Σύντροφοι!
Είμαστε πολύ ενοχλημένοι από τα νέα σχετικά με τον αφοπλισμό των αναρχικών στη Μόσχα, ανεξάρτητα από το ποιοι ήταν. Μόλις στείλαμε ένα τηλεγράφημα διαμαρτυρίας στο Σοβιέτ της Μόσχας [Συμβούλιο των Αντιπροσώπων]. Γνωρίζουμε πολύ καλά τι είναι αυτό. Το ντόπιο Σοβιέτ μας έχει επίσης σηκώσει το κεφάλι του και έχει αρχίσει να παραποιεί την ιδέα του αναρχισμού και να μας συκοφαντεί, εμάς τους αναρχικούς. Όμως οι εργάτες εδώ δεν εμπιστεύονται πολύ την κυβέρνηση και οι αρχές έπρεπε να υποχωρήσουν.
Κάθε μέρα που περνά, η δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση αυξάνεται, χάρη στην αδράνειά της για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της οικονομικής ζωής των εναπομεινάντων εργαζομένων. Τα εργοστάσια μόλις μετά βίας λειτουργούν και οι διεθυντές τα έχουν εγκαταλείψει, αλλά το Σοβιέτ δεν θα παραδώσει τα εργοστάσια στους εργαζόμενους, ώστε να μπορούν να τα λειτουργούν ανεξάρτητα. Αντίθετα, το Σοβιέτ προσπαθεί να ενεργήσει ως διαχειριστής και να μεσολαβήσει μεταξύ των εργατών και των διευθυντών. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι εργαζόμενοι παίρνουν τα ψίχουλα πόσιμο και δεν έχουν πλέον ελπίδες για αύξηση της παραγωγής. Η μόνη τους ελπίδα είναι ότι το Σοβιέτ θα βρει τα χρήματα για να τους πληρώσει.
Άλλες πτυχές της ζωής εδώ είναι χαώδεις. Πρέπει να ανεχόμαστε τους κομισάριους που μιλούν σε συνελεύσεις υπέρ της Συντακτικής Συνέλευσης, αντί της απόλυτης νίκης των εργατών. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται σε συνελεύσεις, αλλά αυτό που γίνεται σε ιδιωτικό επίπεδο είναι ακόμη χειρότερο. Όλοι οι κομισάριοι πηγαίνουν με τον δικό τους τρόπο και εμπλέκονται σε ακολασίες και βαριά κατανάλωση αλκοόλ, χωρίς να ανησυχούν για το αν θα ασκηθεί κάποια μομφή από τους εργαζόμενους. Η αστυνομία κλέβει βούτυρο, λουκάνικα, αλεύρι κ.λπ. στο σιδηροδρομικό σταθμό και τα πουλά στη μαύρη αγορά.
Οι ενέργειες αυτές με ανάγκασαν να γράψω μια ανοιχτή επιστολή προς την κυβέρνηση των Μπολσεβίκων, την οποία ζητώ να εκτυπωθεί στο επόμενο τεύχος της εφημερίδας "Anarkhia". Θα στείλουμε, επίσης, μια επιστολή σχετικά με το διάταγμα για την κοινωνικοποίηση των γυναικών, το οποίο προκαλεί μεγάλη αναταραχή στην περιοχή μας.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς,
Nikolai Melgunov
Γραμματέας Ομάδας Αναρχο-Κομμουνιστών του Melekess
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Anarkhia” (Μόσχα, 1918) No. 51, 1 Μάη, σελ. 3.
Σημειώσεις μεταφραστή
Το Melekess το 1918
Το Melekess ήταν μια βιομηχανική πόλη, με πληθυσμό περίπου 16.000, στην κεντρική περιοχή του Βόλγα (786 χλμ. ανατολικά της Μόσχας). Η τοπική οικονομία βασιζόταν στην επεξεργασία ξυλείας και τις γεωργικές καλλιέργειες. Δείτε εδώ φωτογραφίες του Melekess στις αρχές του 20ού αιώνα: https://chronograph.livejour-nal.com/255313.html
Τον Μάη του 1918, ως αποτέλεσμα της εξέγερσης της Τσεχικής Λεγεώνας, μιας στρατιωτικής δύναμης που ιδρύθηκε αρχικά από την τσαρική κυβέρνηση, η πόλη βρέθηκε ξαφνικά σε ζώνη πολέμου. Μια μάχη πραγματοποιήθηκε στη Melekess στις 16-18 Ιούλη μεταξύ των Τσέχων και των Ερυθρών υπερασπιστών, με επικεφαλής τον ναυτικό Andrey Polypanov, ο οποίος είχε στη διάθεσή του δύο τεθωρακισμένα τρένα. Ο Polypanov, ο οποίος μόνο λίγους μήνες νωρίτερα είχε πολεμήσει μαζί με αναρχικά αποσπάσματα στην Ουκρανία, αναγκάστηκε να αποσυρθεί, εγκαταλείποντας την πόλη στους εισβολείς. Το νέο καθεστώς συνέλαβε αμέσως και εκτέλεσε 12 πολίτες που σχετίζονταν με τη σοβιετική εξουσία. Υπάρχει ακόμη...
Ουρουγουανή αναρχική εργαζόμενη. Γεννήθηκε το 1897 και έφτασε στη Βραζιλία όταν ήταν τριών ετών. Εγκαταστάθηκε στο Πόρτο Αλέγκρε με τους γονείς της και άρχισε να εργάζεται πολύ νέα στα υφαντουργεία του ποταμού Guaíba. Το 1919, εντάχθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα, ξεχωρίζοντας για το θάρρος, την αποφασιστικότητα και τη μελέτη της. Διάβαζε όλες τις εφημερίδες που έφταναν στο Πόρτο Αλέγκρε, παρακολουθούσε ιδεολογικές συζητήσεις αποκτώντας καλή ελευθεριακή κουλτούρα!
Στην πρώτη απεργία στα υφαντουργεία Guaiba που έλαβε μέρος, απολύθηκε. Δοκίμασε να εργαστεί σε άλλους κλάδους αλλά δεν μπορούσε μιας το όνομά της είχε γίνει γρήγορα γνωστό στους εργοδότες. Κανείς δεν ήθελε να προσλάβει μια...
Υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα για τον ερευνητή και αυτό αφορά τα ρωσοποιημένα ονόματα Εβραίων αγωνιστών του αναρχικού κινήματος. Και λίγο-πολύ, τρεις (!) Alexander Shapiro είναι ένα μεγάλο πρόβλημα.
Υπήρξε ο Alexander Petrovich (γνωστός και ως Jessel Shaevich, ή ως Joseph Isaevich, ή ως Sasha-Peter).
Υπήρξε ο Alexander Mikhailovich (γνωστός και ως Abram Moiseevich).
Υπήρξε και ο Israel (Alexander) Fishelevich.
Οι φωτογραφίες των δύο πρώτων είναι γνωστές, οπότε εξακολουθώ να πιστεύω ότι η φωτογραφία μας είναι του Israel Fishelevich Shapiro.
Λόγω αυτού, ορισμένα γεγονότα ενδέχεται να δηλώνονται λανθασμένα λόγω της ελλιπούς αναγνώρισης ενός συγκεκριμένου Shapiro, οπότε οτιδήποτε είναι μέσα σε παρένθεση...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018