Λεπτομέρειες

Reddebrek

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

28 Μαρτίου 2022

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• Γαλλία
• Ισπανία,
• κοινωνικά κινήματα
• εργατική τάξη
• αντιφασισμός

Reddebrek*

Στις 30 Δεκέμβρη 2020 ο Eduardo Vivancos πέθανε σε ηλικία 100 ετών. Άφησε πίσω του μια οικογένεια και σχεδόν έναν αιώνα αφοσίωσης σε μια σειρά από υποθέσεις από τον αθλητισμό και τον αναρχοσυνδικαλισμό μέχρι τις λεγόμενες μειονοτικές γλώσσες, ιδιαίτερα την Καταλανική και την Εσπεράντο. Νομίζω ότι αξίζει να τον μνημονεύουμε, μιας και ενώ στον ισπανικό κόσμο ο θάνατός του έγινε αιτία πολλών αφιερωμάτων και αναδρομών, συμπεριλαμβανομένου ενός αφιερώματος στο “Corredor”, ένα δημοφιλές περιοδικό αφιερωμένο στους αγώνες δρόμου, ενώ πολλοί φίλοι τον θρήνησαν με κείμενα στην Εσπεράντο, παρ’ όλα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστος στον αγγλόφωνο κόσμο. Μια σύντομη ανάρτηση ιστολογίου που έγραψα για να σηματοδοτήσω το θάνατό του είναι η πρώτη επιτυχία όταν το όνομά του αναζητείται στα αγγλικά, αν και δημοσιεύτηκε επίσης ένα άρθρο στο “Fifth Estate“, τεύχος #400 το 2018 από τον συνάδελφό του Εσπεραντιστή Xavi Alcalde που χρησίμευσε ως σύντομη εισαγωγή.

Γιος του Domingo Vivancos, ο Eduardo Vivancos γεννήθηκε σε μια εργατική οικογένεια στη Βαρκελώνη στις 19 Σεπτέμβρη 1920. Λίγο πριν από τα δέκατα τέταρτα γενέθλιά του, το 1934, ο Vivancos άφησε το δημοτικό σχολείο και έγινε μαθητευόμενος. Τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς γράφτηκε σε ένα εργατικό σχολείο (Escuela del Trabajo) που παρέδιδε μαθήματα τα βράδια. Στο σχολείο συμμετείχε σε μια ομάδα νεαρών εργατών που ήταν μέλη της Ιβηρικής Ομοσπονδίας Ελευθεριακής Νεολαίας (FIJL) στην οποία θα ενταχθεί και λίγο αργότερα θα γίνει επίσης μέλος της Φοιτητικής Ομοσπονδίας Ελευθεροσκεπτικιστών (Federacion Estudiantil de Conciencias Libres).

Ένα χρόνο αργότερα, το 1935, ο Vivancos εντάχθηκε στην Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας (Confederacion Nacional del Trabajo), τη γνωστή CNT, της οποίας θα παραμείνει μέλος για το υπόλοιπο της ζωής του. Το 1936 ο Vivancos ανυπομονούσε για τη Λαϊκή Ολυμπιάδα που προετοιμαζόταν στη Βαρκελώνη ως “αντίβαρο” στους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες του Χίτλερ, που φιλοξενούνταν στο Βερολίνο. Το πρώτο γραπτό που διάβασα από τον Vivancos ήταν οι αναμνήσεις του από εκείνες τις μέρες που πήγαινε στα γήπεδα για προπόνηση και συναναστρεφόταν με εκατοντάδες ανθρώπους από δεκάδες έθνη. Ο ενθουσιασμός του έκανε μεγάλη εντύπωση, αλλά, δυστυχώς, η προετοιμασία των Αγώνων επισκιάστηκε από την έναρξη του αιματηρού εμφυλίου και την εμφάνιση του Φράνκο ως πολιτικού ηγέτη. Οι Αγώνες όχι μόνο ματαιώθηκαν από το πραξικόπημα του ισπανικού στρατού αλλά έγιναν και στόχος φασιστικών σαμποτάζ και εκφοβισμού κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας.

Κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Επανάστασης και του Εμφυλίου Πολέμου, ο Vivancos επικεντρώθηκε, αρχικά, στις μελέτες του, γράφοντας στο Popular Encyclopaedic Ateneo (ή Ateneo Enciclopedico Popular) όπου μεταξύ άλλων διδάχθηκε Εσπεράντο, και όπως και στο ελευθεριακό κίνημα θα παρέμενε ενεργός εσπεραντιστής για το υπόλοιπο της ζωής του, συχνά συνδυάζοντας τα δύο στην πράξη. Το 1937 η Ισπανική Δημοκρατία δημιούργησε μια σειρά από Εργατικά Ινστιτούτα (Institutos Obreros) ένα σύστημα γυμνασίου για εργάτες. Ο Vivancos πέρασε τις εισαγωγικές εξετάσεις τον Δεκέμβρη του 1937, ωστόσο η κατάσταση του πολέμου συνέχισε να υποβαθμίζει τη Δημοκρατία και έτσι λίγο αργότερα, το 1938, ο Vivancos μαζί με μερικούς συμμαθητές του στο Ινστιτούτο προσφέρθηκαν εθελοντικά να υπηρετήσουν σε ένα τάγμα της 26ης Μεραρχίας της Φάλαγγας Ντουρρούτι. Έτσι υπηρέτησε στο μέτωπο του Montsec και...

Περισσότερα …