ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΩΑΔΙΤΗ
Παρουσίαση του βιβλίου του Πιερ-Κάρλο Μαζίνι «Αναρχικοί και κομμουνιστές στο κίνημα των συμβουλίων στο Τορίνο», εκδ. «Ελεύθερος Τύπος», Αθήνα, Δεκέμβρης 2006
Τον Δεκέμβρη κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ελεύθερος Τύπος» στην Αθήνα, το προ πολλού αναμενόμενο βιβλίο του Πιερ-Κάρλο Μαζίνι «Αναρχικοί και κομμουνιστές στο κίνημα των συμβουλίων στο Τορίνο».
Όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, «τον Σεπτέμβρη του 1920 ένα απεργιακό κύμα σάρωσε ολόκληρη την Ιταλία. Οι εργάτες κατέλαβαν τα εργοστάσια και δημιούργησαν συμβούλια για την διεύθυνσή τους, φθάνοντας στα πρόθυρα τη κατάληψης της εξουσίας. Ήταν η κορύφωση δύο χρόνων έντονης ταξικής πάλης που θα καθόριζε την πορεία της ιταλικής πολιτικής τα επόμενα πενήντα χρόνια.
Στο Τορίνο, το κίνημα των συμβουλίων βρήκε την πλέον συνεκτική θεωρητική και πρακτική του έκφραση, βρισκόμενο στην πλέον προωθημένη επιθετική του φάση. Τα αφεντικά των εργοστασίων ήταν ανίσχυρα να το εμποδίσουν, το δε κράτος παράλυτο μπροστά στην ορμή του.
Το τέλος του «παλαιού κόσμου», τουλάχιστον στην Ιταλία, φαινόταν να πλησιάζει. Όμως το κίνημα θα προδοθεί από την ελεγχόμενη από το Σοσιαλιστικό Κόμμα συνδικαλιστική ηγεσία, η οποία θα έρθει σε συμφωνία με τους βιομηχάνους. Το κίνημα θα διαλυθεί και η τάξη θα βασιλεύσει για μια ακόμα αφορά. Ο δρόμος για το φασισμό είχε ανοίξει».
Αυτό το κίνημα των εργατικών συμβουλίων στο Τορίνο καθώς και τη συμμετοχή και το καταλυτικό ρόλο των αναρχικών (και κομμουνιστών) σ’ αυτά, παρουσιάζει στο βιβλίο του ο Πιερ-Κάρλο Μαζίνι, ένας από τους άμεσα συμμετέχοντες στο κίνημα αυτό. Όπως γράφει στον πρόλογο της έκδοσης ο Μαουρίτσιο Γκαρίνο (επίσης συμμετέχων στο κίνημα αυτό):
«Η διεξοδική εξέταση και η ευρεία τεκμηρίωση μαρτυρούν την ακρίβεια και την αντικειμενικότητα αυτής της μελέτης, η οποία παρουσιάζει, ειδικά στους νεαρούς συντρόφους, ό,τι πιο συγκεκριμένο μπόρεσε να εκφράσει το αναρχικό κίνημα τότε, προκειμένου να αναπτύξει, στο δικό μας πεδίο, τον διακαή πόθο της εργατικής τάξης για εξέγερση και χειραφέτηση».
Ολόκληρο το βιβλίο είναι 79σελίδες. Από αυτές, οι σελίδες 5-6 καταλαμβάνουν τον πρόλογο του Μαουρίτσιο Γκαρίνο, ενώ το κυρίως έργο καταλαμβάνει τις σελίδες 7-36. Το μέρος ατό χωρίζεται από τον συγγραφέα σε εννέα ολιγοσέλιδα κεφάλαια, τα οποία ασχολούνται με την πόλη του Τορίνο ως την καρδιά του προλεταριάτου, με τη γενικότερη κατάσταση στην Ιταλία την εποχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, την καταγωγή των εργοστασιακών συμβουλίων, την θεωρία και το κίνημα των συμβουλίων, τη διαμάχη μεταξύ των μεγαλοβιομηχάνων και της συνδικαλιστικής ηγεσίας, αλλά και τις απόψεις αναρχικών και κομμουνιστών γύρω από τα συμβούλια, την όλη συνεισφορά των αναρχικών στο γενικότερο κίνημα, τη δράση των συμβουλίων και την συμβουλιακή παράδοση. Ακολουθούν στις σελίδες 37-43 σημειώσεις της επιμελήτριας της ελληνικής έκδοσης, μερικές από τις οποίες πάρθηκαν από την γαλλική έκδοση του έργου (εκδ. Nautilus 1983, σε μετάφραση Ιζαμπέλας ντε Καρία). Κατόπιν, στις σελίδες 45-74 παρατίθενται τέσσερα Παραρτήματα. Από αυτά, το Πρώτο Παράρτημα είναι Διακήρυξη προς τους εργάτες και αγρότες της Ιταλίας που υπογραφόταν από την Ελευθεριακή Ομάδα Τορίνο, την τοπική οργάνωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος, την Επιτροπή Μελέτης Εργοστασιακών Συμβουλίων και την εκδοτική ομάδα της κομμουνιστικής «OrdineNuovo» και που δημοσιεύθηκε στην...
Αναφορά της Ομοσπονδίας
Πρόσφατα, η Northeastern Federation of Anarchist-Communists (NEFAC Βορειοανατολική Ομοσπονδία Αναρχικών Κομμουνιστών) συγκάλεσε για την Ετήσια Διεθνή Διάσκεψή της.
Πρόσφατα, η Northeastern Federation of Anarchist-Communists (NEFAC Βορειοανατολική Ομοσπονδία Αναρχικών Κομμουνιστών – που δραστηριοποιείται στις βορειοανατολικές ΗΠΑ και Καναδά) συγκάλεσε την Ετήσια Διεθνή Διάσκεψή της. Η Διάσκεψη έγινε σε μια θαυμάσια συνεδριακή εγκατάσταση που παρείχε ο χώρος Encuentro 5 στη Βοστόνη και επί δύο ημέρες συζητήσαμε και αξιολογήσαμε πόσο πιο καλύτερα θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε το κίνημά μας προς τον ελευθεριακό κομμουνισμό και την εργατική εξουσία.
Παρόντες ήταν...
Πώς οι αναρχικοί μετανάστες βοήθησαν στην ανάπτυξη ή αναζωογόνηση του οργανωμένου αναρχισμού στις χώρες υποδοχής τους; Μπορούμε να αναφέρουμε τα παρακάτω παραδείγματα:
1) Εξαιτίας της κατάρρευσης και καταστολής σε βάρος της Κομμούνας του Παρισιού δημιουργείται μια σημαντική μεταναστευτική ομάδα φυλακισμένων κομμουνάρων στη Νέα Καληδονία στο Νότιο Ειρηνικό. Ανάμεσά τους και η Λουίζ Μισέλ, η οποία έγινε αναρχική καθ’ οδόν και υποστήριξε την τότε εξέγερση των ιθαγενών Κανάκ.
2) Μια άλλη μεγάλη ομάδα κομμουνάρων κατευθύνθηκε στο Κεμπέκ (περίπου 3.000, σύμφωνα με ένα πρόσφατο άρθρο του συντρόφου Michel Nestor της NEFAC). Αν και ο Nestor...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018