Σε ένα συνέδριο [στμ. τμήματος της Πρώτης Διεθνούς] που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι από την περιοχή του Κέντρου, ένας ομιλητής, ο οποίος ξεχώρισε λόγω της αγριότητάς του εναντίον των αναρχικών, δήλωσε: «Ο κομμουνισμός και η αναρχία θα ούρλιαζαν αν βρίσκονταν μαζί».
Ένας άλλος ομιλητής που μίλησε επίσης εναντίον των αναρχικών, αν και λιγότερο σκληρά, φώναξε, μιλώντας για την οικονομική ισότητα: «Πώς μπορεί να παραβιαστεί η ελευθερία, αν υπάρχει ισότητα;»
Λοιπόν! Θεωρώ ότι και οι δύο ομιλητές κάνουν λάθος.
Μπορεί να υπάρχει απόλυτη οικονομική ισότητα, χωρίς να υπάρχει καθόλου ελευθερία. Ορισμένες θρησκευτικές κοινότητες αποτελούν ζωντανή απόδειξη αυτού του γεγονότος, αφού εκεί υπάρχει η πληρέστερη ισότητα μαζί όμως και ο δεσποτισμός. Πλήρης ισότητα, επειδή ο ηγέτης ντύνεται με το ίδιο ύφασμα και τρώει στο ίδιο τραπέζι με τους άλλους· δεν ξεχωρίζει τον εαυτό του με κανέναν άλλο τρόπο παρά από το δικαίωμά του να διοικεί. Και οι υποστηρικτές του «Λαϊκού Κράτους»; Αν δεν συναντήσουν εμπόδια, είμαι βέβαιος ότι τελικά θα επιτύχουν την τέλεια ισότητα, αλλά ταυτόχρονα τον τέλειο δεσποτισμό, γιατί, ας μην ξεχνάμε, ο δεσποτισμός του σημερινού Κράτους θα ενίσχυε τον οικονομικό δεσποτισμό όλου του κεφαλαίου που πέρασε στα χέρια του Κράτους, και όλα θα πολλαπλασιάζονταν με τον αναγκαίο συγκεντρωτισμό που απαιτείται για το νέο αυτό Κράτος. Και γι’ αυτό εμείς, οι αναρχικοί, οι φίλοι της ελευθερίας, προτείνουμε μια πλήρη επίθεση ενάντια σε όλα αυτά.
Έτσι, σε αντίθεση με όσα ειπώθηκαν, έχουμε τον τέλειο λόγο να φοβόμαστε για την ελευθερία, ακόμη και όταν υπάρχει ισότητα· ωστόσο δεν υπάρχει φόβος για την ισότητα όπου υπάρχει αληθινή ελευθερία, εν ολίγοις, αναρχία.
Τέλος, η αναρχία και ο κομμουνισμός, αντί να ούρλιαζαν αν βρίσκονταν μαζί, θα ούρλιαζαν επειδή δεν είναι μαζί – επειδή αυτοί οι δύο όροι, συνώνυμα της ελευθερίας και της ισότητας, είναι οι δύο απαραίτητοι και αδιαίρετοι όροι της επανάστασης.
Το επαναστατικό μας ιδανικό είναι πολύ απλό, όπως θα δούμε: αποτελείται, όπως και όλων των προκατόχων μας, από αυτούς τους δύο όρους: ελευθερία και ισότητα. Υπάρχει μόνο μια μικρή διαφορά.
Εκπαιδευμένοι από την εμπειρία των εξαπατήσεων που διαπράχθηκαν από εκείνους που αντιτίθενται σε πολιτικοκοινωνικές απελευθερώσεις και μεταρρυθμίσεις, όλων των ειδών και ανά πάσα στιγμή, μέσω των λέξεων ελευθερία και ισότητα, θεωρήσαμε σκόπιμο να θέσουμε τους δύο αυτούς όρους μαζί με την έκφραση της ακριβούς αξίας τους.
Συνεπώς, συνδυάζουμε αυτούς τους δύο όρους, ελευθερία και ισότητα, δύο ισοδύναμα, των οποίων το ακριβές νόημα δεν μπορεί να προκαλέσει παρανοήσεις και υποστηρίζουμε: «Θέλουμε την ελευθερία, δηλαδή την αναρχία και την ισότητα, δηλαδή, τον κομμουνισμό.»
Η αναρχία σήμερα είναι μια επίθεση, ένας πόλεμος εναντίον όλων των αρχών, ενάντια σε όλη την εξουσία, εναντίον όλων των κρατών. Σε μελλοντικές κοινωνίες, η αναρχία θα είναι μια άμυνα, το εμπόδιο ενάντια στην επανεγκαθίδρυση της εξουσίας, κάθε εξουσίας, κάθε κράτους: πλήρης και ολοκληρωμένη ελευθερία του ατόμου που, ελεύθερα και ωθούμενος μόνο από τις ανάγκες, τις απολαύσεις και τις προτιμήσεις του, συνενώνεται με άλλα άτομα σε ομάδες ή σε συνεταιρισμό· ελεύθερη ανάπτυξη του συνεταιρισμού που ομοσπονδοποιείται μαζί με άλλους στην κομμούνα ή τη γειτονιά· ελεύθερη ανάπτυξη των κομμούνων που ενώνονται σε ομοσπονδίες στην...
Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσουμε μια συνέντευξή μας με την Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα (ACG) από τη Μεγάλη Βρετανία. Η οργάνωση είναι σχετικά νέα. Δραστηριοποιείται σε τέσσερις περιοχές: το Δυτικό Yorshire, το Leicestershire, το Surry και το Λονδίνο. Η σύνδεση σε διεθνές επίπεδο με άλλες οργανώσεις αποτελεί σημαντικό μέρος της παρούσας δράσης μας για την ίδρυση της Ομοσπονδίας μας. Μια συνέντευξη της ACG από μας είναι ήδη προγραμματισμένη. Προς το παρόν σας ευχόμαστε μια ευχάριστη ανάγνωση με αυτό.
Διεθνής αλληλεγγύη προς τον αναρχικό κομμουνισμό!
Έχετε υιοθετήσει μια μακροπρόθεσμη ή μια βραχυπρόθεσμη στρατηγική; Εάν ναι, ποια είναι αυτή;
Με...
Ο Eduardo Colombo (Εδουάρδο Κολόμπο) γεννήθηκε στην Αργεντινή το 1929. Σπούδασε Ιατρική και στη συνέχεια εργάστηκε ως γιατρός σε νοσοκομεία αλλά και ως ψυχαναλυτής. Διετέλεσε καθηγητής Κλινικής και Κοινωνικής Ψυχολογίας καθώς και Ψυχιατρικής στα Πανεπιστήμια Λα Πλάτα και Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή. Ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Κοινωνικής Ψυχιατρικής της Αργεντινής, με πληθώρα επιστημονικών δημοσιεύσεων.
Ήταν τη δεκαετία του 1940, εν μέσω ενός ασταθούς καθεστώτος που επί δεκαετίες ακροβατούσε ανάμεσα στα πραξικοπήματα και την περονική «δημοκρατία», όταν ως φοιτητής ο Eduardo Colombo άρχισε να συμμετέχει ενεργά στο αργεντίνικο αναρχικό κίνημα, αρχικά μέσα από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Γρήγορα, όμως,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018