Το Σαββατοκύριακο 19-20 Νοέμβρη ξέσπασε ένα νέο κύμα μαζικών διαμαρτυριών σε όλη την Αίγυπτο εξαιτίας της συστηματικής βίας του Ανώτατου Συμβουλίου Ενόπλων Δυνάμεων (SCAF), κατά των αιγυπτιακών μαζών. Οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από τη δικτατορική συμπεριφορά του Συμβουλίου, τη χρήση ακραίας βίας εναντίον διαδηλωτών, τις στρατιωτικές δίκες με τις οποίες μέσα σε 10 μήνες 12.000 σύντροφοί μας έχουν καταλήξει και σαπίζουν στη φυλακή, τη λογοκρισία τους, τα βασανιστήριά τους, τις απαγωγές και τις επιλεκτικές δολοφονίες ακτιβιστών. Οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι από το Στρατιωτικό Συμβούλιο που έχει σφετερισθεί τα λάβαρα της επανάστασής μας και συνεχίζει την ίδια παλιά δικτατορία με άλλα μέσα. Οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι από το σεχταρισμό που προωθούν για να μας αποσπάσουν από τον πραγματικό μας αγώνα για δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία.
Ο ιμπεριαλισμός έχει υπαγορεύσει μια «ομαλή μετάβαση» στη δημοκρατία στην Αίγυπτο. Οι στρατιωτικοί έχουν αποδειχθεί υπάκουοι στην επιχείρηση εφαρμογής αυτού του σχεδίου. Ο λαός της Αιγύπτου απαιτεί τον τερματισμό της δικτατορίας και τον ξεριζωμό κάθε υπολείμματος του μισητού καθεστώτος Μουμπάρακ. Οι άνθρωποι στην Αίγυπτο θέλουν να αισθάνονται, επιτέλους, ότι έχουν μια χώρα η οποία λειτουργεί από τους ίδιους και για τον εαυτό τους.
Οι αναρχικοί στην Αίγυπτο, και το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης με τους ελευθεριακούς επαναστάτες, υποστηρίζουν ολόψυχα το δίκαιο αγώνα του αιγυπτιακού λαού να συνεχίσει την επανάστασή του και εκφράζουν τη λύπη τους για τη σφαγή των διαδηλωτών που δείχνει ότι η SCAF δεν διαφέρει από το καθεστώς Μουμπάρακ.
Σε αντίθεση με άλλους χώρους που διατηρούν αυταπάτες για την αστική δημοκρατία, πιστεύουμε ότι δημοκρατία και κράτος είναι ασυμβίβαστα. Η πραγματική δημοκρατία τέθηκε σε εφαρμογή από τον αιγυπτιακό λαό, όταν σχηματίστηκαν λαϊκές επιτροπές και οι άνθρωποι λειτούργησαν από μόνοι τους τις δικές τους κοινότητες, τις πόλεις τους, τις υποθέσεις τους από τα κάτω προς τα πάνω. Καλούμε στην ενίσχυση αυτών των λαϊκών επιτροπών, καλούμε στην αποκέντρωση της χώρας, στο να γίνει κάθε πολιτική θέση ανακλητή από τις επιτροπές, εάν αποτύχουν να εφαρμόσουν τη λαϊκή εντολή.
Πιστεύουμε, επίσης, ότι η λαχτάρα για τη δημοκρατία δεν είναι συμβατή με το καπιταλιστικό σύστημα, με βάση τον έλεγχο της ελίτ στην οικονομία και τα μέσα της καθημερινής ζωής, καταδικάζοντας 25.000 ανθρώπους κάθε μέρα στον κόσμο να πεθαίνουν από την πείνα. Η πραγματική δημοκρατία είναι δυνατή μόνο όταν το σύνολο της κοινωνίας λειτουργεί δημοκρατικά την οικονομία και τη βιομηχανία ενός έθνους. Αυτό απαιτεί τη συλλογική ιδιοκτησία της γης και των επιχειρήσεων και την αυτο-διαχείριση από τους ίδιους τους εργάτες και τους αγρότες. Αν οι λίγοι ελέγχουν τον πλούτο του κόσμου, αυτοί οι λίγοι θα διατηρήσουν την εξουσία τους σε βάρος της πλειοψηφίας. Η ελεύθερη αγορά είναι μια πιο λεπτή μορφή δικτατορίας.
Ως εκ τούτου, καλούμε τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στο σημερινό αγώνα, να καταλάβουν τους χώρους εργασίας τους, να τους μετατρέψουν σε κοοπερατίβες των εργαζομένων και να προετοιμαστούν για την πλήρη αυτοδιαχείριση της αιγυπτιακής οικονομίας.
Η κρίση της Αιγύπτου δεν θα λυθεί με μισόκαρδες λύσεις. Χρειαζόμαστε τη δέσμευση της νεολαίας, των γυναικών, της εργατικής τάξης, για να ξεριζωθούν οι πηγές της τυραννίας και της βίας στη...
Τα τύμπανα του πολέμου ακούγονται και πάλι στη Μέση Ανατολή. Γινόμαστε μάρτυρες μιας συντονισμένης επίθεσης κατά του Ιράν από το Ισραήλ, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ξεκίνησε πριν από αρκετές εβδομάδες στο Ισραήλ, ως αποτέλεσμα μιας δημόσιας συζήτησης σχετικά με την ανάγκη να γίνει επίθεση στο Ιράν πριν αναπτύξει πυρηνικά όπλα, αλλά από τότε η εκστρατεία έχει αναληφθεί για παράδειγμα στη σύνοδο του G20 στη Νίκαια, όπου ο Ομπάμα και ο Σαρκοζί έκαναν έκκληση για άνευ προηγουμένου πιέσεις κατά του Ιράν, ενώ ο βρετανικός Τύπος έκανε λόγο για τις προετοιμασίες πολέμου από τις ΗΠΑ και το...
Ernestan ήταν το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Ernest Tanrez (1898-1954), γόνου οικογένειας της μεσαίας τάξης, με γαλλόφωνο πατέρα και φλαμανδόφωνη μητέρα.
Βαθιά επηρεασμένος από τη σφαγή του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, άρχισε να γράφει από το 1921 για το βελγικό ελευθεριακό Τύπο, για τα δελτία «Libertaire» και «L’Emancipateur» και έπειτα για το διεθνή αναρχικό Τύπο («Le Libertaire», «Le Combat Syndicaliste», «CNT»).
Εξέδωσε, επίσης, διάφορες μπροσούρες, όπως το «Socialism Against Authrority» και το «Libertarian Socialist Manifesto».
Για να υποστηρίξει την Ισπανική Επανάσταση, άρχισε την έκδοση της εφημερίδας «Rebellion».
Το 1940, αναζητώντας καταφύγιο στη...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018