Προς την εργατική τάξη, τους αναρχοσυνδικαλιστές και αναρχικούς της Κίνας και όλου του κόσμου
Η Κινεζική Επανάσταση βρίσκεται σε κίνδυνο. Με τα αμυντικά σκυλιά της, τους κόκκινους μπολσεβίκους τρομοκράτες, τους ιμπεριαλιστές καπιταλιστές, το λεγόμενο αριστερό "Kuo Min Tang" και τους Κινέζους φασίστες, καθώς και το πραγματικό Kuo Min Tang που υπό την δηλητηριώδη δικτατορία του στρατηγού Chiang Kai Shek και άλλους στρογγυλοκάθισε τώρα στην Κίνα, όλοι αυτοί, εκμεταλλευόμενοι αυτές τις ανώμαλες περιστάσεις, καταπιέζουν, φυλακίζουν, καταπνίγουν και δολοφονούν το προλεταριάτο.
Όσες εργατικές οργανώσεις δεν διαλύθηκαν, ελέγχονται από εκείνους που καθοδηγούν σήμερα το κόμμα, μονοπωλώντας όλες τις δραστηριότητες του προλεταριάτου, διασπώντας τις γραμμές άμυνάς του και αναγκάζοντάς το να υποτάσσεται στις ιδιοτροπίες τους.
Τόσο η αριστερά όσο και η δεξιά που ακολουθούν το Kuo Min Tang, δεν αγωνίζονται για τίποτα περισσότερο από τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα. Η μια ανάγει τον ταξικό αγώνα σε συνθήματα και η άλλη στέκεται αντιμέτωπη σε αυτόν. Όλα αυτά μόνο και μόνο επειδή και οι δύο αναζητούν εξουσία και επιδιώκουν να ασκήσουν δικτατορία. Και οι δύο παρατάξεις κυριαρχούνται από τη φιλοδοξία του να ασκούν εξουσία για λογαριασμό της τάξης τους, χρησιμοποιώντας το προλεταριάτο ως μέσο νίκης για να επιτύχουν πολιτική κυριαρχία.
Η ροή της επανάστασης έχει αναχαιτισθεί και τα επαναστατικά στοιχεία συχνά δολοφονούνται. Πριν από δυόμισι μήνες, η περιφερειακή ομάδα Soochow, συνδεδεμένη με τη "La Popolara Batalilo”, ανέστειλε τη λειτουργία της μετά από διαταγή της τοπικής αστυνομίας που εκτελούσε εντολές της κυβέρνησης Nanking, ενώ και ο σύντροφός μας Liu Pei [1], ο οποίος εργάστηκε ειλικρινά για λογαριασμό της υπόθεσης του αναρχισμού στα συνδικάτα και τους αγρότες του Ka Ho Hisien στην επαρχία Χουνάν, καταδικάστηκε σε θάνατο, κατηγορούμενος ότι ήταν μπολσεβίκος. Επειδή διαμαρτυρήθηκαν κατά της φυλάκισής του και απαίτησαν την απελευθέρωσή του, οι οπλοφόροι του Kuo Min Tang άνοιξαν πυρ σε περισσότερους από εβδομήντα αγρότες, τραυματίζοντας αρκετους και σκοτώνοτας δύο.
Δεν υπάρχει κανένα είδος κυβέρνησης υπό το οποίο οι αναρχικοί μπορούν να έχουν πρόσβαση στην πλήρη ελευθερία της προπαγάνδας. Λόγω αυτού, οι αναρχικοί είναι ουσιαστικά οι εχθροί της κυβέρνησης και όλων των πολιτικών κομμάτων.
Η Ομοσπονδία μας, αναδιοργανώθηκε με βάση τα απομεινάρια της παλαιάς ομοσπονδίας "La Popolara Batalilo", η οποία είναι τώρα παρελθόν, είναι ανοιχτά αντίθετη σε όλες τις κυβερνήσεις, τα πολιτικά κόμματα και τις αντιδραστικές δυνάμεις. Αφήνοντας κατά μέρος την καταστολή και τις εκτελέσεις τους, δεν θα υποχωρήσουμε ποτέ από τον αγώνα που έχουμε αναλάβει για τις αρχές μας ούτε θα προχωρήσουμε ποτέ σε συμβιβασμούς ή συνεργασία με αυτούς τους τυχοδιώκτες.
Γνωρίζουμε πολύ καλά τις σημερινές συνθήκες της Κίνας, γνωρίζουμε ότι οι επαναστατικές εκκλήσεις που εκδίδουν τόσο η δεξιά όσο και η αριστερή πλευρά του Kuo Min Tang, καθώς και οι μπολσεβίκοι, είναι όλες αντίθετες προς τα συμφέροντα του προλεταριάτου μιας και αγωνίζονται αποκλειστικά για την επιδίωξη των προσωπικών τους φιλοδοξιών. Η συγκεκριμένη τακτική τους και η όλη συμπεριφορά τους είναι η καλύτερη απόδειξη του αληθινού χαρακτήρα τους ως προδότες της εργατικής τάξης.
Οι αναρχικοί, καθώς και αυτοί που στέκονται πάντα δίπλα στους εργάτες, δεν πρέπει να αφήνουν τους εαυτούς τους να αποσταθεροποιούνται ή να εξαπατούνται...
Για το κείμενο "Kropotkin’s Ideas and the International Anarchist Movement in the 1920s and 1930s" του Vadim Damier
Ο Πιοτρ Κροπότκιν όχι μόνο θεωρείται ο ιδρυτής του ρεύματος του αναρχικού κομμουνισμού αλλά και ο πλέον αυθεντικός εισηγητής του. Σύμφωνα με τον ιστορικό του διεθνούς αναρχικού κινήματος Μαξ Νετλάου, στην εποχή του οι ιδέες του Κροπότκιν δεν είχαν κάποιο αντίπαλο δέος ώστε να ασκηθεί κριτική σε αυτές.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Βαντίμ Νταμιέρ (Vadim Damier), συγγραφέα του άρθρου “Οι ιδέες του Κροπότκιν και το διεθνές αναρχικό κινημα στις δεκαετίες 1920 και 1930” (το οποίο ευελπιστούμε να μεταφράσουμε στα ελληνικά κάποια στιγμή), έμελλε...
Η Κομμουνιστική-Αναρχική Ομάδα στη Λισαβόνα ήταν μια από τις πρώτες επαναστατικές αναρχικές ομάδες στην Πορτογαλία. Η ομάδα πιθανότατα ιδρύθηκε με βάση τις απόψεις του Eliseé Reclus, μετά από μια σειρά ομιλιών που έδωσε στην Πορτογαλία το 1886. Η Διακήρυξη Αρχών της Ομάδας, που δημοσιεύθηκε στις αρχές του 1887, δείχνει τη συνεχή επιρροή των ιδεών που ανέπτυξαν οι αναρχικοί που ασχολούνταν με τη Διεθνή Ένωσης Εργαζομένων, ιδιαίτερα μετά την ανασυγκρότηση της Διεθνούς από τους αντιεξουσιαστές μετά την εκδίωξη του Μπακούνιν από τους μαρξιστές στο Συνέδριο της Χάγης του 1872.
Η επιρροή όχι μόνο του Reclus, αλλά και ανθρώπων όπως ο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018