θεμελιώδεις διαφορές που διακρίνουν τους πολιτικά κινητοποιούμενους έλληνες φοιτητές της περιόδου 1967-1974 από την γενιά του ’68 σε άλλες χώρες, διατυπώνει την υπόθεση ότι το φοιτητικό κίνημα στην Ελλάδα εμφανίστηκε μέσα σ’ ένα κύμα πολιτισμικού και πολιτικού εξεγερσιακού πνεύματος, γεγονός που φέρει μορφολογικές αναλογίες με τα κινήματα του ’68.
Ο συγγραφέας πιστεύει ότι το έργο διαφέρει σημαντικά από τις έρευνες που υπάρχουν για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, αφού προσεγγίζει συστηματικά τη φοιτητική εμπειρία από την σκοπιά ενός υποκειμένου που δεν συμμετείχε σ’ αυτά, εστιάζοντας στην προφορική ιστορία σε συνδυασμό με τις νέες θεωρίες για τα κοινωνικά κινήματα, ενώ εξετάζει ταυτόχρονα σε βάθος την πολιτισμική ατμόσφαιρα της περιόδου.
Ο ίδιος ο συγγραφέας περιγράφει τι πραγματεύεται το πρώτο κεφάλαιο με τον γενικό τίτλοΜια κοινωνία αλλάζει.
«Το κεφάλαιο αυτό έχει σκοπό να ανασυνθέσει τις συνθήκες στο πανεπιστήμιο και στη χώρα πριν από το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών. Εξετάζοντας την περίοδο που οδήγησε στη δικτατορία, επιχειρεί να σκιαγραφήσει την ταυτότητα των φοιτητών στα μέσα της δεκαετίας του 1960, καθώς σ’ αυτούς συγκαταλέγονται όσοι έμελλε να ζήσουν πρώτοι τον αντίκτυπο του αυταρχικού καθεστώτος. Υπάρχουν συνέχειες και τομές που συνδέουν αναπόσπαστα την Επταετία με τα προδικτατορικά χρόνια, τα οποία έχουν κομβική σημασία προκειμένου να κατανοήσουμε τα ιστορικά συμφραζόμενα και την συγκρότηση των κοινωνικών υποκειμένων της εποχής. Εδώ εστιάζουμε στην Γενιά του Ζήτα, την ηλικιακή ομάδα που διαπλάστηκε από την εμπειρία του εμφυλίου πολέμου και των μετεμφυλιακών χρόνων, και συγκεκριμένα από την πολιτική δολοφονία του βουλευτή της αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963».
Στο τελευταίο μέρος του πρώτου κεφαλαίου με τον τίτλο “Η Χαμένη Άνοιξη”, ο Κορνέτης, αναφέρει τις τουλάχιστον τετρακόσιες δημόσιες συγκεντρώσεις της περιόδου των Ιουλιανών, στις οποίες συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, ενώ παρατηρεί ότι ακριβώς η ελευθεριακή στάση των διαδηλωτών και το γεγονός ότι η μισή Αθήνα φλεγόταν οδήγησαν τους μελλοντικούς αναλυτές να περιγράψουν τα γεγονότα αυτά ως πρώιμο ’68.
Παρ’ ότι, όμως, όπως επίσης εύστοχα παρατηρεί, οι απεργίες και οι διαδηλώσεις...
Πιοτρ Κροπότκιν, Το πνεύμα της επαναστάσεως
Μετάφραση Ιωάννη Μαγκανάρα
Επιμέλεια - Εισαγωγή Νίκου Παπαχριστόπουλου
Εκδόσεις opportuna
Πάτρα
Το βιβλίο αυτό είναι ένα άλλο εκδοτικό βήμα των εκδόσεων opportuna, σε μετάφραση Ιωάννη Μαγκανάρα, στη σειρά Αναρχική Βιβλιοθήκη (Εκδόσεις “Επί Τα Πρόσω” - που κυκλοφόρησε στην Πάτρα το 1898). Η μετάφραση αυτή παρατίθεται εδώ έτσι όπως είχε. Η επιμέλεια εδώ καθώς και η εισαγωγή έχουν γίνει από τον υπεύθυνο των εκδόσεων opportuna, Νίκος Παπαχριστόpουλο. Το εξώφυλλο της παρούσας έκδοσης έχει φιλοτεχνηθεί από τον S. Dakdouk-Kastro.
Στην έκδοση παρατίθενται εν είδει επίμετρου τα κείμενα που αποτέλεσαν τα δύο πρώτα φύλλα της αναρχικής εφημερίδας της...
ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΝΙΤΣΑΚΗΣ*
Οι βασικοί λόγοι που μας κάνουν να ασχοληθούμε με το αναρχικό κίνημα στη Χιλή είναι δύο. Ο πρώτος είναι η ιδιομορφία της χώρας ως προς τη γεωγραφική της μορφή και θέση αλλά και τον ορυκτό της πλούτο και ο δεύτερος η ιδιομορφία του ίδιου του κινήματος, το οποίο, πέρα από τη δυναμική του, παρουσιάζει και διαφορές από τα αντίστοιχα κινήματα της Βραζιλίας και της Αργεντινής, καθώς αυτό της Χιλής αναπτύσσεται αυτόνομα, χωρίς να στηρίζεται σε ηγέτες οικονομικούς μετανάστες, που βετέφεραν την εμπειρία της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής.
ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΧΙΛΗ
Για να καταλάβουμε πώς...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018