Philippe Pelletier
Η μαρξιστική θεώρηση φαίνεται τελεολογική στους αναρχικούς γεωγράφους με την προγραμματισμένη διαδοχή της από τους τρόπους παραγωγής που οδηγούν αναπόφευκτα στον κομμουνισμό. Ο Reclus και ο Kropotkine τόνισαν, ωστόσο, από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, ότι η εξέλιξη του καπιταλισμού, όχι μόνο δεν περιορίζεται στη συγκέντρωση του βιομηχανικού κεφαλαίου στα χέρια κάποιων μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, αλλά πολλαπλασιάζει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και διατηρεί την αγροτική τάξη.
Η γεωγραφία και ο αναρχισμός συνδέονται ιστορικά μέσω μιας ελάχιστα γνωστής αλλά ουσιαστικής ιστορίας που χρονολογείται στο δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα και περιλαμβάνει γεωγράφους όπως ο Elisee Reclus και ο Pierr Kropotkine, που ήταν επίσης κορυφαίοι υποστηρικτές και στοχαστές του αναρχισμού. Μαζί με άλλους αναρχικούς γεωγράφους, όπως ο Leon Metchnikoff, ο Charles Perron ή ο Mikhail Dragomanov, συμμετείχαν στη συγκρότηση του αναρχικού κινήματος στη δεκαετία του 1880 στην Ευρώπη, μετά τη διάλυση της πρώτης διεθνούς ένωσης εργαζομένων
Αυτή η σύμπτωση δεν είναι τυχαία γιατί η αναρχική θεωρία και πρακτική έχουν κοινά σημεία με τη γεωγραφία, αλλά δεν εξαρτάται η μία από την άλλη. Αυτοί οι γεωγράφοι έχουν δει στο χώρο και στην κομμουναλιστική ή φεντεραλιστική προοπτική μοχλούς τόσο ατομικής όσο και συλλογικής χειραφέτησης. Ακόμα κι αν οι κυρίαρχοι αναρχικοί θεωρητικοί της προηγούμενης γενιάς, όπως ο Pierre-Joseph Proudhon ή ο Michel Bakounine, ενδιαφέρονταν περισσότερο για τον τομέα της κοινωνιολογίας ή των πολιτικών επιστημών, ένα μεγάλο μέρος του έργου τους μπορεί να αναλυθεί από γεωπολιτική σκοπιά.
Ενώ ο Μαρξ και οι μαρξιστές έλκονται από την ιστορία και συνεπώς από το χρόνο, οι αναρχικοί ενδιαφέρονται για το χώρο και ως εκ τούτου για το περιβάλλον. Η ελευθερία έχει ανάγκη από αέρα. Η ιστορία φαίνεται να είναι πιο επιδεκτική, πιο επιβλητική, κάτι το οποίο γίνεται κατανοητό από το "καθήκον της μνήμης" που έχει. Ο χώρος μπορεί να προσδιοριστεί, αλλά πάντα υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι σπάνε το κλουβί. Το έργο δεν έχει ολοκληρωθεί, διότι ακόμη κι αν το Τείχος του Βερολίνου έπεσε, μπορεί να βρει κανείς τείχη κατά μήκος του Ρίο Γκράντε, στην Παλαιστίνη, στη Θέουτα, στην Κύπρο, στο Panmunjom ή αλλού - και η λίστα συνεχίζεται... Αλλά κανένα συρματόπλεγμα, κανένας φράχτης δε θα εμποδίσει τους φτωχούς να κερδίσουν τους πλούσιους τόπους ή την ελευθερία.
Η μαρξιστική θεώρηση φαίνεται τελεολογική στους αναρχικούς γεωγράφους με την προγραμματισμένη διαδοχή της από τους τρόπους παραγωγής που οδηγούν αναπόφευκτα στον κομμουνισμό. Ο Reclus και ο Kropotkine τόνισαν, ωστόσο, από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, ότι η εξέλιξη του καπιταλισμού, όχι μόνο δεν περιορίζεται στη συγκέντρωση του βιομηχανικού κεφαλαίου στα χέρια κάποιων μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, αλλά πολλαπλασιάζει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και διατηρεί την αγροτική τάξη.
Σύμφωνα με αυτούς, αυτή η διαδικασία δεν εξαρτάται μόνο από τη διάδοση της ηλεκτρικής ενέργειας που επιτρέπει διάσπαρτη εγκατάσταση, αλλά και από την ανάπτυξη των μεσαίων τάξεων. Σε αντίθεση με την μαρξιστική ανάλυση που σχηματοποιεί τον ανταγωνισμό ανάμεσα στην αστική τάξη και το προλεταριάτο, οι αναρχικοί γεωγράφοι λαμβάνουν υπόψη την ύπαρξη αυτών των νέων τάξεων, που όπως έχει ήδη ειπωθεί από τονProudhon, περιπλέκουν το παιχνίδι των οικονομικών,...
Το απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται από τον δεύτερο τόμο του βιβλίου του Jose Peirats «H CNT στην Ισπανική Επανάσταση»(κεφάλαιο τέταρτο:«Το θαύμα της βιομηχανίας πολέμου») . Το τρίτομο έργο του Peirats αποτελεί ίσως τη πληρέστερη και εκτενέστερη ιστορική καταγραφή της ιστορίας του αναρχοσυνδικαλιστικού και αναρχικού κινήματος στην Ισπανία κατά τα κρίσιμα χρόνια της Κοινωνικής Επανάστασης. Ο Jose Peirats υπήρξε αναρχικός, δημοσιογράφος και μετέπειτα ιστορικός του ισπανικού αναρχικού κινήματος . Ήταν μέλος της CNT στη Βαρκελώνη, συντάκτης της Solidaridad Obrera και μέλος της F.A.I.
***
Το κίνημα της αναρχικής νεολαίας ιδρύθηκε σύντομα μετά τη γέννηση της Δεύτερης Δημοκρατίας. Ξεκίνησαν να...
Του Νέστωρα Μάχνο*
Το 14ο Συνέδριο του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος έχει καταδικάσει απερίφραστα την ιδέα της ισότητας. Πριν το Συνέδριο ο Ζηνόβιεφ είχε αναφέρει την ιδέα στην πορεία της πολεμικής του ενάντια στους Ουστριάλοφ και Μπουχάριν. Δήλωσε τότε ότι το σύνολο της μοντέρνας φιλοσοφίας διακατεχόταν από την ιδέα της ισότητας. Ο Καλίνιν μίλησε σκληρά στο συνέδριο ενάντια σε αυτή την διαμάχη, υιοθετώντας τη γραμμή ότι κάθε αναφορά στην ισότητα δεν μπορούσε να βοηθήσει, παρά μόνο να είναι βλαβερή και δεν έπρεπε να γίνει ανεκτή. Η αιτιολογία του έχει ως εξής:
“Μπορούμε να μιλήσουμε στους αγρότες για ισότητα; Όχι,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018