ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΩΑΔΙΤΗΣ*
Ο Carlo Tresca είναι ένας από εκείνους τους επαναστάτες εργαζόμενους η μνήμη των οποίων αξίζει να τιμάται.
Ο Carlo Tresca ήταν γόνος μεσοαστικής οικογένειας και γεννήθηκε στην Sulmona της Ιταλίας, στις 9 Μάρτη 1879. Έγινε σύντομα σοσιαλιστής και πήρε ενεργό μέρος στην Ομοσπονδία Εργαζομένων Ιταλικών Σιδηροδρόμων πριν μεταναστεύει στις ΗΠΑ σε ηλικία 25 χρόνων. Μόλις έφτασε στις ΗΠΑ, εκλέχτηκε γραμματέας της Ιταλικής Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας Βόρειας Αμερικής και συμμετείχε ενεργά στους ταξικούς αγώνες. Ωστόσο, η συμπάθειά του προς τη σοσιαλδημοκρατία μετατράπηκε γρήγορα σε συμπάθεια προς το συνδικαλισμό, μιας και αντιλήφθηκε τον έμφυτο ρεφορμισμό των σοσιαλδημοκρατικών ιδεών και τη σημασία της άμεσης δράσης μέσω του συνδικαλισμού.
Συνδέθηκε με την IWW, συμμετέχοντας στις απεργίες των ανθρακωρύχων της Πενσυλβανία, πριν αναμιχθεί σε αρκετές, σημαντικές και, συχνά επεισοδιακές, απεργιακές και άλλες δραστηριότητες. Βαθμιαία, οι συνδικαλιστικές του ιδέες τον οδήγησαν στην υιοθέτηση του αναρχοσυνδικαλισμού και έγινε ένας από τους κύριους αναρχικούς των ΗΠΑ, ιδιαίτερα στους κόλπους της ιταλο-αμερικανικής κοινότητας.
Ένας από τους ιστορικούς του ιταλικού αναρχικού κινήματος, ο Nunzio Pernicone (1), μας δίνει την εικόνα μιας βαθιά ζωηρής, δραστήριας και χαρισματικής φυσιογνωμίας που διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στους πολυάριθμους αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ήταν, επίσης, εκδότης εφημερίδων καθώς εξέδιδε την ιταλόφωνη αναρχική εφημερίδα «Il Martello» («Το Σφυρί») για πάνω από 20 χρόνια. Υπήρξε άριστος και φλογερός συγγραφέας, προπαγανδιστής καθώς επίσης και οργανωτής. Ανταποκρινόταν σε οποιοδήποτε κάλεσμα για βοήθεια στην προσπάθεια ενθάρρυνσης των Ιταλών εργαζομένων να απεργήσουν και να αγωνιστούν. Ο τρόπος προπαγάνδισής του ήταν θρυλικός.
Στους εργατικούς αγώνες στους οποίους έπαιξε σημαντικότατο ρόλο συμπεριλαμβάνονται η νικηφόρα απεργία στο Lawrence (1912), η απεργία των κλωστοϋφαντουργών στο Little Falls της Νέας Υόρκης (επίσης, 1912), η απεργία των εργαζομένων ξενοδοχείων της Νέας Υόρκης (1913), η απεργία στο Patterson, η απεργία των εργαζομένων μεταξιού στο New Jersey (πάλι το 1913) και η απεργία των ανθρακωρύχων στο Mesabi Range της Minesota (1916).
Ο Carlo Tresca διεδραμάτισε, επίσης, αξιόλογο ρόλο στον ανεπιτυχή αγώνα σωτηρίας των Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti.
Μετά από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Carlo Tresca έστρεψε τα πυρά του εναντίον του φασισμού και της λενινιστικής-σταλινικής τυραννίας. Ήταν ο πρώτος και φλογερός αντίπαλος του φασισμού, και αναδείχθηκε γρήγορα σε έναν από τους κύριους αντιφασίστες στις ΗΠΑ. Οι δραστηριότητές του προκάλεσαν την έχθρα του ίδιου του Μουσολίνι και του καθεστώτος του, δεδομένου ότι ο Tresca διαδραμάτισε βασικότατο ρόλο (από πολιτικής και φυσικής άποψης) στο σταμάτημα της διάδοσης του φασισμού ανάμεσα στην ιταλο-αμερικανική κοινότητα. Γι’ αυτό και οργανώθηκε και εκτελέστηκε απόπειρα δολοφονίας του το 1926.
Σύμφωνα με τον Pernicone και άλλες ιστορικές πηγές (2), το «δημοκρατικό» αμερικανικό κράτος ήταν αρκετά πρόθυμο να βοηθήσει τη φασιστική Ιταλία στην προσπάθεια απέλασης του Tresca. Εξιστορείται, επίσης, πώς ο Tresca έστειλε στον Μουσσολίνι ένα τηλεγράφημα την ημέρα των γενεθλίων του δεύτερου. Πριν μεταναστεύει στην Αμερική, ο νεαρός Tresca έπρεπε να συναντηθεί με τον Μουσσολίνι (ο οποίος ήταν τότε από τους ηγέτες των αριστερών σοσιαλιστών) μόνο και μόνο για να τον ενημερώσει ότι η παραμονή του στις ΗΠΑ θα τον μετέτρεπε (τον Tresca) σε πραγματικό επαναστάτη. Το τηλεγράφημα αυτό του Tresca, λοιπόν, υπενθύμισε...
Ο Roberto Ambrosoli είναι αναμφισβήτητα ο πρώτος Ιταλός αναρχικός που πέθανε από τον Covid-19 τον Απρίλη του 2020 στο νοσοκομείο Mauriziano του Τορίνο. Γεννημένος στο Μιλάνο το 1942 έζησε εκεί μέχρι τα εφηβικά του χρόνια. Ήταν στο γυμνάσιο που γνώρισε και έγινε γρήγορα φίλος με τον Amedeo Bertolo, με τον οποίο συμμετείχαν σε μια διαδήλωση έξω από το ουγγρικό προξενείο στο Μιλάνο σε αλληλεγγύη προς τον ουγγρικό λαό για την εξέγερση κατά της σταλινικής καταστολής το 1956. Η φιλία τους διήρκεσε όλη τους τη ζωή.
Ο Roberto στη συνέχεια μετακόμισε στη Νάπολη με τους γονείς του πριν εγκατασταθεί στο Τορίνο....
Στις 19 Ιούνη 1914, γεννήθηκε στην Πορτογαλία η Luísa Do Carmo Franco. Κόρη τιυ ελευθεριακού Francisco Rodriguez Franco. Νοσοκόμα στο επάγγελμα. Συμμετείχε στο αναρχικό κίνημα της χώρας. Με την πτώση της δικτατορίας Σαλαζάρ, στη δεκαετία του 1970, συνεργάστηκε με την εκδοτική ομάδα της αναρχοσυνδικαλιστικής εφημερίδας «La Batalla» («Η Μάχη») καθώς και στο Κέντρο Ελευθεριακών Σπουδών στη Λισαβόνα. Πέθανε στις 8 Φλεβάρη 1999.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018