Nick Cave. The first born is dead.
Αν οι θανατοποινίτες δεν έχουν ζωή, τότε ο Nick Cave έρχεται να επαναλάβει τη βιβλική ρήση "Ο Πρώτος που γεννιέται πεθαίνει", μόνο και μόνο για να αναιρεθεί η κοινοτυπία. Γιατί για τον Κέιβ ο χρόνος κυλάει μες στις φλέβες του με διαφορετική ταχύτητα από ό, τι θα θέλαμε, γιατί το κάθε λεπτό της ζωής του τον φέρνει όλο και κοντύτερα στον απόλυτο θάνατο, έναν θάνατο που σαν μουσικός τεράστιου βεληνεκούς καλείται (για τον εαυτό του, εμάς μας αφήνει στην ησυχία μας) να βιώσει -σχήμα οξύμωρο- όντας ζωντανός και πέρα από κάθε πρόβλεψη δημιουργικός και μεγαλοφυής.
Είναι ήδη πολύ αργά να κάνουμε εισαγωγή στους Bad Seeds και στον Κέιβ σε αυτήν την δεύτερη προσωπική του δουλειά. Την εποχή ακριβώς που ολοκληρωνόταν ο δίσκος είχαμε την τεράστια τύχη να τον ακούσουμε ζωντανό (κυριολεκτικά) στην Αθήνα. Είναι όμως και πολύ νωρίς για προβλέψεις όσον αφορά το μέλλον και τη μακροβιότητά του. Ξέρουμε πως οι χρησμοί δεν είναι ποτέ σωστοί, εφόσον την παθιασμένη ακρόαση ενός ευαίσθητου αυτιού θα αντικαταστήσει η μεγαλοσχημοσύνη του στείρου επαΐοντα -και τόσο άτυχου- επαγγελματία κριτικού. 'Οσο θα θέλαμε τη μουσική αλλά και ολόκληρη την τέχνη να συνεχίζει να μας δίνει φτερά, αλλό τόσο θα αρνιόμαστε να δεσμευόμαστε με ανθυγιεινές ρήσεις για όσους αγαπάμε. Για να παραφράσουμε ένα στίχο του Knocking on Joe, εμείς είμαστε ανίκανοι να τον πληγώσουμε.
Για όποιον αλλάζει το Δέντρο της Ζωής με το Δέντρο του Κρεμασμένου, για όποιον αισθάνεται καταζητούμενος σε όλες ίσως τις Πολιτείες του Κόσμου, το φτιάρι του νεκροθάφτη είναι άχρηστο. Ο Νικ Κέιβ τραγουδάει στο The first born is dead τα μπλουζ του 1985 με τέτοια επική μανία όσο κανείς άλλος συνομηλικός του.
Ιουλία Ραλλίδη
'Ηχος και Hi-Fi - 01.1986
ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ...
Γράφει ο Κυριάκος Βασιλειάδης
Η Ιουλία Ραλλίδη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949 και προερχόταν από αστική οικογένεια της εποχής. Έκανε βασικές σπουδές στο Αρσάκειο Ψυχικού και πανεπιστημιακές σπουδές στο Deree Pierce College (Aγ. Παρασκευής) με ειδίκευση στην Αγγλική και Αμερικάνικη Λογοτεχνία, στην Κοινωνιολογία και αποφοίτησε με πτυχίο Bachelor of Arts. Στη "Σχολή Σταυράκου" παρακολούθησε μαθήματα Κριτικής Κινηματογράφου, με δασκάλους τους Βασίλη Ραφαηλίδη, Γιάννη Μπακογιαννόπουλο, Παντελή Βούλγαρη κ.α. Απόκτησε επαγγελματική διδακτική εμπειρία, με διδασκαλία Αγγλικών στη σχολή του ΕΟΤ και σε κεντρικά φροντιστήρια των Αθηνών, με έμφαση στα πτυχία και τις κατατακτήριες εξετάσεις γλωσσομάθειας για εισαγωγή σε Πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Στις αρχές της μεταπολίτευσης συμμετέχει στις μεταφράσεις με τις εκδόσεις Πολικό Αστέρι: Μάρραιη Μπούκτσιν Άκου Μαρξιστή! και άλλα κείμενα με μεταφραστές Σ. Ιωάννου-Νίκος Μπαλής-Ιουλία Ραλλίδη τον Δεκ. 1974, Ρόναλντ Ντ. Λαινγκ, Κόμποι, μετ. Νίκος Μπαλής-Ιουλία Ραλλίδη κυκλοφόρησε το 1976 σε 2.500 αντίτυπα!
Είχε μεταφραστική δραστηριότητα σε τίτλους Λογοτεχνίας, Κοινωνιολογίας και Ψυχολογίας στους εκδοτικούς οίκους: Καστανιώτης, Αίολος, Απόπειρα, Άγρα, Σέλας, Λάππα, Αιγόκερως, Πλέθρον, Υποδομή, Αλεξάνδρεια, Τσαγκαρουσιάνος κ.α. (από γαλλικά και αγγλικά): Ρόναλντ Ντ. Λαινγκ Η Πολιτική της Οικογένειας, Ντ. Κούπερ Ο Θάνατος της Οικογένειας, Έρνεστ Χέμινγουεη Αέναη Γιορτή, Τζακ Κέρουακ Big Sur, Πωλ Μπόουλς Ο Νέος που Ζούσε Μόνος, Βιογραφία της Μπίλλυ Χόλλιντεη, επανέκδοση της Βιογραφίας του Άντυ Γουώρχολ -2006, κοινωνιολογική...
Συμπληρώθηκαν 110 χρόνια από τον θάνατο του χαράκτη και σκιτσογράφου José Guadalupe Posada, ο οποίος αφύπνισε τη συνείδηση του αναλφάβητου Μεξικού από το 1868, απεικονίζοντας την άθλια κατάσταση στην οποία οι πολιτικοί συντηρούν τους λαούς.
Ο Guadalupe Posada, και στη συνέχεια ο Flores Magón, όπλισαν τον μεξικανικό λαό το 1910 και μαζί ενθάρρυναν, μέσω του El Hijo del Ahuizote, την αναρχική κοινωνική επανάσταση.
Ωστόσο, ο Posada πέθανε εν μέσω μιας ασυνήθιστης δυστυχίας το 1913, άστεγος, μόνος, χωρίς φίλους και θαμμένος σε έναν κοινό τάφο. Όμως έφυγε σαν να κορόιδευε τον θάνατο.
Η ζωή είναι φευγαλέα
και όλοι ξεφλουδίζουν τα δόντια τους,
Εδώ...
Ο εμφύλιος πόλεμος στη Ρωσία του 1917-1921 θεωρείται αντιπαράθεση μεταξύ του Λευκού και του Κόκκινου στρατού, και τα δύο κινήματα προώθησαν αυταρχικές και κρατιστικές ιδέες, πραγματοποίησαν βίαιη κινητοποίηση, λεηλάτησαν, τρομοκρατούσαν και περιόρισαν την ελευθερία του πληθυσμού, που ανάγκασε τους αγρότες και εργάτες να ενωθούν σε ανταρτικές μονάδες για την αντίσταση τόσο της λευκής όσο και της κόκκινης δικτατορίας. Αυτοί οι άνθρωποι πήραν τα όπλα για να υπερασπιστούν την ελευθερία τους, έκαναν συμμαχίες κατά κατάσταση και με Μπολσεβίκους και με μοναρχικούς, αλλά πάντα υπερασπίζονταν τα συμφέροντά τους και έκαναν πόλεμο «εναντίον όλων». Μιλάμε για τον λεγόμενο Πράσινο Στρατό, που ήταν...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018