Σχετικά με το νέο νομοσχέδιο για την ψυχική υγεία και απεξάρτηση
Στο κείμενο που ακολουθεί βασίστηκε η εισήγηση της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας Παντείου σε συζήτηση που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 13/6/2024 στο αίθριο του Παντείου.
Αν κάτι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι το γεγονός ότι αποτελεί καθημερινή μας πλέον εμπειρία, κάθε νέο νομοσχέδιο που επιδιώκει την ενίσχυση του κεφαλαίου σε βάρος των ταξικών μας αναγκών, να παρουσιάζεται με όρους βελτίωσης και εκσυγχρονισμού, με τίτλους που σχεδόν σε κάνουν να ξεχνάς το πραγματικό νόημα των λέξεων. Τα απογευματινά ιδιωτικά χειρουργεία ως «ισχυροποίησή και διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ», η περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση και ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου ως «ενίσχυση του δημοσίου πανεπιστημίου» και η διάλυση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης ως «Ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης».
Το νομοσχέδιο του υφυπουργού Δ. Βαρτζόπουλου έχει παρουσιαστεί από τον Νοέμβριο του 2023, ωστόσο η ψήφισή του οκτώ μήνες μετά δεν έχει ακόμη προχωρήσει. Αντιθέτως, όλο αυτό το διάστημα, σωματεία εργαζόμενων στον τομέα της (ψυχικής) υγείας και της απεξάρτησης, υποκείμενα με ψυχιατρική εμπειρία, φορείς, ομάδες και συλλογικότητες, δίνουν έναν συνεχή αγώνα, αντιστεκόμενα ενεργά σε αυτή την επίθεση, μια επίθεση που σίγουρα δεν αφορά μόνο τον κόσμο «του κλάδου». Ο αγώνας αυτός αποτελεί βέβαια συνέχεια αγώνων που δίνονται εδώ και δεκαετίες, ενάντια στην υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των δημοσίων δομών, αλλά και ενάντια στην ίδια την κουλτούρα της κυρίαρχης ψυχιατρικής, την καταστολή, την βαρβαρότητα, τις συνθήκες εγκλεισμού, την εγκατάλειψη. Ένας αγώνας υπέρ ενός ολοκληρωμένου και κοινοτικά βασισμένου συστήματος ψυχικής υγείας, υπέρ μιας πραγματικής ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Μιας ψυχιατρικής μεταρρύθμισης που στην πραγματικότητα δεν συνέβη ποτέ στην Ελλάδα, και σίγουρα δεν επιτελείται μέσω των συγχωνεύσεων δομών ή του βιαίου κλεισίματος των ψυχιατρικών ιδρυμάτων, που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι την πλήρη εγκατάλειψη και εν τέλει περιθωριοποίηση των υποκειμένων που το ίδιο σύστημα είχε πρωτέρως οδηγήσει στα ιδρύματα αυτά.
Το νομοσχέδιο λοιπόν, σε συνέχεια των προηγούμενων μεταρρυθμίσεων, ως απάντηση σε παλαιότερες επιδιώξεις και στην ίδια κατεύθυνση με το ψυχιατρικό καθεστώς διάφορων ευρωπαϊκών κρατών, προβλέπει μια ριζική αναδιάρθρωση τόσο των δημόσιων υπηρεσιών ψυχικής υγείας όσο και αυτών της απεξάρτησης. Όσον αφορά τον τομέα της ψυχικής υγείας, προβλέπει καταρχάς την κατάργηση των οργανισμών του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής (Δαφνί) και του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης (Παπανικολάου). Ο λόγος που δεν καταργούνται τα άλλα δύο εναπομείναντα ψυχιατρεία, το Δρομοκαϊτειο και το Αιγινήτειο, είναι απλώς ότι αποτελούν κληροδοτήματα και επομένως μπορούν να διατηρούν μια διοικητική αυτοτέλεια. Εν συνεχεία, προβλέπει την ενοποίηση όλων των δημόσιων υπηρεσιών ψυχικής υγείας σε έναν οργανισμό - ομπρέλα, ένα «Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας» (ΕΔΥΨΥ), διαρθρωμένο ανά υγειονομικές περιφέρειες (ΠΕΔΥΨΥ), όπου οι δημόσιες δομές θα «διασυνδέονται άμεσα επιστημονικά, λειτουργικά και εκπαιδευτικά». με φορείς ιδιωτικού δικαίου (κερδοσκοπικού - ιδιωτικές κλινικές, και μη κερδοσκοπικού - ΜΚΟ) αλλά και με ιδιώτες επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Η οργάνωση του Δικτύου θα βασίζεται σε αυστηρώς κάθετα ιεραρχημένη δομή με διοικήσεις τοποθετημένες από την εκάστοτε κυβέρνηση. Τα πρόσωπα σε θέσεις εξουσίας θα διαθέτουν με απόλυτο τρόπο έναν ρόλο ελέγχου και επιτήρησης, θα αποφασίζουν για προσλήψεις, μετακινήσεις ή απολύσεις προσωπικού, συγχώνευση ή κατάργηση δομών και συνολικά για τη ροή του κεφαλαίου στο δίκτυο....
Η εισήγηση του Αναρχικού Στεκιού Φιλοσοφικής στην εκδήλωση-παρουσίαση της μπροσούρας
Η μπροσούρα «Πέρα από την αντίσταση – ένα επαναστατικό μανιφέστο για την νέα χιλιετία-» συντάχθηκε από την Αναρχική Ομοσπονδία Μεγάλης Βρετανίας (AF), το 1997. Σκοπός της εργασίας αυτής, ήταν να περιγράψει πώς διαμορφώνεται ο καπιταλισμός κόσμος στο κατώφλι της νέας χιλιετίας, αναλύοντας τα πολιτικά χαρακτηριστικά της εποχής και αποτυπώνοντας μια σειρά από εκτιμήσεις για την κρίση στην οποία θα διερχόταν το παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Ταυτόχρονα, κατατίθενται οι θέσεις της AF για την δημιουργία μιας αναρχικής κομμουνιστικής κοινωνίας και τον ρόλο που θα πρέπει να διαδραματίσει μια...
Στις 14 Ιουνίου 1865 γεννήθηκε στη Nîmes (Νιμ) της Γαλλίας ο Εβραίος αναρχικός Bernard Lazare (Μπερνάρ Λαζάρ). Κριτικός λογοτεχνίας, συγγραφέας, πολιτικός δημοσιογράφος. Εκτός από μέλος της συντακτικής επιτροπής της επιθεώρησης “Les entretiens politically et litéraires”, συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά: “Anarchiche”, “Les Temps nouveau”, “La Manifestation du 1er May”, “L'Euvre sociale”, “l’Outside", “L'Social Action”, “La Anarchiste Revue”, “La Revolté” και άλλα. Το 1896 ίδρυσε το περιοδικό “L'Action d’Art", μια κοινωνική τέχνη αντί για ταξική. Το 1900 πήγε στη Ρωσία και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού έγραψε μια έκθεση για τη δύσκολη κατάσταση των Εβραίων στο τσαρικό καθεστώς. Αγωνίστηκε στο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018