Επιμέλεια κειμένου: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης*
Ο Ramon Acin Aquilue γεννήθηκε στη Huesca της Aragon (Αραγονία) το 1887. Ήταν μπακουνικός αναρχικός και σπούδασε στο Instituto Huesca όπου ξεκίνησε μια διαρκή φιλία με τον Felipe Alaiz (ο οποίος αργότερα θα ήταν ο βιογράφος του).
Στη γενέτειρά του το 1915-1920 ήταν μέλος μιας ομάδας (μέλη της οποίας ήταν και οι Bel, Alaiz, Samblancat και Maurín) και γύρω στο 1920 εξασφάλισε μια θέση ως καλλιτέχνης σκίτσων στην Huesca, την πόλη όπου πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του και όπου απέκτησε σημαντικό κύρος ως πρόσωπο που σκέφτεται για το μέλλον και ως λάτρης του πολιτισμού.
Υπήρξε ζωγράφος, σκιτσογράφος, γλύπτης, γελοιογράφος, δημοσιογράφος, ειρηνιστής, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων, χορτοφάγος, φίλος του Federico Garcia Lorca και του Gomez de la Serna, οραματιστής για μια παιδαγωγική αναγέννηση... αυτά και πολλά άλλα ήταν ο Ramon Acin Aquilue, ένας ελεύθερος άνθρωπος που δύσκολα θα μπορούσε να κάνει κάτι κακό.
Ήταν δάσκαλος στο Huesca Magisterio School, ενώ παρέδιδε και ιδιωτικά μαθήματα σχεδίου στο σπίτι του σε παιδιά που δεν είχαν οικονομικές και άλλες δυνατότητες. Ήταν επίσης μεγάλος λάτρης της τυπογραφίας Freinet, με την οποία οι μαθητές της εποχής μπορούσαν να ερμηνεύσουν τα δικά τους βιβλία. Με την παιδαγωγική του προθυμία, έγινε εφευρέτης μιας και σχεδίασε ένα τραπέζι με αναπηρικό καροτσάκι που κρίθηκε χρήσιμο για τη διδασκαλία του σχεδίου.
Ως μέλος της CNT γνώρισε διώξεις, φυλακίσεις και εξορία. Εκπροσώπησε τα συνδικάτα της Άνω Αραγονίας σε πολυάριθμες ολομέλειες και συνέδρια (συμμετέχοντας στην προπαγανδιστική ομάδα του συνεδρίου της La Comedia) και στους “μαθητές” του περιλαμβάνονται οι Encuenta, Viñuales και Ponzán.
Κατέλαβε μια θέση κάποιου επιπέδου στον κόσμο του πολιτισμού: οι εικόνες του εκτέθηκαν στη γκαλερί Dalmau της Βαρκελώνης, όπου φιλοτέχνησε ακόμα μερικά θαυμάσια γλυπτά, ενώ είχε σχέδια για τη σύσταση ενός εργατικού μουσείου στην Αραγονία. Ως καλλιτέχνης λάτρευε τις αρχαιότητες, αλλά και σύγχρονες τέχνες και χρησιμοποίησε μια λαχειοφόρο αγορά για τη χρηματοδότηση της ταινίας του Μπουνιουέλ “Las Hurdes”.
Συνέβαλε σημαντικά στον Τύπο, κυκλοφορώντας αρκετά περιοδικά σε όλη την περιοχή της Αραγονίας, όπως τα “Mañana”, “Floreal”, “Revista de Aragón” και “Claridad”. Επίσης κυκλοφόρησε μια σειρά αφορισμών του προς τιμήν του ήρωά του, Salvador Seguí (που πέθανε το 1923) που έγιναν διάσημοι.
Μια εμβληματική εικόνα του είναι το κλουβί του με ένα χάρτινο φιόγκο μέσα - αποφάσισε να απελευθερώσει το πουλί και να το αντικαταστήσει με μια χάρτινη φιγούρα λόγω του πάθους του για την ελευθερία.
Οι ιδέες του και ο τρόπος κατανόησης της ζωής εκ μέρους του τον έβαλαν σε μπελάδες. Φυλακίστηκε πολλές φορές και η συμμετοχή του στην εξέγερση της Jaca τον Δεκέμβρη του 1930 τον ανάγκασε να εξοριστεί στο Παρίσι. Ακόμη και μετά την ανακήρυξή της, η ΙΙ Δημοκρατία τον φυλάκισε ξανά για την αλληλεγγύη του στις τότε μεγάλες εργατικές απεργίες. Εκείνη την περίοδο έγραψε κάποιες απλές αλλά συναισθηματικές γραμμές στις κόρες του Sol και Katia: «... όσοι...
Η Clara Thalmann (το γένος Ensner) γεννήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας το 1910. Ήταν ένα από τα δέκα παιδιά μιας εργατικής οικογένειας. Ο πατέρας της ήταν Γερμανός και είχε μεταναστεύσει στην Ελβετία επειδή, ως σοσιαλιστής και διεθνιστής, αντιτάχθηκε στην επιστράτευση για τον γερμανικό πόλεμο κατά της Γαλλίας το 1870.
Η Κλάρα μεγάλωσε σε ατμόσφαιρα αφοσιωμένης σοσιαλιστικής δραστηριότητας. Νωρίς στη ζωή, επηρεασμένη από την προδοσία της σοσιαλδημοκρατίας με τη φιλοπολεμική της στάση, και την επιτυχία της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία το 1917, η Κλάρα προσελκύθηκε από τον κομμουνισμό. Στη δεκαετία του 1920, ως νεαρή εργαζόμενη γυναίκα, εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα...
Το -εδώ και αρκετά χρόνια εξαντλημένο- βιβλίο Ταξίδι στο παρελθόν. Αναμνήσεις από την ισπανική επανάσταση 1936-1939 του Abel Paz, επανα-κυκλοφορεί σε δεύτερη, αναθεωρημένη έκδοση, από τις ελευθεριακές εκδόσεις Kουρσάλ, 10 χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία (Σεπτέμβριος 2012) και 24 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση στα ελληνικά από την Αναρχική εφημερίδα Άλφα (Ιούνιος 1996).
Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει νέο πρόλογο από τον Κώστα Δεσποινιάδη (αρχικά είχε δημοσιευτεί ως βιβλιοπαρουσίαση στο 1ο τεύχος του περιοδικού Κοινωνικός Αναρχισμός τον Μάιο του 2013), επιπλέον επίμετρο του Νίκου Νικολαΐδη (Συναντήσεις με τον Abel Paz), καθώς και εμπλουτισμένο παράρτημα φωτογραφιών.
Ο Κώστας Δεσποινιάδης γράφει...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018