Όπως στη γραμματική υπάρχουν οι κύριες και οι δευτερεύουσες προτάσεις, έτσι και στη ζωή υπάρχουν τα κύρια και τα δευτερεύοντα ζητήματα. Η υπόνοια ότι τα μεν είναι σημαντικά και τα δε ασήμαντα είναι ελαφρώς απατηλή. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που αν αφαιρέσεις μια δευτερεούσα πρόταση από μία φράση η κύρια μπορεί να στέκει άλογη και ακατανόητη, έτσι και τα δευτερεύοντα (ή δευτερογενή) πράγματα στη ζωή είναι συχνά απαραίτητα για να αποκτούν λογική και ουσία τα κύρια.
Θα μου επιτρέψετε λοιπόν, από τη ραστώνη των μικρών διακοπών μου, να αναφερθώ σε ένα δευτερογενές θέμα που έχει σχέση με την απόλυτα τραγική και εγκληματική κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στη Γάζα και είναι αυτό της ενοχοποίησης των ”Εβραίων” ως εθνότητα, μια καρικατούρα -κατά τη γνώμη μου- του ιστορικού αντισημιτισμού. Και θα εξηγήσω γιατί κατά τη γνώμη μου αυτή η στάση στρέφεται στην προοπτική της κατά του αγώνα των Παλαιστινίων και συνολικά του αγώνα των καταπιεζόμενων λαών για τη χειραφέτησή τους.
Θα το κάνω αυτό, μη αφαιρώντας προφανώς ούτε ένα ”και” από όσα έχω γράψει μέχρι σήμερα για τη Γάζα και από τη γνώμη μου για το κράτος του Ισραήλ -και τα οποία μάλιστα μου ”κόστισαν” και μερικές καλοδεχούμενες διαγραφές από κάποιους εδώ, ανάμεσά τους μιας καθηγήτριας που ο ανθρωπισμός της απευθύνεται περισσότερο στις γάτες παρά στα παιδιά και ενός ”καταστασιακού” ο οποίος χαρακτήριζε επί μέρες ”τζιχαντοναζιστές” εμένα και τους συντρόφους της οργάνωσής μου. Αυτό όμως δε μπορεί να κρύψει από τα μάτια μου περιπτώσεις σαν τον ακροατή της εκπομπής μου που θεώρησε έξυπνο να στείλει μήνυμα στον σταθμό ”Βγάλε τον σκατο-εβραίο” όταν έβαλα ένα τραγούδι του Leonard Cohen ή της κυρίας που έγραψε ότι ο Χίτλερ ”όχι μόνο ήταν φασίστας, αλλά έκανε και μισή δουλειά” ή της συνεχούς αναφοράς σε ”Εβραίους”, οι οποίοι είτε εσκεμμένα είτε από σύγχυση, υποκαθιστούν σε αυτού του τύπου τον λόγο το κράτος του Ισραήλ.
Ο αντισημιτισμός, ιστορικά, αποτελεί τη μήτρα, τη βασική συστατική ουσία του ευρωπαϊκού ρατσισμού, ήδη αχνά από τα τέλη του 18ου αιώνα. Γύρω από αυτόν συγκροτείται η ιδέα της ανωτερότητας της ευρωπαϊκής φυλής και ειδικότερα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ενοποιητικό στοιχείο του οποίου είναι ο Χριστιανισμός -ως μηχανισμός συνδεδεμένος με τα κράτη. Να γιατί, μια συνήθης κατηγορία για τους Εβραίους είναι ότι ”σταύρωσαν τον Χριστό”. Γύρω από αυτή την ιδέα ο αντι- σημιτισμός όχι μόνο θα πάρει μεγάλες διαστάσεις σε όλη την Ευρώπη, αλλά θα γίνει και το συστατικό στοιχείο των πολιτικών εθνικισμών της Ευρώπης -στη βάση του θα ενοποιηθούν νεοπαγή έθνη και κράτη. Γύρω από την ιδέα του αντι-σημιτισμού θα στηριχθεί η ιδέα των αυταρχικών κρατών που θα γνωρίσει η Ευρώπη μετά την Κομμούνα κι ακόμα θα συγκροτηθεί η ευρωπαϊκή Δεξιά. Στο σημαντικότερο πολιτικό εργαστήρι της Ευρώπης των αρχών του 20ού αιώνα, τη Γαλλία, ο αντι-σημιτισμός ή η άρνησή του θα γίνει μια δεύτερη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά, μετά την κύρια ταξική, από την υπόθεση Ντρέιφους και έπειτα. Η γέννηση του Λαϊκού Κράτους στη Γαλλία θα στηριχθεί σε μεγάλο βαθμό και στην άρνηση του αντι- σημιτισμού. Ο ίδιος ο αντι-σημιτισμός θα...
Η 7η Μαρτίου είναι μια οδυνηρή ημερομηνία για τους προλετάριους της αποκαλούμενης «Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών» που συμμετείχαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκείνη την ημερομηνία στην Κροστάνδη.
Η επετειακή ανάμνηση της ημερομηνίας εκείνης είναι εξίσου επίπονη για τους προλετάριους όλων των χωρών, γιατί επαναφέρει τη μνήμη εκείνου που οι ελεύθεροι εργαζόμενοι και οι ναυτικοί της Κροστάνδης πιστοί στα ιδανικά της Ρώσικης Επανάστασης, απαίτησαν μέχρι θανάτου από τον Κόκκινο εκτελεστή τους - το «Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα» και το όργανό του, την «Σοβιετική» κυβέρνηση.
Η Κροστάνδη απαίτησε από τους δήμιους κρατιστές να δώσουν...
«Μαχνοβίτες»
Σήμερα το κείμενο του Μαχνό ίσως φαίνεται λίγο παρωχημένο, αφού οι ίδιοι οι σοσιαλδημοκράτες επικαλούνται τον αγωνιστικό χαρακτήρα της Πρωτομαγιάς (για λόγους, βέβαια, που δεν έχουν σχέση με τη χειραφέτηση των εργατών). Για την εποχή που γράφτηκε, όμως, ήταν πρωτότυπο και, όπως αποδείχθηκε αργότερα, αρκετά προφητικό.
Στο σοσιαλιστικό κόσμο, η Πρωτομαγιά θεωρείται ημέρα αργίας των εργαζομένων. Αυτό είναι μια λανθασμένη αντίληψη που έχει διαπεράσει έτσι τις ζωές των προλεταρίων, αφού σε πολλές χώρες η ημέρα αυτή γιορτάζεται πράγματι υπό αυτήν τη μορφή. Στην πραγματικότητα, η Πρωτομαγιά δεν είναι επ’ ουδενί αργία για τους...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018