Στις 14 Δεκέμβρη 1973 πεθαίνει κρατούμενος ο 38χρονος Gilberto Coghlan, στέλεχος της Συντεχνίας των σιδηροδρομικών, αγωνιστής της ROE (Student Worker Resistance - Αντισταση Εργατών Φοιτητών) και μέλος της FAU (Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης).
Με καταγωγή το Fray Bentos, μετακόμισε στο Μοντεβιδέο για να εργαστεί ως ξυλουργός στα Εργαστήρια Peñarol Gallpons της Κρατικής Διοίκησης Σιδηροδρόμων (AFE). Μέσω της Worker Dignity Group (Ομάδα Εργατικής Αξιοπρέπειας) ο “Trencito” -όπως τον φώναζαν οι συνάδελφοί του- αρχίζει να ενσωματώνεται στη συνδικαλιστική ζωή της Ομοσπονδίας Σιδηροδρόμων, ενός συνδικάτου του οποίου θα αναδειχθεί από τα πιο μαχητικά στελέχη.
Το 1972 ως αποτέλεσμα της κατασταλτικής προέλασης του κράτους στην Ουρουγουάη έχουμε την επιβολή μιας άγριας δικτατορίας. Ο Gilberto Coghlan βρέθηκε τότε στην πρώτη γραμμή της ιστορικής απεργίας των σιδηροδρόμων του 1972, καθώς και της Γενικής Απεργίας του Ιουνίου 1973 κατά της δικτατορίας, η οποία επρόκειτο να αρχίσει τον Αύγουστο του 1973. Ωστόσο, ο Coghlan, τότε πατέρας δύο παιδιών, συνελήφθη στις 31 Ιουλίου μαζί με 42 συναδέλφους του.
Θα πέσει θύμα των ομαδικών βασανιστηρίων του γνωστού βασανιστή Antranig Ohannessian, σε διάφορες φυλακές και κάτεργα και τελικά θα μεταφερθεί στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο όπου θα πεθάνει από τα βασανιστήρια και τη μη παροχή καμίας ιατρικής φροντίδας στις 14 Δεκέμβρη 1973.
Σήμερα, η κληρονομιά του αγώνα ζει στις μνήμες των συναδέλφων του στο Σιδηροδρομικό Σωματείο καθώς και της FAU.
*Πηγή: Emilio Crisi.
