Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής
Στις 8 Φεβρουαρίου 2021 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τον θάνατο του ηθικού φιλοσόφου, επιστήμονα γεωγράφου, πολιτικού διανοητή και αναρχικού επαναστάτη Πιοτρ Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν. Ο Κροπότκιν ανήκει στην γενιά των κλασικών μας στοχαστών και είναι ένας εκ των θεμελιωτών του αναρχισμού. Σε όλη του την ζωή αγωνίστηκε για τα ιδανικά του κινήματος μας, για την αποκρυστάλλωση των αξιών και των προταγμάτων του, καθώς και για την συστηματοποίηση του αναρχισμού σε μια συνεκτική κοσμοθεωρία και εφαρμοστική αντιπρόταση για την κοινωνική πρόοδο και ευημερία.
Ο Π.Α.Κροπότκιν γεννήθηκε στην Μόσχα στις 27 Νοεμβρίου του 1842. Ήταν γιός αστικής οικογένειας και κατείχε κληρονομικά τον τίτλο του πρίγκιπα, που αργότερα αποποιήθηκε. Σε ηλικία 14 ετών εντάχθηκε σε στρατιωτική σχολή στην Αγία Πετρούπολη σε επίλεκτο σώμα ακολούθων και από το 1862 υπηρέτησε στην Σιβηρία ως αξιωματικός. Μέσα σε αυτό το διάστημα, οι κοινωνικές του ανησυχίες και το έντονα αναπτυγμένο αίσθημα του δικαίου που τον καθοδηγούσε, τον έστρεψαν σε ερευνητικές μελέτες και πνευματικές αναζητήσεις που καθόρισαν την πρώιμη πολιτική του σκέψη. Παράλληλα, βλέποντας τις συνθήκες διαβίωσης των αγροτών της Σιβηρίας, διαμορφώθηκε και η ταξική του στράτευση στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων, εγκαταλείποντας μια για πάντα τα καταγωγικά αστικά του προνόμια. Η πρωτόλεια ανάπτυξη της αγωνιστικής ύπαρξης του Κροπότκιν είχε σαν αποτέλεσμα την άρνηση των στρατιωτικών του καθηκόντων και την συνακόλουθη παραίτηση του από τον ρωσικό στρατό στα 1867. Η παραίτηση του από αξιωματικός είχε σαν επακόλουθο την αντίδραση του πατέρα του πρίγκιπα Σμόλεσκ, ο οποίος τον αποκλήρωσε.
Σε νεαρή ηλικία ο Κροπότκιν ασχολήθηκε με την πολιτική θεωρία των διαφωτιστών, τους φιλοσοφικούς στοχασμούς του φιλελεύθερου Τζον Στιούαρτ Μιλ και την ιστορία της γαλλικής αστικής επανάστασης, της οποίας υπήρξε ιστοριογράφος. Η τριβή του με την φιλελεύθερη σκέψη που βρισκόταν σε άνθιση στην προεπαναστατική Ρωσία δεν κλόνισε την πρώιμη σοσιαλιστική του σκέψη και πολύ σύντομα επιδόθηκε στην μελέτη του αντικρατιστή μουτουαλιστή Προυντόν και του Αλεξάνδρου Χέρτσεν, του πατέρα του «ρώσικου σοσιαλισμού» που συνδέθηκε στενά με τον Μπακούνιν. Τα πρωταρχικά αναγνώσματα του Κροπότκιν δεν άργησαν να γονιμοποιήσουν την σπερματικά αναρχική του αντίληψη και να οξύνουν το ενδιαφέρον του για τις επαναστατικές αρχές του αναρχισμού, τις οποίες ο ίδιος ανέπτυξε παραπέρα και διέδωσε μέχρι το τέλος της ζωής του. Κατά την παραμονή του στην Σιβηρία, ο Κροπότκιν προχώρησε σε ένα σύνολο γεωγραφικών ερευνών και καταπιάστηκε με την ανάλυση της πανίδας της περιοχής. Μετά την απομάκρυνση του από τον στρατό, γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης και συνέχισε τις γεωγραφικές του μελέτες στην Σκανδιναβία με έξοδα της Ρωσικής Γεωγραφικής Υπηρεσίας. Τα αποτελέσματα των ερευνών εξόπλισαν τον Κροπότκιν με πλούσιες γνώσεις που θα μπορούσε να είχε εκμεταλλευτεί λαμβάνοντας το αξίωμα του γενικού γραμματέα της υπηρεσίας, το οποίο αρνήθηκε. Τα πορίσματα αυτών των ερευνών τροφοδότησαν εν τέλει τα πολιτικά και φιλοσοφικά έργα του, ιδιαίτερα την «Αλληλοβοήθεια ένας παράγοντας στην εξέλιξη», την μπροσούρα «Αναρχική Ηθική» και την ανολοκλήρωτη «Ηθική» που συνέτασσε στα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Ο Κροπότκιν δήλωσε αναρχικός το 1872, ταξίδεψε στην Ελβετία και προσχώρησε στην Διεθνή Ένωση των Εργαζομένων. Άμεσα, απέρριψε τον μαρξιστικό σοσιαλισμό και συνδέθηκε με την ομοσπονδία των ωρολογοποιών...
Απόσπασμα κύριας είδησης στην εφημερίδα «Izvestia» του Elisavetgrad, στις 12 Γενάρη 1921:
«Δίκη του Μαχνό. Σήμερα στις 5μμ. στο Χειμερινό Θέατρο, θα πραγματοποιηθεί το δεύτερο μέρος της δίκης του Μπάτκο Μαχνό. Οι ομιλητές για τη δίωξη θα είναι οι σύντροφοι Nikolenko και Begichev. Μιλώντας για την υπεράσπιση θα είναι ο σύντροφος Lenau. Τα εισιτήρια διατίθενται στα συνδικάτα και στις μονάδες του Ερυθρού Στρατού.»
Σχόλιο: Στους Μπολσεβίκους άρεσε να οργανώνουν δίκες για τον Μαχνό, παρ’ ότι ο κατηγορούμενος ήταν «απών». Αυτές οι δίκες ήταν θεατρικές παραστάσεις, με τον Μαχνό και άλλους ρόλους να ενσαρκώνονται από ηθοποιούς. Σε αυτήν την περίπτωση καταδικάστηκε σε...
Στις 23 Φλενάρη 1851, γεννήθηκε στη Βαρκελώνη, ο Antoni Pellicer, συνδικαλιστής αγωνιστής, ένθερμος αναρχικός και υποστηρικτής των πρώτων συνδικαλιστικών οργανώσεων της Καταλωνίας και της Αργεντινής.
Σε πολύ μικρή ηλικία ειδικεύτηκε στο επάγγελμα του τυπογράφου. Εντάχθηκε στην Ισπανική Περιφερειακή Ομοσπονδία του ΑΙΤ (Διεθνής Ένωση Εργαζομένων) στα πρώτα του χρόνια. Εκλέχθηκε γενικός γραμματέας της Ένωσης Τυπογράφων Βαρκελώνης το 1869. Συμμετείχε στην ίδρυση της Τυπογραφικής Εταιρείας και το σχηματισμό της Ομοσπονδίας Εργαζομένων της Ισπανικής Περιφέρειας (FTRE). Συμμετείχε επίσης στην ίδρυση της Ένωσης Εργαζομένων Τυπογραφίας.
Το 1891 εγκαταστάθηκε στο Μπουένος Άιρες, όπου δέκα χρόνια αργότερα συμμετείχε στην ίδρυση του πρώτου τοπικού συνδικαιστικού κέντρου, της...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018