Ιταλός καθηγητής Φιλοσοφίας, αντικληρικαλιστής και μάχιμος αναρχικός θεωρητικός και οργανωτής των αρχών του 20ου αιώνα, εθελοντής στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο και θύμα των σταλινικών.
ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Γεννήθηκε από μικροαστική οικογένεια στην βόρεια Ιταλία, στο Λόντι (Lodi) της Λομβαρδίας, υιός της διακεκριμένης εκπαιδευτικού Αναταλγκίζα Φότσι (Adalgisa Fochi, 1865 – 1957) και του δημοσίου υπαλλήλου Στέφανο Μπερνέρι (Stefano Berneri), παλαιού γκαριμπαλντινού «ερυθροχίτωνα» υιού με την σειρά του ενός μέλους της «Καρμποναρίας» και μετέπειτα οπαδού του Μαντσίνι. Ο μικρός Καμίλο, που πριν συμπληρώσει το πρώτο του έτος λίγο έλειψε να πεθάνει από ανεπαρκή διατροφή, έζησε επί 6 χρόνια στο Μιλάνο όπου είχαν εγκατασταθεί οι γονείς του αναζητώντας ένα καλύτερο εισόδημα και από το 1904 στο Παλέρμο (Palermo) της Σικελίας (όπου λίγο έλειψε να πεθάνει από τύφο) και μετά στην Τσεζένα (Cesena), το Φορλί (Forlí), το Βαράλο (Varallo Sesia) και τελικά στο Ρέτζιο Εμίλια (Reggio Emilia), στην ομώνυμη βόρεια επαρχία.
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
Σε ηλικία μόλις 15 ετών ήλθε σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες, γράφτηκε στην «Ομοσπονδία της Σοσιαλιστικής Νεολαίας» («Federazione Giovanile Socialista», FGS, 1907 – 1921), ενεργοποιήθηκε στο τμήμα διαφώτισης και παρακολούθησε το συνέδριό της που έγινε στην πόλη του το 1912. Την 1η Φεβρουαρίου 1914 δημοσίευσε το πρώτο του κείμενο στην εφημερίδα της FGS «Πρωτοπορία» («L’ Avanguardia»), με τίτλο «Τα ψέματα της Παλαιάς Διαθήκης» («Le Menzogne del Vecchio Testamento») και χαρακτήρα μαχητικό αντικληρικαλιστικό, και μετά από λίγο, σε συνεργασία με τον μετέπειτα κομμουνιστή Μπορντίγκα (Amadeo Bordiga, 1889 – 1970, συνιδρυτή του «Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος», «Partito Comunista d’ Italia», PCI, τον Ιανουάριο του 1921), πέτυχε την εκδίωξη του αρχισυντάκτη της εφημερίδας Καϊάνι (Lido Caiani), που είχε αρχίσει να υιοθετεί τις απόψεις του έως τότε σοσιαλιστή και αργότερα ιδρυτή του φασιστικού κόμματος («Partito Nazionale Fascista», PNF, 1921 – 1943) Μουσολίνι (Benito Amilcare Andrea Mussolini, 1883 – 1945).
ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΓΑΜΟΣ
Επηρεασμένος από τον σοσιαλιστή βουλευτή Πραμπολίνι (Camilo Prampolini), τοποθετήθηκε με την αντιπολεμική παράταξη κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και σε λίγο ήλθε σε επαφή με τον Αναρχισμό, έπειτα από την γνωριμία του με τον μαχητικό αναρχικό βιβλιοδέτη Τορκουάτο Γκόμπι (Torquato Gobbi, 1888 – 1963). Ήδη από το 1915 τόνιζε σε κείμενό του: «πρέπει να επιστρέψουμε στις εποχές που το να αγαπούμε μία ιδέα σήμαινε ταυτόχρονα και το να μην φοβούμαστε να πεθάνουμε γι’ αυτήν».
Σπούδασε στην «Ακαδημία» («Accademia») της Μοντένα (Modena), από όπου αποβλήθηκε διαπαντός όταν πιάστηκε να διαβάζει αναρχικά έντυπα, και εν συνεχεία στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, υπό τον σοσιαλιστή καθηγητή Ιστορίας Σαλβεμίνι (Gaetano Salvemini, 1873 – 1957), από όπου αποφοίτησε το 1919 και εν συνεχεία δίδαξε και ο ίδιος Φιλοσοφία σε λύκεια στο Μοντεπουλτσιάνο (Montepulciano), την Κορτόνα (Cortona) και το Καμερίνο (Camerino).
Φοιτητής ακόμα, νυμφεύθηκε το 1916 την 18χρονη αναρχική εργάτρια Τζιοβανίνα Καλέφι (Giovanina Caleffi – Berneri, 1897 – 1962), η οποία έκτοτε, και μέχρι τον θάνατό του, απετέλεσε την μούσα του για όλο το συγγραφικό και οργανωτικό του έργο («ένα ολόκληρο χαρέμι υστερεί μπροστά σε μία μόνογυναίκα την οποία αγαπάς σοβαρά», θα γράψει αργότερα). Από τον γάμο του με την Τζιοβανίνα απέκτησε αργότερα, στις 1 Μαρτίου 1918 και 5 Οκτωβρίου 1919 αντίστοιχα, τις Μαρία...
Το παρακάτω κείμενο και η φωτογραφία (την οποία για τεχνικούς λόγους δεν μπορώ να την αναδημοσιεύσω εδώ, αλλά θα την αναδημοσιεύσω στη σελίδα του "Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης" στο facebook) είναι του Θεοδόση Πάνου και αναδημοσιεύεται εδώ με κάθε επιφύλαξη καθώς και με την ορθογραφία και το συντακτικό που το δημοσίευσε ο γράφων. Αφορά την ύπαρξη Ελλήνων αναρχικών στις γραμμές των Ισπανών αναρχικών στην επανάσταση και τον εμφύλιο και, συγκεκριμένα, τον Νότη Παπαζαχαρόπουλο από την Πάτρα:
«Σπάνιο φωτογραφικό ντοκουμέντο από των Ισπανικό εμφύλιο, στο οποίο αποδεικνύεται η ύπαρξη Ελλήνων μαχητών στης γραμμές των Ισπανών Αναρχικών.
Η συγκεκριμένη φωτογραφία, απεικονίζει Ισπανούς και...
Στις 30 Ιούνη 2014, δημοσιεύτηκε στο,ιστολόγιο Αιχμή στη διεύθυνση http://aixmi.wordpress.com το ακόλουθο:
"Ένας αναρχικός στην Αθήνα του 1864
Ο Εμμανουήλ Δαδάογλου (πέθανε το 1870) ήταν Έλληνας αναρχικός και κεντρική φιγούρα στην πρώιμη εποχή του Ελληνικού αναρχισμού.
Γεννημένος στη Σμύρνη, ο Δαδάογλου ήταν έμπορος. Απέκτησε κατά πάσα πιθανότητα τις αναρχικές ιδέες από Ιταλούς πολιτικούς πρόσφυγες. Στο Παρίσι συναντήθηκε με τους άλλους αναρχικούς Αμιλκάρε Τσιπριάνι και Παύλο Αργυριάδη. Εκεί οργάνωσαν μια ομάδα Ευρωπαίων εθελοντών, αναρχικών και σοσιαλιστών, που έλαβε μέρος στην εξέγερση εναντίον του βασιλιά Όθωνα στην Αθήνα το 1862. Έπειτα, μαζί με τον Πλωτίνο Ροδοκανάκη, ο Δαδάογλου προσπάθησε να οργανώσει μια αναρχική ομάδα στην...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018