Your name

Αναρχική Θεωρία

08 Μάι 2011

Του Jose Antonio Gutierrez (OCL)

Το κείμενο αυτό απεικονίζει σκέψεις ενός πρώην μέλους της Organizacion Comunista Libertaria (OCL - Ελευθεριακή Κομμουνιστική Οργάνωση) από τη Χιλή (που τώρα είναι μέλος της Workers Solidariry Movement – Κίνημα Εργατικής Αλληλεγγύης, αναρχοκομμουνισιτκής οργάνωσης της Ιρλανδίας). Με το κείμενο αυτό, ο συγγραφέας στοχεύει να θέσει διάφορα ζητήματα –με ένα συστηματικό τρόπο– που κρίνονται σημαντικά και θεωρείται ότι πρέπει να λαμβάνονται απαραίτητα υπόψη για την ανάπτυξη και προώθηση μιας επαναστατικής εναλλακτικής λύσης σε ένα συγκεκριμένο τόπο και χρόνο.

Ως αναρχικοί, όταν συζητάμε για τις προοπτικές της αναρχικής δραστηριότητας μεσοπρόθεσμα, αυτό που καθίσταται σαφές είναι η σύνδεση μεταξύ της στρατηγικής και της τακτικής: δηλαδή, αυτό που έχουμε θέσει ως στόχο μας, μια ελευθεριακή κοινωνία, και μέσω ποιων τρόπων μπορούμε να φθάσουμε σ’ αυτή. Μελετώντας τη θεμελιώδη απόρριψη εκ μέρους του παραδοσιακού αναρχισμού της τεχνητής διάκρισης μεταξύ «μέσων» και «σκοπού», φαίνεται αρκετά εκπληκτικό το πόσο συχνά αυτά τα δύο διαχωρίζονται, επίσης, στην αναρχική δραστηριότητα. Αυτό προκαλείται κυρίως λόγω έλλειψης στρατηγικού προγραμματισμού, αυτού που πρέπει να παίξει το ρόλο της γέφυρας που θα μας συνδέσει με το «απώτερο μέλλον» καθώς και με τα ζητήματα με τα οποία καταπιανόμαστε σε καθημερινή βάση. Οι πιθανότητες διαφωνίας και για τα δύο, δηλαδή και για τα καθημερινά ζητήματα και για το απώτερο μέλλον, είναι μικρές (αν και τίποτα δεν μπορεί να απορριφθεί στον «τρελό ζωολογικό κήπο» της Αναρχίας), αλλά όταν προκύπτουν μεγάλες διαφωνίες, είναι σαφώς οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, δεδομένου ότι αυτό είναι το σημείο εκκίνησης της επαναστατικής πορείας προς τον επίτευξη της νίκης σε βάρος της παλαιάς κοινωνίας και τη γέννηση της νέας. Είναι μόνο όταν έχουμε αποφασίσει ποιες θα είναι οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές μας, όταν οι διάφοροι αγώνες πρέπει να μετατραπούν σε «επαναστατική πρακτική», καθώς αρχίζουν να υπηρετούν ένα στόχο, καθώς αναλαμβάνουμε την πολιτική πρωτοβουλία μέσω της οποίας το απώτερο μέλλον σταματά να αποτελεί ένα ουτοπιστικό όνειρο και αρχίζει να μετατρέπεται σε ένα επαναστατικό πρόγραμμα.

Αναγνωρίζουμε την ανάγκη του να επιτύχουμε κάτι περισσότερο από την κάλυψη των δραστηριοτήτων μας από τα ΜΜΕ ή την έλευση στις γραμμές μας μερικών νέων μαχητών κατά τη διάρκεια κάθε αγώνα. Αναγνωρίζουμε, επίσης, την ανάγκη δημιουργίας κάποιου μηχανισμού έτσι ώστε να δούμε εάν μπορούμε να πάμε πραγματικά προς κάπου. Ένας τέτοιος μηχανισμός υποτίθεται ότι είναι η δημιουργία μόνιμων (οργανικών) συνδέσμων που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα επιζήσει από τους σπινθήρες μιας εξέγερσης και θα συνδέσει εγκαίρως όλες αυτές τις εξεγέρσεις. Και, συγχρόνως, πρέπει να έχουμε θέσει ένα σύνολο στόχων, γιατί αυτό είναι που θα χρησιμεύσει ως οδηγός της όλης δραστηριότητάς μας καθώς και το εργαλείο αξιολόγησης της αποτελεσματικότητάς μας.

Όσον αφορά τους οργανικούς αυτούς συνδέσμους μεταξύ των διαφόρων αγώνων, πρέπει να εξετάσουμε τη φύση των συμμετεχόντων σε αυτούς, ώστε να γνωρίζουμε πώς να διαχειριστούμε, από ελευθεριακή άποψη, το πρόβλημα των κοινωνικών οργανώσεων.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΓΩΝΑ

Καταρχήν - και δεν υπάρχει κανένα αντίθετο επιχείρημα σε αυτό από τους αναρχικούς της ταξικής πάλης - η βάση του οποιουδήποτε αγώνα είναι η αντίθεση μεταξύ δύο θεμελιωδών τάξεων, της εργατικής τάξης και της αστικής τάξης. Όπως...

Περισσότερα …