Το 2010 το Alexander Berkman Social Club και η Βιβλιοθήκη Kate Sharpley εξέδωσαν το «Μια Τραγική Ακολουθία: Ο Αλεξάντερ Μπέρκμαν και η Βοήθεια στους Ρώσσους Φυλακισμένους». Το βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία της προσπάθειας των αναρχικών για αλληλεγγύη με τους συντρόφους τους στην Σοβιετική Ένωση (αρχικά μέσω της Μικτής Επιτροπής Αναρχικών και Σοσιαλιστών Επαναστατών και αργότερα μέσω της αναρχοσυνδικαλιστικής Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων). Αυτά τα ενημερωτικά δελτία, δημοσιευμένα μεταξύ του 1923 και του 1932, φωτίζουν την εξέλιξη της μπολσεβίκικης καταστολής ανά τα χρόνια. Παράλληλα όμως δείχνουν πως και γιατί η αλληλεγγύη ήταν ζωτικής σημασίας για τους φυλακισμένους και τους εξόριστους επαναστάτες, πως άντλησε στοιχεία από τις ρωσικές επαναστατικές παραδόσεις και πόσο χρήσιμη για το έργο τους ήταν η πληροφόρηση.
Ψωμί (και βιβλία)
Ήταν ξεκάθαρο από την αρχή πως η αναρχική αλληλεγγύη σκόπευε να προσφέρει ταυτόχρονα «ηθική και υλική βοήθεια». Δεν έσωσαν απλά τους ανθρώπους απ’ τη λιμοκτονία: προσέφεραν παράλληλα και ψυχολογική υποστήριξη καθώς οι άνθρωποι ένιωθαν πως κάποιος τους θυμάται. «Δύο φορές λάβαμε τις εφημερίδες “Noviy Mir” (στμ. ουζμπέκικα, Νέος Κόσμος) και “Russky Golos” (στμ. ρώσικα, Ρώσικη Φωνή). Αναρωτιέμαι ποιος τις έστειλε. Ίσως εσύ. Αλλά, πρέπει να σου πω πως, ανεξαρτήτως ποιος τις έστειλε, η ίδια η πράξη του ήταν πολύ ευχάριστη και ενθαρρυντική. Οι άνθρωποι μας σκέφτονται… Ν. (Κεντρική Ρωσία).»
Tα χρήματα ήταν απαραίτητα για τους φυλακισμένους και τους εξόριστους: «η βοήθεια σας είναι πολύ σημαντική. Διαφορετικά μερικοί θα πέθαιναν από την πείνα και το κρύο». Θεωρητικά, οι εξόριστοι λάμβαναν ένα επίδομα: «Μας παραχωρούνται από την κυβέρνηση 6 ρούβλια και 25 (νομίσματα) κοπέκ κάθε μήνα (λιγότερα από 3.25$). Δεν υπάρχει η δυνατότητα να κερδίσεις μόνος σου κάποιο εισόδημα: αρχικά, γιατί υπάρχουν μόνο 2-3 τοπικά ιδρύματα στο χωριό μας, ενώ ταυτόχρονα αρκετές εκατοντάδες άτομα ψάχνουν για δουλειά· δεύτερον, γιατί δεν μας δέχονται λόγω αρχών… Το ελάχιστο που χρειάζεται κανείς εδώ για να επιβιώσει είναι 10-12 ρούβλια τον μήνα ανά άτομο, χωρίς να συνυπολογίζουμε καθόλου τα έξοδα για την απαραίτητη ένδυση. Επομένως, χωρίς την βοήθειά σας, -ε, καταλαβαίνετε που θα βρισκόμασταν…» Σ.-Κ.(Βόρεια της Σιβηρίας).
Σε άλλα, πιο απομονωμένα μέρη, ακόμα και τα χρήματα ήταν άχρηστα. «Ο G. ετοιμάζεται να πάει να ανταλλάξει το τελευταίο μου παντελόνι με μερικές πατάτες. Στους χωρικούς έχει απομείνει πολύ λίγη από την σοδειά τους, λόγω του μεγάλου ποσοστού που αναγκάζονται να αποδίδουν στο Κράτος. Αρνούνται να το πουλήσουν με χρηματικό αντάλλαγμα οπότε πρέπει να τους δίνουμε και τα τελευταία μας υπάρχοντα.»
Η βοήθεια που αποστέλλονταν προοριζόταν για πάνω από ένα άτομο τη φορά. Κάθε παραλήπτης «αντιπροσώπευε μια αναρχική αποικία, που κυμαινόταν από 4-5 ή ακόμα και 20 συντρόφους, στους οποίους φτάνουμε μέσω ενός ανταποκριτή σε κάθε περιοχή». Αυτό συνέβαινε χάρη στο σύστημα σταρόστα (starosta): «Ο Κλιτσέφσκι (Klichevsky) ήταν ένας σταρόστα, κυριολεκτικά ένας “ηλικιωμένος”, στην κοινότητα των αναρχικών εξόριστων της πόλης της Τασκένδης. Επρόκειτο για μια εκλεγμένη θέση που επέτρεπε στον Κλιτσέφσκι να διαπραγματεύεται με τις σοβιετικές αρχές εκ μέρους των συν-εξόριστών του, ενώ παράλληλα του έδινε πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικές με τους αναρχικούς φυλακισμένους και τους εξόριστους άλλων περιοχών.»
Την ίδια στιγμή, το ταμείο ενίσχυσης έστελνε βιβλία...
Στις 3 Δεκέμβρη 1848 γεννήθηκε ο διεθνιστής αναρχικός Jose Garcia Viñas στη Μάλαγα της Ισπανίας. Ιατρός το επάγγελμα.
Την 1η Αυγούστου 1872, στη Βαρκελώνη, ήταν ένας από τους ιδρυτές της Μπακουνικής Συμμαχίας. Ως εκπρόσωπος της Ισπανικής Περιφερειακής Ομοσπονδίας, συμμετέχει στα συνέδρια της αντιεξουσιαστικής Διεθνούς, στη Γενεύη από 1 έως 6 Σεπτέμβρη 1873 και στη Βέρνη από 26 έως 29 Οκτώβρη 1876, στα οποία υπερασπίζεται ενεργά τις αναρχικές θέσεις έτσι όπως ορίστηκαν στο Saint-Imier το 1872.
Φίλος του Μπακούνιν και του Κροπότκιν, κυκλοφορεί τα περιοδικά “La Federacion” (“Η Ομοσπονδία”) και “La Revista Social” (“Κοινωνική Επιθεώρηση”). Μεταφραστής έργων του Ελβετού αναρχικού συγγραφέα...
Η Louise Olivereau γεννήθηκε το 1884 στο Douglas του Wyoming των ΗΠΑ. Ήταν ποιήτρια και δασκάλα στο Μοντέρνο Σχολείο Francisco Ferrer στο Portland του Oregon.
Στις 30 Νοέμβρη του 1917, δικάστηκε στο Seattle, με διάφορες κατηγορίες σχετικά με κατασκοπεία και αποστολή επιστολών με τις οποίες ενθάρρυνε νέους κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο να αντισταθούν στη στρατιωτική θητεία και να γίνουν αντιρρησίες συνείδησης. Σύμφωνα με τον (τότε) νέο νόμο περί κατασκοπείας, με βάση τον οποίον καθίσταντο παράνομες όλες οι αντιμιλιταριστικές απόψεις, στις 5 Σεπτέμβρη 1917, η αστυνομία εισέβαλε στα γραφεία της IWW στο Seattle, όπου δραστηριοποιείτο η Louise από το 1915,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018