Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

02 Φεβρουαρίου 2012

Αναφορά βασισμένη σε κείμενο στα γαλλικά του Georges Balkanski, αγωνιστή της (πάλαι ποτέ εξόριστης στη Γαλλία) Ένωσης Βουλγάρων Αναρχικών - που πέθανε πριν λίγα χρόνια στη Γαλλία – και άλλα στοιχεία.

Ο βουλγαρικός λαός προήλθε από μια φυλή μογγολικής προέλευσης που εγκαταστάθηκε στα Βαλκάνια, στην περιοχή νότια του Δούναβη που εκτείνεται προς τη Θράκη και τη Μακεδονία. Η φυλή αυτή αφομοιώθηκε γρήγορα από τα σλαβικά φύλα από όπου και προήλθε το όνομα Βούλγαρος. Από τότε συνέβησαν αρκετές εθνικές προσμίξεις, με αποκορύφωμα την οθωμανική κατοχή και κυριαρχία στο διάστημα 1393-1878, κάτι που άφησε βαθύτατα ίχνη στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Βουλγαρίας. Η εθνική απελευθέρωση πραγματοποιήθηκε χάρη σε μια μακρά και σκληρή αντίσταση που γενικεύτηκε μετά από τον πόλεμο του 1877. Από τότε, η Βουλγαρία παρέμεινε μια πλήρως γεωργική και πρωτόγονη χώρα, χωρίς βιομηχανίες και μέσα μεταφοράς και, συνεπώς, χωρίς εργατικό κίνημα.

Το επαναστατικό λαϊκό κίνημα ενάντια στην τουρκική κυριαρχία είχε κυρίως αγροτικό χαρακτήρα και επηρεάστηκε αρκετά από κάποιες αόριστες σοσιαλιστικές ιδέες. Ο μεγάλος εθνικός ποιητής Christo Botev (1848-1876) που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο κίνημα αυτό είχε σπουδάσει στη Ρωσία και επηρεάστηκε αρκετά από τις ιδέες του Μπακούνιν, κάτι που εκφράστηκε και στο ποιητικό και στο δημοσιογραφικό του έργο του. Ο Christo Botev διατηρούσε, επίσης, άμεση επαφή με την τότε Διεθνή και ειδικά με την αντιεξουσιαστική της πτέρυγα. Ο Botev και μερικοί σύντροφοί του από το επαναστατικό κίνημα, ήταν πρώτοι ελευθεριακοί στη Βουλγαρία. Ήταν, κατά κάποιο τρόπο, ο Βούλγαρος Byron, ο Βούλγαρος Salvochea ή ο Pisacane, με μια τέτοια δημοτικότητα που υπερέβαινε αυτή του Garibaldi στην Ιταλία. Ολόκληρες γενιές εμπνεύστηκαν από τα κατορθώματά του, το παράδειγμα της θυσίας του και την καταλυτική του συμμετοχή στους κοινωνικούς και ελευθεριακούς αγώνες. Δεν υπάρχει μέχρι τις ημέρες μας Βούλγαρος, ανεξαρτήτως κοινωνικής και πολιτικής τοποθέτησης, που να μην γνωρίζει και να μην τραγουδά τα επαναστατικά του ποιήματα, από τα οποία μερικά είναι ξεκάθαρα ελευθεριακά τραγούδια.

Ο πατριωτικός ενθουσιασμός, καθώς επίσης και ο πολιτικός αγώνας για την κατάκτηση της εξουσίας, όπως σε κάθε παρόμοια περίσταση, συνυπήρχαν με τις ελευθεριακές απόψεις στους συγκεκριμένους κοινωνικούς αγώνες τα πρώτα χρόνια μετά την εθνική απελευθέρωση. Αλλά οι σοσιαλιστικές ιδέες δεν φανερώθηκαν παρά γύρω τα 1886-1887, καθώς ο Spiro Goulaptchev (1852-1918), επιστρέφοντας από τη Ρωσία, συγκρότησε ομάδες κοινωνικών μελετών που λειτουργούσαν με συνωμοτικό τρόπο. Στις πρώτες αυτές ομάδες συγκατοίκησαν, τουλάχιστον στην αρχή, ελευθεριακοί και μαρξιστές οι οποίοι εκφράζονταν ειρηνικά μέσα από τη γραπτή προπαγάνδα. Η συγκρότηση καθαρά ελευθεριακών ομάδων άρχισε περίπου το 1890.

Ένας από τους πρώτους αγωνιστές ήταν ο Paraskev Stoοanov (1871-1941) ο οποίος, το 1890, στη Γαλλία κυκλοφόρησε μαζί με τον Ιταλό αναρχικό Σαβέριο Μερλίνο, ένα αντιμιλιταριστικό κείμενο και γι’ αυτό έπρεπε να εγκαταλείψει τη χώρα και να περάσει στην Ιταλία απ’ όπου απελάθηκε στη συνέχεια. Συνέχισε και τελείωσε τις σπουδές του στην Ιατρική στη Ρουμανία, όπου ήταν από τους ιδρυτές του αναρχικού κινήματος αυτής της χώρας. Επιστρέφοντας στη Βουλγαρία, συνέχισε τις δραστηριότητές του. Υπήρξε μαθητής και προσωπικός φίλος των Κροπότκιν και Μαλατέστα, διατηρώντας κανονική και συχνή αλληλογραφία με αυτούς αλλά και άλλους αγωνιστές από τις δυτικές χώρες μέχρι το...

Περισσότερα …