Τον Απρίλιο του 1919, στην πόλη Ντούπνιτσα γεννήθηκε ένας από τους σημαντικούς και πιο δραστήριους Βούλγαρους αναρχικούς του 20ού αιώνα - ο Τρεντάφιλ Μαρουλέφσκι.
Από νεαρή ηλικία ήταν πολιτικά ενεργός. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου συμμετέχει σε μια αντάρτικη ομάδα κατά της μοναρχοφασιστικής εξουσίας στη χώρα. Μετά το 1944, με τη εγκαθίδρυση της "λαϊκής εξουσίας" του ΚΚΒ, ανέλαβε εκπαιδευτικό έργο και προώθησε ενεργά τις ιδέες του αναρχισμού, μια δράση για την οποία καταπιέστηκε από τις αρχές και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Βουλγαρία το 1948. Κατέφυγε στο Παρίσι, όπου συνέχισε να είναι πολιτικά ενεργός.
Πέθανε το 2009 και ετάφη στο Cimetière du Père Lachaise στο Παρίσι.
Παρακάτω παραθέτω μια στιγμή της ζωής του που ο ίδιος παρουσιάζει ως σημείο καμπής για την πολιτικοποίησή του:
Η οικογένεια του Μαρουλέφσκι ήταν φτωχή και καλλιεργούσε καπνό. Οι έμποροι τότε αγόραζαν τον καπνό σε πολύ άδικη τιμή, πληρώνοντας μόνο για το μισό, ενώ το άλλο μισό το δήλωναν ως "σκάρτο" (δηλαδή οι έμποροι τον έπαιρναν χωρίς να πληρώσουν με το πρόσχημα ότι ήταν "κακής ποιότητας" ). Έτσι μία μέρα ο πατέρας του Τρεντάφιλ αποφασίζει να δράσει. Πηγαίνει με τους δύο μεγαλύτερους γιους του (ένας εκ των όποιον ο νεαρός τότε Τρεντάφιλ) λέγοντάς τους να πάρουν μεγάλα ρόπαλα, ενώ αυτός θα είχε πάνω του ενα περίστροφο, και όταν τους δώσει το σύνθημα, να σπεύσουν προς στους καπνέμπορους με τα ρόπαλα στα χέρια. Έτσι, έρχεται η σειρά τους να πουλήσουν το καπνό τους. Όταν οι έμποροι βαθμολογούν τον καπνό ως σκάρτο, ο πατέρας λέει: "Τι σκάρτο; Είστε κλέφτες!" Βγάζει το περίστροφο και οι δύο γιοι του πέφτουν με τα ρόπαλα πάνω στους εμπόρους. Από φόβο, οι έμποροι πληρώνουν την πραγματικά τιμή για τον καπνό. Εκείνη την ημέρα όσοι αγρότες πέρασαν μετά την οικογένεια Μαρουλέφσκι πηραν την κανονική τιμή για τον καπνό τους, χωρίς "σκάρτο". Έτσι ο νεαρός Τρεντάφιλ μαθαίνει να πολεμά την αδικία.
*Του Yavor Tarinski από τη σελίδα του στο Facebook.
...Μια από τις πιο εξέχουσες φυσιογνωμίες κατά τη διάρκεια της Λαϊκής Συγκέντρωσης κατά της Πείνας στο Santos (1912), ήταν ο σοσιαλιστής ακτιβιστής Antonio Filgueira Vieytes. Δρούσε μαζί με τους αναρχικούς της περιοχής και ήταν μέλος της Τοπικής Ομοσπονδίας Εργαζομένων του Santos και της Ομοσπονδίας Εργαζομένων της Βραζιλίας. Αναμφίβολα, κατά τη διάρκεια αυτού του κινήματος, ο Antonio Vieytes ήταν ο αγωνιστής που δέχθηκε τις περισσότερες επιθέσεις από τον συντηρητικό Τύπο, επειδή ήταν αλλοδαπός.
Απέναντι στις επαναλαμβανόμενες και ψευδείς κατηγορίες ότι οι διαδηλωτές ήταν όλοι ξένοι, ο Vieytes με εξαιρετικά πειστικά επιχειρήματα, έδειξε πώς οι επαναστάτες συνδικαλιστές του...
http://www.youtube.com/watch?v=XDd64suDz1A
"It was early springtime when the strike was on,
They drove us miners out of doors,
Out from the houses that the Company owned,
We moved into tents up at old Ludlow.
I was worried bad about my children,
Soldiers guarding the railroad bridge,
Every once in a while a bullet would fly,
Kick up gravel under my feet.
We were so afraid you would kill our children,
We dug us a cave that was seven foot deep,
Carried our young ones and pregnant women
Down inside the cave to sleep.
That very night your soldiers waited,
Until all us miners were asleep,
You snuck around our little...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018