Your name

Αναρχική Παρέμβαση

04 Ιουνίου 2012

Η σημερινή οικονομία

Μέσα στην κοινωνία που δομικά προωθεί τον ανταγωνισμό, την ανισότητα, τον αποκλεισμό, την απομόνωση, την υποταγή, έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ και σχεδόν αποδεχτεί την ιδέα ότι ο μόνος τρόπος για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας είναι μέσω της μισθωτής εργασίας (ή την εκμετάλλευσή της) και την αγορά εμπορευμάτων. Έχουμε συνηθίσει να υπακούμε νόμους έξω από τον έλεγχό μας (το αόρατο χέρι), ενώ σχεδόν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το προϊόν της εργασίας μας και τη χρησιμότητά του σε μια αλυσίδα παραγωγής που υπακούει μόνο στις ανάγκες του αφεντικού και του διευθυντή, όπου οι (κυρίως ανισότιμες) σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων χάνονται πίσω από τις σχέσεις μεταξύ πραγμάτων ανταλλάξιμων στην αγορά, που μας είναι δύσκολο πολλές φορές να φανταστούμε και να δημιουργήσουμε άλλους αλληλέγγυους τρόπους οργάνωσης της οικονομικής ζωής. Και είναι αυτό το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων, στο οποίο συναινούμε και το ενδυναμώνουμε σαν πελάτες (Nestle) και σαν εκμεταλλευόμενοι (επισφαλείς εργάτες σε σουπερμάρκετ), όσο δεν αναπτύσσουμε άλλες δομές / θεσμούς.

Ο καπιταλισμός με μια συνεχής προσπάθεια πλήρους αποικιοποίησης του κοινωνικού πεδίου κατορθώνει να παραμένει ανέπαφος ενσωματώνοντας αντιστάσεις και πολλές φορές να φαίνεται ανίκητος, όχι μόνο λόγω απάθειας ή λάθους αντίληψης, αλλά και λόγω δικιάς μας εξάρτησης και προσκόλλησης. Γίνεται έτσι καθαρό, το πως θα απαλλαγούμε από αυτή τη συνθήκη. Πρέπει να αντιστρέψουμε αυτή τη διαδικασία.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε συνεχώς την εμφάνιση ποικίλων μορφών λαϊκής οικονομίας για τη δημιουργία κάποιου εισοδήματος, ως μιας “άμυνας” στα πλαίσια της κυρίαρχης οικονομίας, καθώς και την εμφάνιση ποικίλων μορφών αλληλέγγυας οικονομίας, ως μιας νέας πρότασης οργάνωσης της οικονομίας στα πλαίσια του κοινωνικού μετασχηματισμού. Μιας πρότασης που δεν περιορίζεται σε ζητήματα ανισοτήτων, αλλά και ιστορικών προκλήσεων, όπως οι πολλαπλές/ αλληλοσυνδεόμενες κρίσεις (κλιματικές αλλαγές, ενεργειακή, επισιτιστική κρίση, κρίση βιοποικιλότητας) που προκαλεί η παγκοσμιοποίηση του καπιταλισμού με την εξάπλωση της κουλτούρας της ανάπτυξης, του ατομισμού και του καταναλωτισμού.

Σχετικά με τα βίντεο και τα παραδείγματα που αναφέρονται παρακάτω, η αναφορά δε γίνεται για να εκθειάσει αυτά τα εγχειρήματα (video: Democracy in the Workplace, www.offcentervideo.com/video_info_C_01.htm), αλλά για να δώσει αφορμή για διάλογο. Μας παρουσιάζουν μερικές εργατικές κολεκτίβες στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ και την ανακτημένη επιχείρηση FaSinPat, πρώην Ζανόν, στην Αργεντινή. Οι επιχειρήσεις αυτές μοιάζουν στον τρόπο που ασκείται ο εργατικός έλεγχος και στον γενικότερο πολιτικό προσανατολισμό, έχουν όμως δύο σημαντικές διαφορές. Δραστηριοποιούνται σε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτισμικό και πολιτικό περιβάλλον και οι μεν ξεκινάνε από το μηδέν, ενώ οι δε λειτουργούν σε ένα τελείως επισφαλές περιβάλλον.

Πρόκειται για εγχειρήματα που μας θυμίζουν ότι το να δημιουργείς αυτόνομα εγχειρήματα, υπό τις παρούσες συνθήκες, για όσο σου επιτρέπεται και μπορείς να κατακτήσεις, μπορεί να αποτελεί εφαρμογή στην πράξη και στο σήμερα της πρότασής σου για ένα διαφορετικό, αυτόνομο κόσμο, ή μια απομονωμένη, αυτοϊκανοποιούμενη νησίδα, ακίνδυνη και εύκολα αφομοιώσιμη από την εξουσία και ότι αυτό εξαρτάται, από το κατά πόσο ένα τέτοιο εγχείρημα επιδιώκει τη διάχυσή του στην κοινωνία, και από το εάν αποδέχεται μια ανακωχή με το σύστημα ή ακόμη και εάν βολεύεται μ' αυτήν.

Τι είναι όμως οι εργατικές κολεκτίβες;

Εργατικές κολεκτίβες είναι οι επιχειρήσεις, όπου οι ίδιοι...

Περισσότερα …