Γράφει η Emma Goldman:
"Η κηδεία ήταν το πιο εντυπωσιακό θέαμα. Ήταν μια μοναδική επίδειξη που ποτέ δεν είδε κανείς σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.
Μακρές γραμμές μελών των αναρχικών οργανώσεων, εργατικών συνδικάτων, επιστημονικών και λογοτεχνικών ομάδων και φοιτητικών συλλόγων πορεύτηκαν για πάνω από δύο ώρες από το «Ναό των Εργατών» στον τόπο ταφής, επτά βέρστια (σχεδόν πέντε μίλια) απόσταση.
Η πομπή είχε επικεφαλής της φοιτητές και παιδιά που μετέφεραν στεφάνια σταλμένα από διάφορες οργανώσεις.
Αναρχικές παντιέρες μαύρες και κόκκινες, σοσιαλιστικά εμβλήματα έπλεαν πάνω από το πλήθος.
Η πολλών μιλίων πομπή ήταν εξ ολοκλήρου μοιρασμένη στη φροντίδα των επίσημα εντεταλμένων της περιφρούρησης.
Τέλεια τάξη κρατήθηκε από τον ίδιο το πλήθος αυθόρμητα διατεταγμένο σε αρκετές σειρές, ενώ οι μαθητές και οι εργαζόμενοι οργάνωσαν μια ζωντανή αλυσίδα και στις δύο πλευρές των διαδηλωτών.
Περνώντας το Μουσείο Τολστόι η νεκρική πομπή σταμάτησε, και οι σημαίες χαμήλωσαν τιμώντας άλλο ένα μεγάλο τέκνο της Ρωσίας.
Μια ομάδα Τολοστοϊανών στα σκαλιά του Μουσείου έπαιξαν το πένθιμο εμβατήριο του Chopin ως έκφραση της αγάπης και του σεβασμού τους για τον Κροπότκιν.
Ο λαμπρός χειμωνιάτικος ήλιος βυθιζόταν πίσω από τον ορίζοντα, όταν ο νεκρός κατέβηκε στον τάφο, ακολουθώντας ομιλίες πολλών πολιτικών τάσεων, που είχαν αποτίσει τον τελευταίο φόρο τιμής στον μεγάλο δάσκαλο και σύντροφό τους."
...
Εμείς οι αναρχικοί, οργανωμένοι στην Αναρχική Ένωση Αθήνας, έχουμε συνείδηση της αναγκαιότητας της ειδικής οργάνωσης των αναρχικών επαναστατών σε ομάδες και ομοσπονδίες με βάση την περιοχή ή τον τομέα επέμβασής τους και διαμορφωμένες σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο. Ειδικότερα έχουμε συνείδηση της αναγκαιότητας μιας ειδικής οργάνωσης των αναρχικών επαναστατών στην Ελλάδα σήμερα και προς αυτή την κατεύθυνση συνενώσαμε τις προσπάθειές μας σε μια ένωση των αναρχικών ομάδων της Αθήνας.
Εμείς οι αναρχικοί της Αθήνας θεωρούμε ανάξιο να κρύβουμε τις ιδέες μας, αντίθετα τις προπαγανδίζουμε ανοιχτά σε κάθε κοινωνικό χώρο με συνέπεια και συνέχεια, θέλουμε να πραγματοποιήσουμε μια επανάσταση ριζική και...
Η Lyubov Abramovna Altshul γεννήθηκε το 1898, στο Mozyr, της επαρχία Μινσκ, και πέθανε το 1977. Συμμετείχε στο αναρχικό κίνημα στο Petrograd και ήταν μέλος της τοπικής Ομοσπονδίας Κομμουνιστών Αναρχικών. Ως σύζυγος του A.G. Zheleznyakov συμμετείχε στην οργάνωση της διαφυγής του από το Crosses το Σεπτέμβρη του 1917.
Τον Νοέμβρη του 1918, συνελήφθη λόγω υποψιών για σχέσεις με υπόγειους αναρχικούς κύκλους (ομάδα V. Epstein). Στις αρχές Δεκέμβρη 1918 απελευθερώθηκε. Στις 21 Δεκέμβρη 1919, γεννήθηκε ο γιος της, ο Yu. V. Altshul, μελλοντικός συμμετέχων στη Vov και μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Μόσχας. Στις 8 Φλεβάρη 1921 συνελήφθη και...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018