Όλοι από την Άκρα Δεξιά μέχρι την Άκρα Αριστερά, από τη Χρυσή Αυγή μέχρι το ΚΚΕ και πέρα, όταν έρχονται εκλογές πέφτουν στα πόδια σου να πας να (τους) ψηφίσεις (άραγε γιατί τόση κάψα;). Επιστρατεύουν μάλιστα και επιχειρήματα ηθικής τάξεως, για να σου δημιουργήσουν τύψεις αν δεν πας, από πόστερ σε δημόσιους χώρους μέχρι τηλεοπτικά σποτάκια, για το γιατί το να μην πας να ψηφίσεις δεν αλλάζει τίποτα ή ότι αν δεν ψηφίζεις σημαίνει πως είσαι απαθής για τα κοινά (ενώ αυτός που ψηφίζει μία φορά στα τέσσερα χρόνια και μετά σπίτι είναι ο… πολιτικοποιημένος!) - λες και ο κομματικοποιημένος είναι ο πολιτικοποιημένος, αυτήν την τελείως ηλίθια και άκυρη λογική ότι «ασχολούμαι με τα κοινά» σημαίνει κατεβαίνω υποψήφιος - μέχρι και τα πιο απίστευτα μαρκετινίστικα λογοπαίγνια, ότι εσύ λέει αποφασίζεις για το μέλλον το δικό σου, της Ευρώπης, της χώρας σου ή ό,τι άλλο (για την ακρίβεια δεν σου λένε ότι στην πραγματικότητα εσύ αποφασίζεις αυτούς που θα αποφασίζουν αντί για σένα για το μέλλον το δικό σου, της Ευρώπης κ.ο.κ. με άλλα λόγια όπως έλεγε καλύτερα κάποιο σύνθημα εκλογές σημαίνει να εκλέγεις ελεύθερα τους αφέντες σου)· βλέπαμε ένα απίστευτο προεκλογικό πόστερ στο μετρό που είχε σαν σύνθημα «Δράσε, αντίδρασε, επηρέασε»!
Κάνουν τα πάντα απέναντι στην αποχή (γιατί άραγε;) ώστε να καταφέρουν να την εντάξουν ακόμα και αυτήν ως μια ασφαλή επιλογή για το σύστημα, ώστε να μην μπορείς να ξεφύγεις από πουθενά. Όλοι λοιπόν όταν πλησιάζουν εκλογές βγάζουν σποτάκια και πασχίζουν να σε πείσουν γιατί να ψηφίσεις αυτούς και όχι κάποιον άλλον. Ε λοιπόν, μια σειρά από λόγους από 6 επώνυμους αναρχικούς γιατί να μην πας να ψηφίσεις ΚΑΝΕΝΑΝ τους, να τους φτύσεις ΟΛΟΥΣ, καθέναν που έρχεται να μπει πάνω από σένα, να μιλάει για λογαριασμό σου και να αποφασίζει αυτός στη θέση σου.
Ο Παράφ-Ζαβάλ εξηγεί γιατί οι εκλογές είναι ένα μέσο νάρκωσης της ανθρώπινης δραστηριότητας:
«Ο νόμος, ένας αυθαίρετος, αντεπιστημονικός, εμπειρικός τύπος: είναι τουλάχιστον η καθαρή έκφραση της γνώμης του μεγαλύτερου αριθμού;
»Όχι. Εκείνοι που συμμετέχουν στην κατασκευή του είναι οι προνομιούχοι (πλούσιοι ή μηχανορράφοι) που είναι επιβεβλημένοι από ηγέτες στο αποβλακωμένο πλήθος.
»Εάν θεωρούμε την άσκηση του δικαιώματος της ψήφου ως την επίσημη επιρροή ενός “πολίτη” στην ώρα του, στη Γαλλία αυτή η επιρροή είναι 1/1460 ή 1/1461 αυτού που θα έπρεπε να είναι.
»Πράγματι, αφού συμπληρώσει το 21 έτος, κάθε τέσσερα χρόνια (δηλαδή μία φορά κάθε 1460 ή 1461 μέρες), ο εκλογέας ψηφίζει (δηλαδή προσπαθεί να καταπιέσει όσους σκέφτονται διαφορετικά απ’ αυτόν). Όσο για την εξουσία, αυτή λειτουργεί κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Η καθολική ψηφοφορία λοιπόν σημαίνει: 1 μέρα δικαίωμα στη μηχανορραφία, και 1459 ή 1460 ημέρες παραίτησης.
»Βλέπουμε τότε πως η καθολική ψηφοφορία είναι ένα ισχυρό μέσο νάρκωσης της ανθρώπινης δραστηριότητας. Δεν έχει τίποτα κοινό, με τη λαϊκή κυριαρχία, με το δικαίωμα να είσαι κάθε στιγμή εξίσου κυρίαρχος με οποιονδήποτε άλλον. Δεν έχει καμμιά σχέση με την ΙΣΟΤΗΤΑ».
(Μετάφραση: aixmi)
Ο Ελιζέ Ρεκλύ συμφωνεί με το ότι το να ψηφίζεις σημαίνει να παραιτείσαι από τις...
ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ – ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ
|
Όλες οι εξουσίες, με όποιο πρόσωπο κι αν εμφανίστηκαν, έχουν βουτηχτεί μέσα στο αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Τα κόμματα, τα κομμουνιστικά κινήματα έχουν κι αυτά κατά καιρούς αφοσιωθεί στην εξόντωση των αντιφρονούντων, προκειμένου να εδραιώσουν την εξουσία τους, τόσο στο εσωτερικό τους, όσο και στην κοινωνία. Το κομμουνιστικό καθεστώς των σοβιέτ χρειάστηκε να σφάξει χιλιάδες αναρχικούς, εξεγερμένους ή απλώς διαφωνούντες, προκειμένου να επιβάλλει τον τρόμο που θα του επέτρεπε να οδηγήσει τους εξουσιαζόμενους ανθρώπους στο σημερινό χάλι, μετά από την γκλάστνοστ (διαφάνεια) και την περεστρόϊκα (μεταστροφή), την επανενοποίηση δηλαδή των δύο...
Ένα αναρχικό αντι-εκλογικό άρθρο-μανιφέστο του Σταύρου Κουχτσόγλους με τον τίτλο «Δεν ψηφίζω», που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 210 της «Άμυνας», τη Δευτέρα, 2 Νοεμβρίου 1920.
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018 |