Luigi Botta
Τα νέα ήρθαν ξαφνικά και περιείχαν τη νοοτροπία εκείνων των συμπονετικών λέξεων που αφήνουν ένα κομμάτι στο λαιμό σας και σας εμποδίζουν να προχωρήσετε περισσότερο: ο Bob D'Attilio είναι νεκρός. Έφυγε ξαφνικά, σιωπηλά και μοναχικά, καθώς βρέθηκε άψυχος στο διαμέρισμα όπου ζούσε μόνος του, σε μια πόλη στα περίχωρα της Βοστώνης. Αυτή ήταν μια είδηση που μας αφήνει άφωνους, και επικοινωνήθηκε σε μας σχεδόν ψιθυριστά από έναν αμοιβαίο φίλο, τον Jerry, ένα από τα μέλη της «Sacco and Vanzetti Commemoration Society» της Βοστώνης, με την οποία διατήρησα γόνιμη και σταθερή συνεργασία, η οποία διήρκεσε από την ίδρυση της Εταιρείας το 2007, με αφορμή τον εορτασμό της 80ής επετείου από την εκτέλεση των Nick και Bart. Δεν είναι γνωστές άλλες λεπτομέρειες για τον θάνατο του Bob.
Ο Bob, μακροχρόνια χήρος, αλλά ακόμα πιστός κηδεμόνας της πεθεράς του, ο οποίος επέζησε της συζύγου του, ήταν ένας βαθύτατος εραστής της ελευθερίας, ένας άνθρωπος αναρχικών ιδανικών και ένας μελετητής που αφιέρωσε την καθημερινή του ζωή στην ακούραστη αναζήτηση ιστορικών τεκμηρίων για την περίπτωση των Sacco και Vanzetti. Κανείς στον κόσμο δεν είχε περισσότερο από μια ακριβή και βαθιά γνώση των λεπτομερειών -ακόμη και των πιο κρυμμένων- της τώρα εκατονταετούς υπόθεσης των δύο Ιταλών μεταναστών που εκτελέστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1920.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η Vincenzina Vanzetti μου μίλησε με φιλική εμπιστοσύνη και ειλικρινή σεβασμό: θεωρούσε τον Bob φίλο, αρκετά πολύτιμο σύμμαχο, σχεδόν ένα μέλος της οικογενείας της. Ο D'Attilio ήταν αυτός που πάντα κατάφερνε, ακόμη και στις πιο περίπλοκες συνθήκες, να βρίσκει μια λύση, να ανακαλύπτει μια διέξοδο, να κατανοεί τα λόγια και να δικαιολογεί τα γεγονότα. Το όνομά του, αν και λανθασμένο, είχε αναφερθεί για πρώτη φορά από την Alfonsina Brini σε μια επιστολή που στάλθηκε στη Vincenzina: Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, είπε γι’ αυτόν τον Ιταλοαμερικανό, ότι ήταν ένα "σοβαρό και προσεγμένο άτομο", που είχε πάει να την επισκεφθεί και είχε προσεγγίσει την υπόθεση του Nicola και του Bartolomeo, επειδή είχε δεσμευτεί να τη μελετήσει και είχε κατά νου να την εξετάσει διεξοδικά σε μια έκδοση. Αυτός ήταν ο λόγος -πάντα σύμφωνα με τα λόγια της Alfonsina- που αργά ή γρήγορα θα εμφανιζόταν με μια επιστολή και, αργότερα, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Ιταλία, θα οργάνωνε μια επίσκεψη στο Villafalletto.
Το όνομα του Bob (Robert) D'Attilio, για μένα, ως νεαρό νεοεισελθόντα στην υπόθεση Sacco και Vanzetti, έγινε αμέσως σημείο αναφοράς, όσον αφορά τη διάσωση της μνήμης και της ιστορίας των δύο Ιταλών. Γύρω του περιστράφηκε το πνεύμα που είχε κινήσει τους ιστορικούς εθελοντές για τον σκοπό του Nick και του Bart. Ένας εθελοντικός κόσμος, κάπως αναρχικός, ανατρεπτικός, αλλά και θρησκευτικός, που συνέχισε να διατηρεί ζωντανή -με έρευνα, συνέδρια, διαδηλώσεις, μαθήματα και διάφορες πρωτοβουλίες, ακόμη και με ανοιχτές πλευρές και ενάντια στις τάσεις που δεν θεώρησε δικαιολογημένες- τη μνήμη αυτού του οδυνηρού περάσματος στην ηλεκτρική καρέκλα που πραγματοποιήθηκε το βράδυ μεταξύ 22 και 23 Αυγούστου 1927 στη φυλακή του Charlestown.
Στο πιο πρόσφατο παρελθόν, ήδη στη νέα χιλιετία, η ευκαιρία με...
Στις 16 Γενάρη 1894 γεννήθηκε στην Αργεντινή, ο Juan Riera, ενεργό μέλος του συνδικάτου του και εμβληματικός αναρχικός του Salteño. Ως νέος σιδηροδρομικός, εργαζόμενος στο σταθμό Socompa, συνδέεται αμέσως στη διαδικασία της ενοποίησης του τομέα.
Αλλά γρήγορα θα ακολουθήσει το επάγγελμα του αρτοποιού και του ζαχαροπλάστη, που θα σηματοδοτήσει όλη του τη ζωή. Ο Riera θα διαδραματίσει άκρως σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των πρώτων συνδικαλιστικών οργανώσεων στη Salta, ως ιδρυτικό μέλος το 1923 του Συνδικάτου Διαφόρων Επαγγελμάτων. Μετά το πραξικόπημα του Uriburu το 1930, θα συλληφθεί και θα εξοριστεί για δύο χρόνια στη Βολιβία.
Θα αναπτύξει μια βαθιά φιλία και...
Η Maria Kazimirovna Skuza (γνωστή και ως Lyubov Alexandrovna Yartseva, και με ψευδώνυμο ′“Marusya Smola” - η μικρή Μαρούσια), γεννήθηκε από εργατική οικογένεια στις 17 Δεκέμβρη 1890, στην Οδησσό.
Σε ηλικία 15 ετών, προσχώρησε στο RSDRP και σε ηλικία 16 ετών πέρασε στους αναρχικούς κομμουνιστές. Συμμετείχε σε διάφορες επαναστατικές δραστηριοτητες στην Οδησσό, το Νοβοροσίσκ και το Εκατερίνονταρ. Συνελήφθη στις αρχές του 1908. Τον Σεπτέμβρη του 1910, καταδικάστηκαν από στρατοδικείο 68 μέλη των αναρχικών κομμουνιστικών ομάδων του Βόρειου Καυκάσου και του Κουμπάν. Η Maria Kazimirovna Skuza καταδικάστηκε σε 3 χρόνια και 4 μήνες.
Όταν εξέτισε την ποινή της το 1913, στάλθηκε στην...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018