Στη φωτογραφία εικονίζεται η Cecilia Meireles, δίπλα στους José Oiticica και Lins de Vasconcelos, κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου στα κεντρικά γραφεία της Αντι-Κληρικαλικής Ένωσης του Ρίο ντε Τζανέιρο, που βρισκόταν στην οδό Theofilo Ottoni 148, 2ος όροφος, στο κέντρο της πόλης, στις 26 Δεκεμβρίου 1931.
Με την ευκαιρία αυτή, η Cecilia Meireles, η αξιόλογη συγγραφέας, ποιήτρια, δημοσιογράφος και δασκάλα, με την αξιοσημείωτη ιδεολογική σταθερότητα, την ασφάλεια της ανάλυσης και το εύρος των οραματισμών, μίλησε μπροστά σε πολυπληθές ακροατήριο, για την κοσμικότητα της εκπαίδευσης.
Μίλησαν επίσης οι Jose Oiticica (εκ μέρους της Αντι-Κληρικαλικής Ένωσης), Edgard Sussekind, Lins de Vasconcelos (για την Brazilian Coalition Pro-State Leigo) και η Nina Flores η οποία με ενθουσιώδη λόγια εξύψωσε τον ρόλο της γυναίκας στην ανανέωση του κόσμου.
"Γιατί το σχολείο πρέπει να είναι νόμιμο; Επειδή είναι το σχολείο που διδάσκει την αδελφοσύνη και τηςν ειλικρίνεια - όπου όλοι επιδιώκουν να είναι καλύτεροι και όλοι θεωρούν τον εαυτό τους ίσο. Επειδή είναι ένα πραγματικά μοναδικό σχολείο: όπου όλοι ξεκινούν από την αρχή της ζωής και όπου όλοι πηγαίνουν στο τέλος της ζωής χωρίς προνόμια, χωρίς ιδιαίτερες εγγυήσεις, χωρίς πλεονεκτήματα αλλά από την προσπάθειά τους, την ανεξαρτησία τους, τις γνώσεις τους και τις ιδιότητές τους όσο μπορούν να ξυπνήσουν ή να διατηρήσουν.
Γιατί είναι το ένα και μοναδικό σχολείο. Το οποίο, χωρίς πρόθεση να διδάξει κάτι θετικά, διδάσκει τα πάντα: διδάσκει τη ζωή, που είναι μια ανανέωση της κάθε μέρας, που είναι μια μόνιμη προσοχή σε μια ατέρμονη κίνηση, και στην οποία είμαστε όλοι σαν ενας εργάτης μπροστά στη μηχανή: αν μην το δεις με εξυπνάδα, σίγουρα θα μας νικήσει μοιραία».
*Πηγή: Marcolino Jeremias. Απόδοση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
...
Επιμέλεια και αντιγραφή: Αντώνης Ζήβας**
«Η μουσική ήταν και είναι η αγαπημένη μου τέχνη. Πάντα μου ξυπνούσε ένα θρησκευτικό αίσθημα, πίστη στη ζωή και το κυνήγι της ζωής μέσα μου. Πρώτα η μουσική, μετά τα πούρα ή τα τσιγάρα τούρκικου καπνού, μετά τα βιβλία και μετά ο επιούσιος άρτος».[ii]
~Μιχαήλ Μπακούνιν
Αρκετοί γνωρίζουν ότι ο Μπακούνιν βρέθηκε στα οδοφράγματα της Δρέσδης το Μάη του 1849 δίπλα στο Ρίχαρντ Βάγκνερ. Η σχέση του όμως με τη μουσική ήταν πιο πλούσια και πιο βαθιά. Η «μικροϊστορία» των ανθρώπων και των έργων της μουσικής που ήρθαν σε επαφή με το Μπακούνιν και το πάθος...
Η Beilya Shereshevskaya (1884–1906) ήταν από το Białystok της Ουκρανίας, όπου παρακολούθησε ένα γυμνάσιο θηλέων, το οποίο δεν τελείωσε επειδή αποβλήθηκε για επαναστατική δραστηριότητα. Αναρχική από το 1903, ανήκε στην ομάδα «Borba» [«Ο Αγώνας»] του Białystok, η οποία, ανάμεσα στα άλλα, λειτουργούσε ομάδες μελέτης εργατών.
Στα τέλη του 1903 η Beilya μετακόμισε στην Οδησσό και εντάχθηκε στην ομάδα «Οι Ασυμβίβαστοι». Συνελήφθη τον Απρίλη του 1904, αλλά αφέθηκε ελεύθερη τον Σεπτέμβριο λόγω έλλειψης στοιχείων σε βάρος της. Καθώς οι «Ασυμβίβαστοι» είχαν εκκαθαριστεί, εντάχθηκε σε μια ομάδα αναρχοκομμουνιστών της Οδησσού, και έγινε η κοπέλα ενός από τους ηγέτες της, του Moisei...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018