Δεν μπορούσαμε φυσικά να πιστέψουμε την αναφορά ότι ο Κροπότκιν, ο παλιός μας σύντροφος και δάσκαλος, πήρε θέση στον πόλεμο. Ήταν αρκετά τραγικό να βλέπουμε τους Σοσιαλιστές και άλλους ριζοσπάστες της Ευρώπης να παρασύρονται από τη δολοφονική έκρηξη που μετατρέπει την Ευρώπη σε ένα ανθρώπινο σφαγείο. Αλλά η στάση των σοσιαλδημοκρατών θα μπορούσε τουλάχιστον να εξηγηθεί σε κάποιο βαθμό: παρέμειναν καλοί πατριώτες και πιστοί στο κράτος και την εξουσία, με όλες τις προκαταλήψεις και τη στενή στάση της αστικής ηθικής και του εθνικισμού.
Αλλά ο Κροπότκιν -ο σαφής αναρχικός στοχαστής, ο ασυμβίβαστος επαναστάτης και αντικυβερνητικός- πήρε θέση στην ευρωπαϊκή σφαγή και έδωσε βοήθεια και ενθάρρυνση στην τάδε ή την δείνα κυβέρνηση; Αδύνατον! Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε - μέχρι που διαβάσαμε τη δήλωση του ίδιου του Κροπότκιν στο εβραϊκό αναρχικό εβδομαδιαίο περιοδικό - το Fraye Arbeter Shtime - και την επιστολή που αναδημοσιεύεται παραπάνω.
Είναι ένα πολύ οδυνηρό σοκ για μας να συνειδητοποιήσουμε ότι ακόμη και ο Κροπότκιν, ο καθαρός στοχαστής, έχει πέσει σε αυτή την περίπτωση θύμα της πολεμικής ψυχολογίας που κυριαρχεί τώρα στην Ευρώπη. Τα επιχειρήματά του είναι αδύναμα και επιφανειακά.
Στην επιστολή του προς τον Γκούσταβ Στέφεν έχει εμπλακεί τόσο πολύ στις τεχνητότητες της "υψηλής πολιτικής" που έχασε από τα μάτια του το πιο στοιχειώδες γεγονός της κατάστασης, δηλαδή ότι ο πόλεμος στην Ευρώπη δεν είναι ένας πόλεμος εθνών, αλλά ένας πόλεμος καπιταλιστικών κυβερνήσεων για την εξουσία και τις αγορές.
Ο Κροπότκιν επιχειρηματολογεί σαν ο γερμανικός λαός να βρίσκεται σε πόλεμο με τον γαλλικό, τον ρωσικό ή τον αγγλικό λαό, ενώ στην πραγματικότητα είναι μόνο οι κυρίαρχες και καπιταλιστικές κλίκες αυτών των χωρών που ευθύνονται για τον πόλεμο και είναι οι μόνες που έχουν να κερδίσουν από το αποτέλεσμά του.
Σε όλη του τη ζωή ο Κροπότκιν μας δίδασκε ότι "ο λόγος του σύγχρονου πολέμου είναι πάντα ο ανταγωνισμός για τις αγορές και το δικαίωμα εκμετάλλευσης των εθνών που βρίσκονται πίσω στη βιομηχανία." Ενδιαφέρεται το προλεταριάτο της Γερμανίας, της Γαλλίας ή της Ρωσίας για νέες αγορές, για την εκμετάλλευση των εθνών που βρίσκονται πίσω στη βιομηχανία; Έχουν κάτι να κερδίσουν από αυτόν ή από οποιονδήποτε άλλο καπιταλιστικό πόλεμο;
Στην επιστολή προς τον καθηγητή Steffen, ο Κροπότκιν παραδόξως δεν αναφέρει τις εργατικές τάξεις των αντιμαχόμενων δυνάμεων. Μιλάει πολύ για τις στρατιωτικές φιλοδοξίες της Πρωσίας, για την απειλή της γερμανικής εισβολής και για παρόμοια κυβερνητικά παιχνίδια. Αλλά πού εμπλέκονται οι εργάτες σε όλα αυτά;
Εμπλέκονται τα οικονομικά συμφέροντα των εργατικών τάξεων της Ευρώπης σε αυτόν τον πόλεμο, πρόκειται να επωφεληθούν με οποιονδήποτε τρόπο από το όποιο αποτέλεσμα μπορεί να υπάρξει, και προωθείται η διεθνής αλληλεγγύη στέλνοντας Ρώσους και Γάλλους εργάτες να σφάξουν τους αδελφούς τους εργάτες με γερμανική στολή;
Δεν μας δίδασκε πάντα ο Κροπότκιν ότι η αλληλεγγύη της εργασίας σε όλο τον κόσμο είναι ο ακρογωνιαίος λίθος κάθε αληθινής προόδου και ότι η εργασία δεν έχει κανένα συμφέρον από τις διαμάχες των κυβερνητικών ή βιομηχανικών αφεντικών της;
Ο Κροπότκιν επιμένει στην απειλή του πρωσικού μιλιταρισμού και στην ανάγκη καταστροφής του. Μπορεί όμως ο πρωσικός μιλιταρισμός να καταστραφεί από τον μιλιταρισμό των...
Στις 15 Δεκέμβρη 2002 πέθανε στο Temuco της Araucanía στη Χιλή, ο Jose Ricardo Ego-Aguirre Aranibar, γνωστός και ως The Ego, Don Ego ή The Chancellor. Γεννήθηκε στις 6 Απρίλη 1913 στην Tacna του Περού. Από πολύ μικρός συμμετείχε στο αναρχικό κίνημα, δουλεύοντας ως εργάτης στην περιοχή της pampa salitrera, στη συνέχεια στην εξόρυξη χαλκού στις περιοχές Atacama, Chuquicamata και La Loa της Χιλής και αλλού.
Υπήρξε σύντροφος των αναρχικών Juan Parra, από το Santiago της Χιλής, και Miguel Tascón, από την Ιβηρική Χερσόνησο. Δραστηριοποιήθηκε στην Ελευθεριακή Νεολαία της Χιλής και άρχισε να δημοσιεύει άρθρα στον αναρχικό Τύπο. Με...
Στις 22 Δεκεμβρίου 1921, πριν από 100 χρόνια, εκτελέστηκε στην Santa Cruz -μαζί με δεκάδες συναδέλφους του- ο Jose Font, πιο γνωστός ως «Facón Grande», αγωνιστής αναρχικός και συνδικαλιστής που συμμετείχε στις μεγάλες απεργίες και εξεγέρσεις του καιρού του όπως αυτή στην Παταγονία.
Ο Font, με καταγωγή από την Concepción της Ουρουγουάης, όπου ξεχώριζε ως εξαιρετικός αναβάτης και δαμαστής άγριων αλόγων, μετακόμισε το 1905 στη Santa Cruz της Αργεντινής αναζητώντας εργασία. Οι αντιεξουσιαστικές του ιδέες και η σταθερότητά του απέναντι στην εργοδοτική και αστυνομική αλαζονεία, θα τον οδηγήσουν στο να εκλεγεί εκπρόσωπος του τομέα των δρόμων της περιοχής Puerto...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018