Your name

Αναρχική Θεωρία

07 Μάι 2011

Gruppo Comunista Anarchico di Firenze (Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Φλωρεντίας)

Έχουμε δει ότι η αναρχική κομμουνιστική τάση κατάγεται κατευθείαν από την μπακουνική τάση υπέρ της οργάνωσης και την κομμουνιστική σκέψη και ότι έπρεπε να αντιτάσσεται συνεχώς στις αντι-οργανωτικές θεωρίες που εμφανίστηκαν περιοδικά στην ιστορία του αναρχισμού (καθώς και της σοσιαλδημοκρατίας).

Ωστόσο, η “οργανωτική” τάση του αναρχισμού (για χάρη απλοποίησης θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το όνομα για να περιγράψουμε ό,τι ιστορικά έχει αντιταχθεί στην “αντι-οργανωτική” τάση του αναρχικού κινήματος –δηλαδή τους αναρχοκομμουνιστές ως αντιτιθέμενους στους μηδενιστές, τους στιρνερικούς ατομικιστές κ.ά.) έχει, επίσης, συμπεριλάβει και μια άλλη τάση μαζί με την αναρχική κομμουνιστική, την ελευθεριακή κομμουνιστική τάση.

Ο όρος αυτός έχει χρησιμοποιηθεί συνεχώς ως συνώνυμος του αναρχικού κομμουνισμού, διαφέροντας ελάχιστα από τον δεύτερο όσον αφορά ιστορικούς ορισμούς καθώς και ορισμούς στρατηγικής. Άλλες φορές, ωστόσο, έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τη σύνθεση ανάμεσα στον μαρξισμό και τον αναρχισμό.

Αφήνοντας για λίγο κατά μέρος τον παλαιότερο ορισμό του ελευθεριακού κομμουνισμού που χρησιμοποιείτο από τον Γάλλο αναρχικό Sébastian Faure στη δεκαετία του 1880, θα εξετάσουμε τη χρήση των δύο αυτών εκφράσεων αρχίζοντας από τους ορισμούς που τούς δόθηκαν στον 20ό αιώνα στην Ισπανία. Ήδη από την ίδρυση της Confederación Nacional de Trabajo (CNT) το 1909, η οργάνωση αυτή –στην ανάπτυξη της οποίας οι αναρχικοί έπαιξαν θεμελιώδη ρόλο– ο όρος ελευθεριακός κομμουνισμός χρησιμοποιείτο για να περιγράψει επακριβώς το πρόγραμμα των αναρχικών κομμουνιστών, οι οποίοι στους κόλπους μιας μαζικής οργάνωσης έπρεπε να βρουν μια ισορροπία ανάμεσα στην επαναστατική τους στρατηγική και τον καθημερινό αγώνα και το σταδιακό τυπικό μιας μαζικής οργάνωσης, στοχεύοντας σε ένα πρόγραμμα και μια μέθοδο αγώνα που να μπορεί να είναι όσο το δυνατόν ελευθεριακή και να μπορεί, επίσης, να προωθήσει όσο το δυνατόν περισσότερο την αυτοδιεύθυνση.

Μετά το 1927, η CNT «πλευρίστηκε» από την Federación Anarquista Iberica (FAI), μια αναρχική κομμουνιστική οργάνωση η οποία αποτελείτο από μαχητές της εργατικής τάξης γύρω από μια κοινά αποδεκτή επαναστατική στρατηγική. Η σχέση ανάμεσα τη CNT και τη FAI χαρακτηρίστηκε στην πραγματικότητα από την παρουσία των πιο γνωστών μαχητών και πιο ενεργών μελών της FAI στη CNT. Ως αποτέλεσμα αυτής της παρουσίας, οι μαχητές αυτοί αποδείχθηκε ότι είχαν εξαιρετικά μεγάλη επίδραση στην οργάνωση και κατά την περίοδο 1936-1939 καθοδήγησαν τις ισπανικές μάζες προς τους στόχους και τις επιτυχίες εκείνες οι οποίες είχαν ένα χαρακτηριστικό αναρχικό κομμουνιστικό και αυτοδιευθυντικό χαρακτήρα. «Μ’ αυτόν τον τρόπο –και ήταν πιθανόν η μόνη φορά σε όλη την ιστορία του αναρχισμού (1)– η μπακουνική ιδέα μιας μυστικής “ελίτ” (2) φλογερών μαχητών στην καθοδήγηση μιας μαζικής οργάνωσης έγινε πραγματικότητα». (3).

Έτσι, στο ξέσπασμα της Ισπανικής Επανάστασης, το 1936, το Συνέδριο της CNT στη Σαραγόσα καθόρισε την επαναστατική της στρατηγική για τη δημιουργία του «ελευθεριακού κομμουνισμού», το οποίο ήταν βασικά το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα προς τον αναρχικό κομμουνισμό, και συγκρότησε το σκελετό μιας αναρχικής κομμουνιστικής επαναστατικής στρατηγικής η οποία επιτεύχθηκε εν μέρει κατά τη διάρκεια της επαναστατικής περιόδου με τη μορφή των κολλεκτιβοποιήσεων και τη διαχείριση της καθημερινής ζωής στις πόλεις εκείνες όπου οι αναρχικοί είχαν αξιοσημείωτη επιρροή.

Έτσι, οι όροι αναρχικός κομμουνισμός και ελευθεριακός κομμουνισμός έγιναν συνώνυμοι...

Περισσότερα …