Επιμέλεια κειμένου: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης*
Ο Ramon Acin Aquilue γεννήθηκε στη Huesca της Aragon (Αραγονία) το 1887. Ήταν μπακουνικός αναρχικός και σπούδασε στο Instituto Huesca όπου ξεκίνησε μια διαρκή φιλία με τον Felipe Alaiz (ο οποίος αργότερα θα ήταν ο βιογράφος του).
Στη γενέτειρά του το 1915-1920 ήταν μέλος μιας ομάδας (μέλη της οποίας ήταν και οι Bel, Alaiz, Samblancat και Maurín) και γύρω στο 1920 εξασφάλισε μια θέση ως καλλιτέχνης σκίτσων στην Huesca, την πόλη όπου πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του και όπου απέκτησε σημαντικό κύρος ως πρόσωπο που σκέφτεται για το μέλλον και ως λάτρης του πολιτισμού.
Υπήρξε ζωγράφος, σκιτσογράφος, γλύπτης, γελοιογράφος, δημοσιογράφος, ειρηνιστής, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων, χορτοφάγος, φίλος του Federico Garcia Lorca και του Gomez de la Serna, οραματιστής για μια παιδαγωγική αναγέννηση... αυτά και πολλά άλλα ήταν ο Ramon Acin Aquilue, ένας ελεύθερος άνθρωπος που δύσκολα θα μπορούσε να κάνει κάτι κακό.
Ήταν δάσκαλος στο Huesca Magisterio School, ενώ παρέδιδε και ιδιωτικά μαθήματα σχεδίου στο σπίτι του σε παιδιά που δεν είχαν οικονομικές και άλλες δυνατότητες. Ήταν επίσης μεγάλος λάτρης της τυπογραφίας Freinet, με την οποία οι μαθητές της εποχής μπορούσαν να ερμηνεύσουν τα δικά τους βιβλία. Με την παιδαγωγική του προθυμία, έγινε εφευρέτης μιας και σχεδίασε ένα τραπέζι με αναπηρικό καροτσάκι που κρίθηκε χρήσιμο για τη διδασκαλία του σχεδίου.
Ως μέλος της CNT γνώρισε διώξεις, φυλακίσεις και εξορία. Εκπροσώπησε τα συνδικάτα της Άνω Αραγονίας σε πολυάριθμες ολομέλειες και συνέδρια (συμμετέχοντας στην προπαγανδιστική ομάδα του συνεδρίου της La Comedia) και στους “μαθητές” του περιλαμβάνονται οι Encuenta, Viñuales και Ponzán.
Κατέλαβε μια θέση κάποιου επιπέδου στον κόσμο του πολιτισμού: οι εικόνες του εκτέθηκαν στη γκαλερί Dalmau της Βαρκελώνης, όπου φιλοτέχνησε ακόμα μερικά θαυμάσια γλυπτά, ενώ είχε σχέδια για τη σύσταση ενός εργατικού μουσείου στην Αραγονία. Ως καλλιτέχνης λάτρευε τις αρχαιότητες, αλλά και σύγχρονες τέχνες και χρησιμοποίησε μια λαχειοφόρο αγορά για τη χρηματοδότηση της ταινίας του Μπουνιουέλ “Las Hurdes”.
Συνέβαλε σημαντικά στον Τύπο, κυκλοφορώντας αρκετά περιοδικά σε όλη την περιοχή της Αραγονίας, όπως τα “Mañana”, “Floreal”, “Revista de Aragón” και “Claridad”. Επίσης κυκλοφόρησε μια σειρά αφορισμών του προς τιμήν του ήρωά του, Salvador Seguí (που πέθανε το 1923) που έγιναν διάσημοι.
Μια εμβληματική εικόνα του είναι το κλουβί του με ένα χάρτινο φιόγκο μέσα - αποφάσισε να απελευθερώσει το πουλί και να το αντικαταστήσει με μια χάρτινη φιγούρα λόγω του πάθους του για την ελευθερία.
Οι ιδέες του και ο τρόπος κατανόησης της ζωής εκ μέρους του τον έβαλαν σε μπελάδες. Φυλακίστηκε πολλές φορές και η συμμετοχή του στην εξέγερση της Jaca τον Δεκέμβρη του 1930 τον ανάγκασε να εξοριστεί στο Παρίσι. Ακόμη και μετά την ανακήρυξή της, η ΙΙ Δημοκρατία τον φυλάκισε ξανά για την αλληλεγγύη του στις τότε μεγάλες εργατικές απεργίες. Εκείνη την περίοδο έγραψε κάποιες απλές αλλά συναισθηματικές γραμμές στις κόρες του Sol και Katia: «... όσοι είμαστε εδώ φυλακισμένοι μας έφεραν γιατί θέλουμε τα παιδιά και οι γονείς τους και όλοι να ζήσουν πιο ευτυχισμένα και καλύτερα … όλοι να περνούν το καλοκαίρι τους σε όμορφα μέρη που σήμερα μπορούν να τα απολαύσουν μόνο εκείνοι που έχουν πολλά χρήματα και αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει … πολλοί διαμαρτύρονται και ένας Galán σκοτώθηκε”. Να σημειωθεί εδώ ότι ο ίδιο ήταν φίλος του Galán και έκανε ό,τι μπορούσε για να αποτρέψει την εξέγερση στην Jaca, αλλά απέτυχε και έτσι υποχρεώθηκε εμμέσως να καταφύγει στην εξορία στη Γαλλία (Δεκέμβριος 1930-Απρίλιος 1931).
Στον Acin μπορούν να δοθούν αρκετοί χαρακτηρισμοί, αλλά όσοι έχουν εντρυφήσει στο έργο και την προσωπικότητά του μένουν με ένα βασικό χαρακτηριστικό: ήταν «καλός άνθρωπος».
Ο Acin ήταν μεγάλος “καλλιεργητής” της φιλίας. Αν και ήταν επιστήθιος φίλος του Lorca, του Buñuel, του Indalecio Prieto και άλλων εξεχουσών φυσιογνωμιών της εποχής, πάντα καυχιόταν ότι ο καλύτερός φίλος του ήταν ο Juan Arnalda, ένας τσαγκάρης από την Huesca. Με την κατάληψη της Huesca από τυς φασίστες, ο Acin με τον Arnalda κρύφτηκαν τον Ιούλη του 1936 στο σπίτι του πρώτου στην οδό Cortes, σε μια τρύπα πίσω από μια ντουλάπα. Ωστόσο, πριν συλληφθεί, ο Acin διευκόλυνε τη διαφυγή του Arnalda. Το πρώτο σπίτι στο οποίο επιτέθηκαν οι φασίστες ήταν αυτό του Acín, στις 6 Αυγούστου 1936. Αλλά επειδή δεν βρήκαν τον ίδιο άρχισαν να δέρνουν την σύζυγό του. Ο Ramón αναγκάστηκε να βγει γρήγορα από την κρυψώνα του για να υπερασπιστεί την συντρόφισσά του Conchita και έτσι συνελήφθη. Το ίδιο βράδυ εκτελέστηκε μαζί με άλλα 130 άτομα στο νεκροταφείο της πόλης. Στις 23 Αυγούστου εκτέλεσαν και την συντρόφισσά του Conchita Monrás, μαζί με άλλα 138 άτομα.
#Ταινία κινουμένων σχεδίου μεγάλου μήκους που αφηγείται τη σχέση του Ramón Acín και του Buñuel και τη συνεργασία τους στο ντοκιμαντέρ Las Hurdes, βρίσκεται εδώ: https://youtu.be/glMRQtbxrOs
*Για το κείμενο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από σημείωμα του Paco Barreira και την Ιστορική Εγκυκλοπαίδεια του Ισπανικού Αναρχισμού του Miguel Iñiguez.
**Στην ιστοσελίδα μας υπάρχει ένα προγενέστερο βιογραφικό σημείωμα για τον Ramon Acin εδώ: https://ngnm.vrahokipos.net/index.php?option=com_content&view=article&id=1735:ramon-acin&catid=19&Itemid=175
