Ένα άρθρο του Gerardo Gatti, επαναστάτη της FAU, γραμμένο το 1975, το οποίο συζητά περί του ελευθεριακού σοσιαλισμού.
Η δύναμη των αστών ενώνεται με το κράτος. Δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να αλλάξεις την κοινωνία άμα δεν καταστρέψεις το αστικό κράτος, και καθώς παλεύουμε για μιά κοινωνία δίχως κοινωνικές τάξεις, θέλουμε να εξοντώσουμε κάθε γραφειοκρατική δομή του κράτους, κάθε χωρισμό μεταξύ εξουσιαστών και καταπιεσμένων. Οι προνομιούχοι κάθε ηλικίας και είδους, τρομαγμένοι με τη πιθανότητα να χάσουν τα προνόμιά τους, ανέκαθεν έλεγαν πως αυτό είναι κάτι το αδύνατο. Με τον ίδιο τρόπο που παλιότερα έλεγαν οτι ο κόσμος ήταν τετράγωνος ή επίπεδος.
Εμείς πιστεύουμε ότι όσον αφορά τη πολιτική οργάνωση της κοινωνίας, πρέπει να καταργήσουμε και την ατομική ιδιοκτησία και αυτή τη κατάσταση όπου ένας διοικεί και άλλοι υπακούν. Τα συμβούλια και οι ομοσπονδίες εργατών, στις γειτονιές, οι κομμούνες ή συμβούλια αγροτών είναι μερικοί τρόποι με τους οποίες οι εργάτες έχουν οργανωθεί για να προστατέψουν τις επαναστατικές διεργασίες ενάντια στην εσωτερική αντεπανάσταση ή την εξωτερική επίθεση, και να διαχειριστούν ολόκληρη τη κοινωνική ζωή. Ξεκινώντας με αυτές τις βάσεις, καταλαβαίνουμε πως θα πρέπει να οργανώσουν τους κοινωνικούς οργανισμούς. Πραγματική εργατική δύναμη, περισσότερη άμεση διαχείριση, λιγότερη έμμεση αντιπροσώπευση, καμία διαφοροποίηση ημερομίσθιων, κανένα είδος προνομίων. Αυτό καταλαβαίνουμε εμείς όταν μιλάμε για λαϊκή εξουσία.
Αυτά δεν είναι καινούργια. Είναι για αυτά τα ιδανικά που οι εργάτες σε πολλά μέρη του κόσμου έκαναν επαναστάσεις, γιόρτασαν νίκες και υπέκυψαν σε ήττες. Και για πάνω από έναν αιώνα άνθρωποι από την εργατική τάξη, και άλλοι, όχι τέτοιας προέλευσης, πραγματικά έδωσαν όλο τους το είναι προς την υπηρεσία αυτών των επαναστάσεων· οργάνωσαν συνωμοσίες, έγραψαν μανιφέστα, μάζεψαν χρήματα για τους εργατικούς αγώνες και ανέπτυξαν αλληλεγγύη. Ένας συνέτεθε την εμπειρία και οι εργάτες μπορούσαν να βρουν μιά εξήγηση για την ατίμωσή τους.
Δίχως να γνωρίζουν αυτή την ιστορία, χωρίς να έχουν διαβάσει ποτέ αυτά τα βιβλία, μα ούτε ακόμη γνωρίζοντας αυτές τις εξηγήσεις, σε όλο το κόσμο, κάθε μέρα, εκατομμύρια κι εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα υποφέρουν υπό την ανώτερη δύναμη άλλων, και θέλουν ισότητα· οι πεινασμένοι θέλουν να φάνε· οι άστεγοι που κρυώνουν θέλουν ένα σπίτι· οι ταπεινωμένοι θέλουν αδελφοσύνη· οι αγράμματοι θέλουν να πάνε σχολείο, τουλάχιστον τα παιδιά τους.
Με ένα τρόπο τόσο συχνά ασαφή, που συχνά του δίνουν διαφορετικές ονομασίες, οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίζουν από βάσανα, δικτατορίες, δυστυχίες, δεσποτισμό και φτώχεια φιλοδοξούν την ευημερία, την αλληλεγγύη και την αλληλοκατανόηση.
Η πρωταρχική προέλευση και ο λόγος του αγώνα μας δεν έχει σχέση με τη πολιτική του κράτους ή της κυβέρνησης, των κομμάτων ή των οργανώσεων, των ομάδων ή των κινημάτων. Αυτή η προέλευση εντοπίζεται στο πόνο και την επιθυμία για τη μεγάλη ανθρωπότητα, της οποίας εμείς είμαστε μέρος.
Επειδή γνωρίζουμε πως ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ων, θέλουμε να αναπτύξουμε την ικανότητά του/της και να την θέσουμε στην υπηρεσία της κοινωνίας· επειδή θέλουμε όλες οι αποφάσεις που αφορούν τη κοινωνία να παίρνωνται με ένα κοινωνικό τρόπο· επειδή πιστεύουμε πως ο πλούτος δεν μπορεί να είναι ατομικός ή να τον κατέχουν οι λίγοι, αλλά πρέπει να είναι κοινωνικός, για όλους, και γι’...
«Το έθνος μας επήρε τα όπλα κατά των τυράννων του. Τετρακόσιους χρόνους είμεθα σκλάβοι των Οθωμανών και τώρα εγίναμεν ελεύθεροι, δώσαντες το αίμα μας δια την ελευθερίαν της πατρίδος. Εις όλα τα μέρη οι Γραικοί πολεμούν δια την ελευθερίαν των και μόνον εις τα νησιά οι κοτζαμπάσηδες δεν είδαν με καλό μάτι την ανάστασιν του έθνους. Αυτοί είχαν πάντα νιτερέσα με τους Οθωμανούς. Μαζί με τους μπέηδες και τους πασάδες μας καταπίεζαν, μας έπαιρναν το βιος μας, μας καταφρονούσαν, μας έγδυναν, μας ρουφούσαν το αίμα μας, μας τσερεμέτιζαν και επλούτιζαν από τον ιδρώτα μας. Αυτοί οι σκλιάδες θέλουν να μας...
Πήτερ Νίουελ
Ο Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου του 1896 στο Λεόν ,μια ορεινή περιοχή στην κεντρική βόρεια Ισπανία. Ο πατέρας του ήταν εργάτης των σιδηρόδρομων και χαρακτήριζε τον εαυτό του ως ελευθεριακό σοσιαλιστή.
Ο Μπουεναβεντούρα παράτησε το σχολείο στα 14 του χρόνια και πήγε να εργαστεί ως μαθητευόμενος μηχανικός στον σιδηροδρομικό σταθμό του Λεόν, το 1917 η Γενική ένωση εργατών (U.G.T) κήρυξε απεργία των εργατών σιδηρόδρομων του βορρά. Ο Ντουρρούτι έπαιξε ενεργό ρόλο σε αυτή την απεργία , η οποία μετατράπηκε σε γενική απεργία όταν η κυβέρνηση αρνήθηκε να αποδεχθεί τους όρους...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018