Αστός — Και πιστεύετε στην επανάσταση;
Εγώ — Πιστεύω σ’ αυτήν. Όπως κι εσείς, άλλωστε.
Αστός — Εγώ; Θα πρέπει να αστειεύεστε! Είναι δυνατή μια επανάσταση στην εποχή μας; Οι ένοπλες δυνάμεις· η σοφία των προλεταρίων — αποφασισμένων να πετύχουν νομικά τη βελτίωση της παρτίδας τους· η θέληση των δημοκρατικών — που έχουν ήδη κάμη τόσα πολλά για τους εργαζομένους — να πορευτούν με αποφασιστικότητα στο δρόμο των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων: δεν είναι όλ’ αυτές οι εγγυήσεις αρκετές για σας;
Εγώ — Δεν υφίσταται πλέον για μένα ό,τι υφίσταται για σας. Γνωρίζω το συλλογισμό σας, και γνωρίζω πόσο πολύ θα θέλατε να τον πιστέψετε. Είστε σαν τους αρρώστους που υπολογίζουν τις πιθανότητες που έχουν να ξεφύγουν από μιαν ασθένεια και να καθησυχάσουν τους φόβους τους διατηρώντας την ελπίδα. Μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε, αλλά δε θα είστε σε θέση ν’ αποφύγετε μια επανάσταση.
Αστός — Γιατί όμως;
Εγώ — Επειδή είναι η μοιραία κατάληξη· κι επειδή στις σύγχρονες κοινωνίες κάθε τι οδηγεί εκεί, κάθε τι μας καθοδηγεί εκεί. Εσείς — ένας αστός, ένας μέτοχος ενός μεγάλου καταστήματος, μια μεγάλης εταιρείας — είστε ένας ηθοποιός σαυτό, όπως ο συνδικαλισμένος εργαζόμενος, όπως οι άνεργοι — ο αριθμός των οποίων αυξάνεται όσο οι τάξεις των ιδιοκτητών αραιώνουν. Ο καιρός είναι τέτιος που από δω στο κεφάλαιο, όπως η εργασία, είναι ένας παράγοντας της επανάστασης.
Aστός — Δε νομίζετε πως έξυπνες μεταρρυθμίσεις θα μπορούσαν να σταματήσουν το κίνημα;
Εγώ — Τί εννοείτε μεταρρυθμίσεις; Τί εννοείτε έξυπνες μεταρρυθμίσεις; Τούτες είναι λέξεις που οι υπουργοί χρησιμοποιούν στις δεξιώσεις. Πιστεύετε σοβαρά πως νέοι δημοσιονομικοί νόμοι, προοδευτική φορολογία, ένας νέος τρόπος φορολόγησης της κληρονομιάς, συνταξιοδοτικοί νόμοι που εξασφαλίζουν στον εξαντλημένο εργαζόμενο 100 φράγκα το χρόνο μάξιμουμ όταν είναι 70, θα μπορούσε να σταματήσει την πορεία μας; Είστε όλοι ανόητοι! Παραδέχεστε πως δεν είναι όλα καλά στον καλλίτερο κόσμο που θα μπορούσε να υπάρχει. Με τούτη την παραδοχή δικαιολογείτε τα πάντα, επειδή ολάκερος ο κόσμος δεν είναι υποχρεωμένος να δεχθεί τον ορισμό σας για το καλλίτερο. Πόσο ισχυρότερος θα ήσασταν εάν επιβεβαιώνατε πως οι σχέσεις μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας είναι σωστές και ωραίες, και πως καμμιάν άλλη δε θα μπορούσε να υπάρξει. Αντιθέτως, αναγνωρίζετε πως άλλες σχέσεις μπορούν να συλληφθούν ανάμεσα σαυτές τις δύο εξουσίες, κι ελπίζετε να σώσετε τον εαυτό σας διατηρώντας την υπαγωγή της εργασίας στο κεφάλαιο. Λυπάμαι πραγματικά για σας.
Αστός — Δεν είμαστε ακόμα νεκροί.
Εγώ — Όχι, αλλά είστε άρρωστος, κι αυτό που κάμη την περίπτωσή σας χειρότερη είναι ότι έχετε επίγνωση της ασθένειάς σας. Κάθε πρωί που σηκώνεστε κοιτάτε την πρόοδο του ίκτερού σας, κι είστε ανίκανος να τον θεραπεύσετε.
Αστός — Μήπως μας θεωρείτε ανθρώπους πούναι ανίκανοι να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους;
Εγώ — Φυσικά όχι. Έχετε ήδη δώσει αρκετά ικανοποιητικά παραδείγματα της αγριότητάς σας. Είναι μόνο τούτο — και να δούμε σε ποιο βαθμό αυτό που λέω είναι αλήθεια — τη μέρα που θα υπερασπιστείτε τους εαυτούς σας, θα δώσετε το σήμα για την Επανάσταση. Κιάν δεν υπερασπιστείτε τους εαυτούς σας, είναι η Επανάσταση που θα έρθει να σας ξυπνήσει. Πιαστήκατε σ’...
Του Χάιμε Μπάλιους
Λίγες ώρες μόνο έχουν περάσει από τις ημέρες του Μαΐου. Ακόμα ηχεί στα αυτιά μας ο αχός της μάχης. Μας φαίνεται πως ακόμα έχουμε στο πλευρό μας τους συντρόφους εκείνους που, με τα λαμπρά τους νιάτα να ακτινοβολούν, έπεσαν στην άσφαλτο της Βαρκελώνης.
Τα κορμιά μας και τα νεύρα μας είναι ακόμα δέσμια αυτής της μεγάλης ταραχής Νοιώθουμε ταλαιπωρημένοι και εξαντλημένοι, όμως προπάντων, νοιώθουμε τόσο πολύ πληγωμένοι από τις κατηγορίες που έχουν αποδοθεί σε συντρόφους με υπερβολική αγάπη για τις ιδέες και την επανάσταση, ώστε θα θέλαμε να υπερασπιστούμε κάποιες θέσεις που τις είδαμε να πλήττονται κάθε...
Η ιστορική εξελικτική διαδικασία στο Δυτικό πολιτισμό συχνά χαρακτηρίζεται ως μια διαδικασία αυξανόμενης ορθολογικοποίησης. Καθώς το κράτος εξελισσόταν, οι δικονομικοί κανόνες αντικατέστησαν την άσκηση της προσωπικής ιδιοτροπίας, ενώ η πανεθνική διακυβέρνηση αντικατέστησε την αυτονομία των μικρών αποκεντρωμένων και προσανατολισμένων στην παράδοση πολιτειών.
Η σύγχρονη διοίκηση ορθολογικοποιήθηκε, σε αντίθεση με την διοίκηση την εποχή της φεουδαρχίας ή των απόλυτων μοναρχιών, η οποία έδινε έμφαση στην παράδοση και στην προσωπική ιδιαιτερότητα, ταυτίζοντας το αξίωμα με τον αξιωματούχο. Αυτή η «ορθολογικοποίηση» της ζωής έγινε μέσω συστηματοποιημένων και τυπικά νόμιμων διοικητικών διαδικασιών και μέσω του «επαγγελματισμού».
Η σύγχρονη διοίκηση υποτίθεται ότι είναι το αντίθετο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018