Luce Fabbri*
Το να μιλάς για τον Jacobo Maguid -ψευδώνυμα Macizo και Jacinto Cimazo- είναι σαν να φέρνεις στο μυαλό κάποιου ολόκληρη την ιστορία της Αργεντινής του 20ού αιώνα και, σε αυτό το πλαίσιο, ολόκληρη την ιστορία του αργεντίνικου ελευθεριακού κινήματος από τις μέρες του καθεστώτος Yrigoyen μέχρι την τρέχουσα, παρατεταμένη και ταραχώδη ανάρρωση από τη δικτατορία.
Ο Maguid προερχόταν από τη Σάντα Φε, αλλά παρακολούθησε το Πανεπιστήμιο της La Plata όπου προσχώρησε στις ελευθεριακές πεποιθήσεις, γινόμενος μέλος της ομάδας Ideas. Αυτή η ομάδα έχει μια πολύ ξεχωριστή θέση μέσα στο αναρχικό κίνημα και μια σπουδαιότητα το όφελος της οποίας το αντιλαμβανόμαστε εκ των υστέρων, κάτι αρκετά προφανές. Στα μέλη της εν λίγω ομάδας περιλαμβάνονταν οι Lunazzi, José Grunfeld και τα αδέλφια του Maguid David και Rafael.
Η δέσμευση στις αναρχικές ιδέες ήταν ζωτικής σημασίας για τον νεαρό φοιτητή Μηχανικής, τόσο πολύ που εγκατέλειψε την καριέρα του στο πανεπιστήμιο για να γίνει συντάκτης της εφημερίδας «La Protesta» («Η Διαμαρτυρία») όταν, προς το τέλος της δικτατορίας του Uriburu, κατάφερε να ανακάμψει, χάρη στις προσπάθειες του Diego Abad de Santillan, που χειριζόταν το τυπογραφικό πιεστήριο μόνος του και χρειάστηκε βοήθεια. Ο Maguid είδε το εσωτερικό της φυλακής αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Uriburu καθώς και κατά τη σύντομη «εισβολή» του στο χώρο των εφημερίδων(σύντομη μιας και η «La Protesta» έκλεισε λίγο αργότερα από τις αρχές).
Το όνομά του δεν μπορεί να διαχωριστεί από το όνομα της FLA (Federacion Libertaria Argentina - Αργεντίνικη Ελευθεριακή Ομοσπονδία), πηγαίνοντας πίσω στην εποχή της CRRA (Περιφερειακή Επιτροπή Αναρχικών Συνδέσμων) που ιδρύθηκε στο συνέδριο του 1932 και, από το 1935 και μετά, από την FACA (Αναρχο-Κομμουνιστική Ομοσπονδία), όπως ήταν αρχικά γνωστή η FLA. Αυτό το οργανωτικό έργο και οι πεποιθήσεις ενισχύθηκαν και ο ενθουσιασμός ανανεώθηκε απροσδόκητα από το έντονη και άμεση επίδραση της Ισπανία;. Ο Maguid, ο οποίος ήταν εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στη μέση μιας περιοδείας διαλέξεων σχετικά με τις συλλήψεις στο Bragado, έλαβε μια επιστολή σύμφωνα με την οποία ήταν ένας τους απεσταλμένους της Ομοσπονδίας και ότι επρόκειτο να αναχωρήσει για την Ισπανία για να βοηθήσει τους Ισπανούς συντρόφους στις υποχρεώσεις τους. Έτσι επέστρεψε αμέσως στο Μπουένος Άιρες, από όπου επιβιβάστηκε σε πλοίο για την Ισπανία μαζί με τους συντρόφους του, επίσης απεσταλμένους της Ομοσπονδίας, Jacobo Prince, José Grunfeld και Anita Piacenza.
Δεν είχε ακόμα φτάσει για τα καλά όταν του ανατέθηκε μια θέση: εκδότης της εφημερίδας «Tierra y Libertad» («Γη και Ελευθερία»), μια θέση που έμεινε κενή από τον Santillan, ο οποίος ήταν μέχρι το λαιμό σε άλλα θέματα εκείνη την εποχή (…) Τον Οκτώβρη του 1938, ο Maguid εγκατέλειψε τη σύνταξη της εφημερίδας προκειμένου να αποφύγει την εμπλοκή στις εσωτερικές διαμάχες του ισπανικού κινήματος. Αντίθετα, προτίμησε να μελετήσει τα αρχεία της CNT, με την πρόθεση να προετοιμάσει ένα μνημόνιο που θα τεκμηριώνει, χωρίς καμία επακόλουθη ψευδή παρουσίαση, τα γεγονότα που είχαν συμβεί αυτά τα τρία θαυμάσια χρόνια.
Όταν επήλθε η ήττα, ο Maguid ήταν από τους τελευταίους που έφυγαν και η διαφυγή του από την Ισπανία ήταν γεμάτη κινδύνους. Μια πτώση κατά...
Στις 9 Μάη 1938, πέθανε στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στη Βραζιλία, ο Fabio Luz, μία από τις πρωτοπόρες προσωπικότητες του βραζιλιάνικου αναρχισμού.
Καταγόμενος από την Oriundo de Bahia, ως νεαρός άνδρας είχε ήδη εργαστεί ως γιατρός, μια εποχή που θα προσεγγίσει τον αναρχισμό διαβάζοντας τα έργα των Κροπότκιν και Μαλατέστα, οι απόψεις των οποίων θα προσδώσουν ακόμη μεγαλύτερη σταθερότητα στις θέσεις του ενάντια στη δουλεία, στο επίπεδο των περιφερειών της χώρας, όπου η κυρίαρχη τάξη απέρριπτε θεμελιώδη και στοιχειώδη δικαιώματα.
Θα μετακομίσει στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου θα αρχίσει να γίνεται γνωστός ως γιατρός φροντίζοντας τους άρρωστους, με έναν τρόπο...
Στις 8 Μάη 1928 σκοτώθηκε στην Αργεντινή η Luisa Lallana, λιμενεργάτισσα, ακτιβίστρια του συνδικάτου της και αναρχική.
Σε ηλικία μόλις 17 ετών, εργάστηκε στο λιμάνι, σε μονάδα κατασκευής σακουλών λινάτσας, ειδικών για τη μεταφορά σιτηρών. Από πεποίθηση, συνδέθηκε με την Τοπική Ομοσπονδία Εργαζομένων του Rosario, η οποία αποτελούσε τμήμα της αναρχοσυνδικαλιστικής FORA.
Στο πλαίσιο μιας σημαντικής απεργίας που άρχισε στο λιμάνι νωρίς το πρωί της Τρίτης, 8 Μάη 1928, ενώ μοίραζε έντυπο υλικό φυλλάδια με τη συντρόφισσά της Rosa Valdez στην περιοχή του λιμανιού του Rosario, η Luisa σκοτώθηκε εν ψυχρώ από τους εθνικιστές της Πατριωτικής Λίγκας.
Αμέσως μετά τη...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018