Νικόλας Ασηθιανάκις*
«Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» (είναι ευτυχής όποιος γνωρίζει την ιστορία του- Ευριπίδης)
Η ιστορία της δικτατορίας αλλά και του ίδιου του Μεταξά, ήταν ένα αμάλγαμα φασισμού, λαϊκισμού και σκανδάλων. Στο κείμενο γίνεται μία καταγραφή –ίσως όχι πλήρως εμπεριστατωμένη– κάποιων στοιχείων γι' αυτήν.
Τα ψέματα:
Καθιέρωσε το 8ωρο τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και δημιούργησε την Εργατική Εστία. Ψευδέστατο. Ο δικτάτορας απλά προσπάθησε εφαρμόζοντας νομοθετήματα προηγούμενων κυβερνήσεων, να κατευνάσει την κοινωνική αναταραχή -κάτι που δεν πέτυχε- ώστε να μπορέσει να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του.
Αλλά ας τα δούμε ένα-ένα.
Το 8ωρο ψηφίστηκε το 1932, δηλαδή επί κυβέρνησης Ελ. Βενιζέλου. Το 1935, επί κυβερνήσεως Παναγή Τσαλδάρη εφαρμόζονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Επί Ε. Βενιζέλου και πάλι δημιουργήθηκε η Εργατική Εεστία.
Δημιούργησε το ΙΚΑ. Επίσης ψευδές. Η δημιουργία του ΙΚΑ και η υποχρεωτική ασφάλιση (μέχρι τότε κανείς εργαζόμενος δεν ήταν ασφαλισμένος) ξεκίνησε το 1934, από την κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη, πολύ πριν δηλαδή την Μεταξική δικτατορία. Ο Μεταξάς απλά εφάρμοσε τις πολιτικές προηγούμενης κυβέρνησης που και αυτές τις ξεκίνησαν κάτω από την πίεση των εργατικών κινητοποιήσεων.
Η πιο πάνω καταγραφές δεν γίνονται για να εκθειάσουν τις αστικές κυβερνήσεις. Τον ρόλο που έπαιξαν αυτές (π.χ του Βενιζέλου με το ιδιώνυμο και τις διώξεις των αριστερών και τον μεγαλοϊδεατισμό που οδήγησε στον Μικρασιατικό πόλεμο είναι λίγο πολύ γνωστά και καταγεγραμμένα από την “επίσημη” ιστοριογραφία).
Οι αλήθειες:
Ο Μεταξάς ΔΕΝ είπε το “Όχι” στους Ιταλούς ομοϊδεάτες. Ο Μεταξάς είχε στενές σχέσεις με τον Χίτλερ, ενώ υπάρχουν και φωτογραφίες με τον υπουργό προπαγάνδας του ναζιστικού καθεστώτος Γ. Γκαίμπελς σε επίσκεψη του τελευταίου στην Ελλάδα. Το “Όχι” ειπώθηκε προκειμένου ο Μεταξάς να διατηρήσει την συμμαχία με τους Άγγλους ιμπεριαλιστές, όταν είδε ότι το διπλό παιχνίδι με Γερμανούς και Άγγλους δεν του “βγαίνει”. Στην πραγματικότητα, ο Μεταξάς πίστευε ότι οι Γερμανοί θα του διασφαλίσουν την “ακεραιότητα” στα σύνορα της χώρας από τους Ιταλούς συμμάχους. Η αλήθεια είναι πως ο Ελληνικός λαός δεν ήθελε την εμπλοκή στον πόλεμο. Μεγάλο κομμάτι του σύρθηκε σε αυτόν και δόθηκε βορά στα κανόνια και τα πολυβόλα του Ιταλικού φασισμού.
Ο Μεταξάς ΔΕΝ ήταν “εκλεγμένος” από τον λαό. Η αλήθεια είναι ότι ήταν μεν εκλεγμένος ως πολιτικός, αλλά όχι για να επιβάλλει το φασιστικό καθεστώς του. Αυτό έγινε με την ανοχή και την κάλυψη της βασιλικής οικογένειας.
Ήταν η 4η Αυγούστου δικτατορία ή φασιστικό καθεστώς; Στην πραγματικότητα είχε όλα τα χαρακτηριστικά φασιστικού καθεστώτος όπως στην Ιταλία και την Γερμανία. Ναζιστικοί χαιρετισμοί, φασιστικές φιέστες, φασιστική νεολαία. Τα κόμματα απαγορεύτηκαν και οι φυλακίσεις, οι εξορίες και οι βασανισμοί (γνωστά τα μαρτύρια της φάλαγγας του πάγου και του ρετσινόλαδου) μπήκαν στην ημερήσια διάταξη, ενώ η ΓΣΕΕ διαλύθηκε και αναπληρώθηκε από την Εθνική Συνομοσπονδία με πρόεδρο τον ίδιο τον υπουργό εργασίας. Ο υπουργός Ασφαλείας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, Κώστας Μανιαδάκης, ήταν υπεύθυνος για τις διώξεις και τα βασανιστήρια όχι μόνο κομμουνιστών αλλά και όσων αγωνιστών, συνδικαλιστών κλπ ήταν αντίθετοι στο καθεστώς. Ειδικότητά του οι ομαδικοί εκτοπισμοί και η χρήση των δηλώσεων μετανοίας. Έφτασε μέχρι στο σημείο να στήσει έναν πλαστό "Ριζοσπάστη" για να σπείρει την διχόνοια στο ΚΚΕ.
...
Στις 4 Αυγούστου 1942, γεννήθηκε στην Ουρουγουάη, ο Gustavo Inzaurralde, εκπαιδευτικός, συνδικαλιστής και μέλος της FAU (Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης).
Ως νεαρός εκπαιδευτικός εντάχθηκε στο αντίστοιχο Συνδικάτο, ενώ πλησίασε την ROE (Student Worker Resistance - Αντίσταση Σπουδαστών Εργατυών) και ακολούθως εντάχθηκε στην FAU.
Για τη μαχητική του δράση θα συλληφθεί το 1967 και το 1970. Ξεφεύγοντας από τις διώξεις του ουρουγουανού Κράτους, θα εγκατασταθεί στη Χιλή για το 1971, όπου θα ξαναρχίσει την προπαγανδιστική και συνδικαλιστική δράση.
Το πραξικόπημα του Πινοτσέτ το 1973 (την ίδια χρονιά με το πραξικόπημα στην Ουρουγουάη) θα τον αναγκάσει να αποσυρθεί στην Αργεντινή μαζί με άλλα...
Στις 30 Ιούη 1874 γεννήθηκε στη Ρώμη ο αναρχικός Sante Ferrini, γνωστός ως Folgorite. Τυπογράφος, ποιητής, συγγραφέας του επαναστατικού τραγουδιού «When Anarchy Comes».
Στις 11 Μάη 1898 συνελήφθη και καταγγέλθηκε, μαζί με πολλούς άλλους αναρχικούς της Ρώμης, για συναναστροφή με εγκληματίες, υποκίνηση μίσους μεταξύ των κοινωνικών τάξεων και υποκίνηση εμφυλίου πολέμου. Φυλακίστηκε πολλές φορές στο Regina Coeli, στη συνέχεια απελάθηκε στο νησί Ponza και μετά στο Lipari, προτού εξοριστεί στη Γαλλία στο Saint-Étienne και αργότερα στη Λυών.
Συγγραφέας πάνω από 450 άρθρων που δημοσιεύτηκαν σε δεκαεννέα διαφορετικά ιταλικά αναρχικά εντυπα, συμπεριλαμβανομένων των «Il Libertario» και «L'Adunata dei Refrattari», καθώς...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018