Η Κομμουνιστική-Αναρχική Ομάδα στη Λισαβόνα ήταν μια από τις πρώτες επαναστατικές αναρχικές ομάδες στην Πορτογαλία. Η ομάδα πιθανότατα ιδρύθηκε με βάση τις απόψεις του Eliseé Reclus, μετά από μια σειρά ομιλιών που έδωσε στην Πορτογαλία το 1886. Η Διακήρυξη Αρχών της Ομάδας, που δημοσιεύθηκε στις αρχές του 1887, δείχνει τη συνεχή επιρροή των ιδεών που ανέπτυξαν οι αναρχικοί που ασχολούνταν με τη Διεθνή Ένωσης Εργαζομένων, ιδιαίτερα μετά την ανασυγκρότηση της Διεθνούς από τους αντιεξουσιαστές μετά την εκδίωξη του Μπακούνιν από τους μαρξιστές στο Συνέδριο της Χάγης του 1872.
Η επιρροή όχι μόνο του Reclus, αλλά και ανθρώπων όπως ο Michael Bakunin και ο Carlo Cafiero, μεταξύ άλλων, φαίνεται στο κείμενο που ακολουθεί, ιδιαίτερα στην έμφαση που δίνεται στην κοινωνική επανάσταση, την απόρριψη οποιασδήποτε συμμετοχής στην κοινοβουλευτική πολιτική, την απόρριψη της εγκεκριμμένης από το νόμο πατριαρχικής οικογένειας και την υπεράσπιση του κομμουνισμού και της αναρχίας, ανάλογα με τις ανάγκες.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε μια επιλογή αναρχικών γραπτών από την Πορτογαλία και τη Βραζιλία ("Luso") με τον τίτλο”The Luso-Anarchist Reader", που εκδόθηκε από τον Plinion de Goes τον Νεώτερο, συμπεριλαμβανομένων αρκετών γραπτών του Neno Vasco.
Διακήρυξη Αρχών
Θεωρώντας:
ότι η ιδιωτική ιδιοκτησία, οι πρώτες ύλες και τα εργαλεία, στο σημερινό κοινωνικό σύστημα, είναι η αιτία της δυστυχίας των εργαζομένων
ότι το Kράτος, ως απαραίτητη οντότητα για τη διαχείριση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, είναι η αιτία του δεσποτισμού, των προνομίων, του ταξικού διαχωρισμού, της κοινωνικής αποσύνθεσης και της διαφθοράς
ότι, υπό το φως αυτού του γεγονότος, η εργατική τάξη, για να πραγματοποιήσει ένα καλύτερο μέλλον μέσω της χειραφέτησής της, πρέπει να εξαλείψει την κρατική και ιδιωτική ιδιοκτησία
ότι ο στόχος αυτός δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω μιας νομικής διαδικασίας ούτε μέσω κοινοβουλίων ή ενός Εργατικού Κράτους
ότι η χειραφέτηση της εργατικής τάξης δεν συνίσταται στον σφετερισμό της πλουτοκρατίας αλλά στην καταστροφή της, όπου και να βρίσκεται
ότι είναι ευκολότερο να εμποδιστεί μια νέα κυβέρνηση από την εμφάνισή της παρά να την ξεγυμνώσουμε από τη στιγμή που θα έχει ήδη εδραιωθεί
Η Κομμουνιστική-Αναρχική Ομάδα στη Λισαβόνα, είναι οργανωτική οντότητα ανεξάρτητη από όλα τα πολιτικά κόμματα, στην επικοινωνία και τη δράση, εμπνευσμένη από τις θεωρίες της, δηλώνοντας την Κοινωνική Διάλυση και την Κοινωνική Επανάσταση ως το απαραίτητο μέσο για την επίτευξη της χειραφέτησης της εργατικής τάξης.
Επομένως, απορρίπτουμε:
1. Τα νομικίστικα μέσα δράσης σε εκλογικές ή θεσμικές κοινοβουλευτικές μορφές.
2. Τη νομική υποστήριξη που παρέχει το Κράτος ή η θρησκεία στον θεσμό της οικογένειας.
3. Την υπακοή στην αρχή (εξουσία), είτε είναι προσωπική, νομοθετική, αναμφισβήτητη (absolutist), των αφεντικών ή πατριαρχική.
4. Το πατριωτικό ή εθνικιστικό συναίσθημα καθώς και τον φυλετικό, θρησκευτικό και γλωσσικό εγωισμό και ανταγωνισμό.
Ως μέσο δράσης αποδεχόμαστε τις συστάσεις εκείνων που απορρίπτουν τη συγκέντρωση μεμονωμένων ατόμων και τις άσχημες συνθήκες ζωής σ’ αυτήν την κοινωνία:
1. Αλληλεγγύη με όλες τις ομάδες, οι οποίες, όπως και εμείς, αγωνίζονται για την εξάλειψη του σημερινού κοινωνικού συστήματος που επικράτησε καθ’ όλη την ιστορία, καθώς και όλα τα άτομα που το εγκατέλειψαν.
2. Επιτάχυνση της πολιτικής και οικονομικής διάλυσης των Κρατών, υποστηρίζοντας την αποχή από την ψηφοφορία, την...
Τι θα μπορούσε να μας πει μια προβλήτα λιμανιού και ένας παλιός αλευρόμυλος;
Αν περιπλανηθούμε κάποια στιγμή στο λιμάνι της Καλαμάτας, ίσως μπορέσουμε να νιώσουμε τους πόθους, τα όνειρα και τον μόχθο των ανθρώπων που έζησαν σ’ αυτό το μέρος. Το ίδιο μπορεί να συμβεί αν οδηγήσουμε τα βήματά μας και στο κουφάρι των παλιών αλευρόμυλων, που δεσπόζει δίπλα στην προβλήτα του λιμανιού. Το κτήριο παραμένει παρέα με πολλά μηχανήματα, διοικητικά χαρτιά και σακιά με την επωνυμία των αλευρόμυλων. Ακόμα και τα αποκόμματα από εφημερίδες και περιοδικά της εποχής που βρίσκονται κολλημένα στις ντουλάπες των εργατών μαρτυρούν με τον...
Aπό την αυτοβιογραφία της Mother Jones - Μετάφραση Αργύρης Αργυριάδης, IWW
Από το 1880 και μετά, έγινα απόλυτα αφοσιωμένη στο εργατικό κίνημα. Σε όλα τα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα η εργατική τάξη βρισκόταν σε εξέγερση. Η τεράστια μετανάστευση από την Ευρώπη περιόρισε τις φτωχογειτονιές, εξαφάνισε τους μισθούς και απείλησε να καταστρέψει το βιοτικό επίπεδο που πολέμησαν Αμερικανοί εργαζόμενοι. Σε όλη τη χώρα υπήρξε επιχειρηματική κρίση και μεγάλη ανεργία. Στις πόλεις υπήρχε πείνα, κουρέλια και απελπισία. Οι ξένοι αγκιτάτορες που είχαν υποφέρει από τους ευρωπαίους δεσποτάδες κήρυσσαν διάφορους τρόπους οικονομικής σωτηρίας στους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι ζήτησαν μόνο ψωμί και συντόμευση των μεγάλων ωρών εργασίας. Οι αγκιτάτορες τους...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018