Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης»
Το 1877 εμφανίστηκε στην Αλεξάνδρεια μια αναρχική έκδοση, η «IlLavoratore», στην ιταλική γλώσσα, η οποία μάλλον είναι η πρώτη στην χώρα αυτή.
Τον Σεπτέμβρη του 1878 ο Ερρίκο Μαλατέστα, εγκαταλείποντας την Νάπολι για να αποφύγει τη σύλληψη, έφτασε στην Αλεξάνδρεια όπου και απέκτησε επαφές με αρκετούς Ιταλούς μετανάστες εργάτες.
Στο μεταξύ, η πράξη του Ιταλού δημοκρατικού, Πασσαμάντε, να δολοφονήσει τον τότε νέο βασιλιά της Ιταλίας, Ουμπέρτο, προκάλεσε κύμα καταστολής ειδικά ενάντια στους αναρχικούς. Στην Αίγυπτο οι πατριωτικών αρχών Ιταλοί καταδίκασαν ανοιχτά την πράξη του Πασσαμάντε, αλλά διάφοροι αναρχικοί και σοσιαλιστές, σε απάντηση, οργάνωσαν μια διαδήλωση έξω από το ιταλικό Προξενείο για συμπαράσταση στον Πασσαμάντε. Τότε ο Μαλατέστα μαζί με τους Αλβίνα και Παρίνι συνελήφθησαν και απελάθηκαν οι δύο πρώτοι, ενώ ο Παρίνι παρέμεινε στην Αίγυπτο.
Ένας άλλος Ιταλός αναρχικός, ο Αμιλκάρε Κιπριάνι (ο οποίος, σημειωτέον, παρέμεινε για αρκετά μεγάλο διάστημα και στην Ελλάδα), συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Ιταλία κατά τη διάρκεια των επαναστατικών γεγονότων εκεί το 1881 για την δολοφονία ενός Ιταλού στην Αλεξάνδρεια στο 1867 (!). Η σύλληψη αυτή θεωρείται μια αλλοπρόσαλλη πράξη εκδίκησης από τις ιταλικές αρχές και η φυλάκισή του προκάλεσε πολιτικό σάλο.
Την 1η Απρίλη 1882 οι Αιγύπτιοι καρβουνιάρηδες άρχισαν μια απεργία (από τις πρώτες στην ιστορία της χώρας) ενάντια στην εταιρία του καναλιού του Σουέζ στο Πορτ Σάϊντ. Η απεργία αυτή είχε έντονη αναρχική συμμετοχή, ίσως και υποκίνηση.
Το 1882 ο πρόεδρος των Ιταλών εργατών της Αλεξάνδρειας έστειλε ένα γράμμα στην νέα τότε κυβέρνηση της Αιγύπτου του SamiPasha, υποστηρίζοντας την τότε λαϊκή εξέγερση του Αχμάντ Οραμπί και καταγγέλλοντας την εξωτερική παρέμβαση για την καταστολή της.
Το 1884 εμφανίστηκε μια αναρχική επιθεώρηση, η «LaQuestioneSociale» («Το Κοινωνικό Ζήτημα»), στην ιταλική γλώσσα.
Το 1890 ένας νόμος για τις εργατικές ειδικότητες που ψηφίστηκε είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση κάποιων τάσεων και ερεθισμάτων που οδήγησαν στις απαρχές του συνδικαλισμού στην Αίγυπτο.
Στις 18 Μάρτη 1894 ένα αιγυπτιακό περιοδικό, το «ElHilal», δημοσίευσε πληροφορίες για την σύλληψη κάποιου Έλληνα αναρχικού εργάτη στην Αλεξάνδρεια επειδή διένειμε «φλογερά αναρχικά φυλλάδια». Τα φυλλάδια αυτά απευθύνονταν στους εργάτες, αναφέρονταν στην επέτειο της Παρισινής Κομμούνας του 1871 και τελείωναν με το σύνθημα «Ζήτω η Αναρχία» (κατά μερικούς «Ζήτω ο Κομμουνισμός»).
Την 1η Οκτώβρη 1894 οι Έλληνες εργάτες που δούλευαν στην εταιρία της Διώρυγας του Σουέζ κατέβηκαν σε απεργία με αναρχική υποκίνηση.
Ο αναρχικός Σακελλαρίδης Γιαννακάκης (σ.σ.; δεν είναι γνωστό αν πρόκειται για ένα ή για δύο ξεχωριστά πρόσωπα), την ίδια χρονιά, συγκρότησε ένα συνδικάτο τσαγκαράδων.
Ένας άλλος πολύ γνωστός κοινωνικός αγωνιστής ήταν ο Έλληνας δόκτωρ Σκουφόπουλος.
Το 1899 οι Ιταλοί εργάτες στο φράγμα του Ασουάν κατέβηκαν σε απεργία, όπως και οι εργάτες μιας καπνοβιομηχανίας την ίδια χρονιά.
Το 1900 ένας ακόμα Ιταλός αναρχικός από τους γνωστότερους, ο Λουίτζι Γκαλεάνι, έφτασε στην Αίγυπτο, μετά την απόδρασή του από το νησάκι Παντελλερία, έξω από...
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, πρέπει αρχικά να αποσαφηνίσουμε την ορολογία μας. Δεν υπάρχει θεωρία του «βίαιου αναρχισμού». Ο αναρχισμός αποτελεί μια σύνθεση κοινωνικών πεποιθήσεων που έχουν ως κοινή τους βάση την εξάλειψη της καταπιεστικής εξουσίασης ανθρώπου από άνθρωπο" η πλειοψηφία των οπαδών του απορρίπτει κάθε μορφή βίας και θεωρεί τη βία θεμιτή μόνο ως μορφή αυτοάμυνας. Καθώς όμως δεν υπάρχει μια σαφής διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην άμυνα και την επίθεση, και καθώς η σημασία της άμυνας μπορεί να γίνει αντιληπτή με πολύ διαφορετικούς τρόπους, διαπράττονται κατά καιρούς από αναρχικούς βίαιες πράξεις υπό μορφή ατομικής εξέγερσης, οι οποίες στρέφονται ενάντια στη...
Το παρακάτω κείμενο είναι μια επιστολή που έστειλε στους αναρχικούς της Ισπανίας ο Νέστωρ Μάχνο το 1931 και ενώ βρισκόταν εξόριστος στο Παρίσι.
Αγαπητοί σύντροφοι Carbο και Pestana,
Διαβιβάστε στους φίλους και συντρόφους μας και μέσω αυτών σ’ όλους τους Ισπανούς εργαζόμενους, την ενθάρρυνσή μου να μην αφήσουν να εξασθενίσει η αποφασιστικότητά τους για την επαναστατική πορεία που ήδη έχουν αρχίσει, καθώς επίσης να σπεύσουν να ενωθούν πάνω σ’ ένα πρακτικό πρόγραμμα, καθορισμένο πάνω σε μια αναρχική αντίληψη. Δεν πρέπει με κανένα τίμημα να αφήσουν να επιβραδυνθεί ο ρυθμός της επαναστατικής πράξης...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018