Your name

Αναρχική Παρέμβαση

18 Μαρτίου 2013

Πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουμε τις καταπιεστικές κοινωνικές σχέσεις ενόσω οικοδομούμε μια επαναστατική οργάνωση και ένα επαναστατικό κίνημα. Μερικοί αναρχικοί επικεντρώνονται μόνο στην οργάνωση και όχι σε μια δραστική πολιτική, σε ένα επαναστατικό όραμα με το οποίο θα αντιπαρατεθούν στις καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις. Έχουν μια ασαφή αντι-κρατική θέση, χωρίς να ρίξουν μια ματιά στον ιμπεριαλισμό και στις ειδικές συνθήκες που δημιουργούνται εξαιτίας του καπιταλισμού. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ δεν μπορεί κάποιος να μιλήσει για ταξικό ζήτημα χωρίς να ρίξει μια ματιά σε ζητήματα πολιτισμού, γένους, φύλου – επειδή ο καπιταλισμός έχει αναπτυχθεί μ’ αυτόν τον τρόπο – ή να μιλήσει για τους ρατσιστικά και πολιτιστικά καταπιεσμένους και να διακατέχεται ο ίδιος από την ιδεολογία της λευκής, αντι-ομοφυλοφιλικής και αντρικής ανωτερότητας. Υπάρχουν ειδικές συνθήκες στις ΗΠΑ.

Η λύση στα προβλήματα αυτά και η στρατηγική πρέπει πάντα να είναι το σημαντικότερο ζήτημα στην επαναστατική οργάνωση. Ολόκληρη η στρατηγική μας θα πρέπει να προέρχεται από τη συλλογική μας εμπειρία στον αγώνα και όχι από ένα δωμάτιο στο οποίο θεωρητικοποιούμε και μόνο. Η οργάνωση, νομίζω, είναι απαραίτητη για να οργανώσει την επαναστατική διαδικασία, αλλιώς δεν θα επιτύχουμε την ήττα του ιμπεριαλισμού.

Την ίδια στιγμή, δεν μπορούμε να γίνουμε αυτοί που θα ηττηθούν στην πορεία  της διαδικασίας αυτής. Δεν πρέπει να βασιζόμαστε στις καταπιεστικές κοινωνικές αυτές σχέσεις και δεν πρέπει η ζωή μας να είναι αντανάκλαση αυτής των καπιταλιστών. Πρέπει να οικοδομήσουμε τις δομές και τις σχέσεις εκείνες με τις οποίες θέλουμε να αντικαταστήσουμε τον καπιταλισμό. Κι αυτό δεν πρέπει να σχετίζεται με την συγκρότηση περισσότερων γραφειοκρατιών σε εθνική κλίμακα με κρατικιστική λογική ή να συγκροτήσουμε κάτι που θα είναι αρκετά αναποτελεσματικό.

Το ζήτημα της γης και της περιφερειακής αυτονομίας είναι σημαντικό και νομίζω ότι σε αρκετά μέρη του κόσμου όπου ακόμα κυριαρχούν φεουδαρχικές νεοαποικιοκρατικές συνθήκες το ζήτημα της γης είναι ζήτημα-κλειδί για την επανάσταση. Ο αγώνας για αυτοκαθορισμό είναι μέρος του αγώνα για ανθρώπινη απελευθέρωση γενικά. Στις ΗΠΑ και άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες (υπάρχει μια διαφορά με χώρες όπως οι ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες που εκμεταλλεύονται τους λαούς και τις πηγές του «Τρίτου Κόσμου» με στρατιωτικά μέσα), το ζήτημα της γης είναι διαφορετικό επειδή δεν διαθέτουν μια αγροτική τάξη της οποίας η επιβίωση να εξαρτάται από τη γη (υπάρχουν περισσότερες βιομηχανοποιημένες αγροτικές περιοχές στις ιμπεριαλιστικές κοινωνίες). Υπάρχουν πάντως, κοινότητες και περιφέρειες οι οποίες έχουν αναπτυχθεί ιστορικά και εκμεταλλευόμενες κοινότητες και περιφέρεις επίσης ιστορικά. Επικρατεί μια ανισότητα ανάμεσα σε περιφέρειες και κοινότητες, ειδικά όπου υπάρχει έλλειψη πόρων και μικρή κρατική καταπίεση. Οι κοινότητες αυτές αποτελούνται συνήθως από εργατική τάξη και έγχρωμους. Η αυτονομία μπορεί να παράσχει στους καταπιεσμένους, σε περιφέρειες και κοινότητες, την ευκαιρία να αναπτύξουν τη ζωή και τον πολιτισμό τους με το δικό τους τρόπο, πράγματα που έχουν κλαπεί και συνθλιφτεί από την αποικιοκρατία.

Αυτό, όμως, απαιτεί οργάνωση και δεν μπορούμε να συγκροτήσουμε επαναστατικές κοινότητες στην απομόνωση. Οι κοινότητες αυτές μπορούν να συνδεθούν, να έρθουν σε επαφή, να αποκτήσουν κοινούς πόρους, να ενοποιηθούν μέσω της τακτικής τους και να αναπτύξουν ένα ξεκάθαρο όραμα και στρατηγική (πρόγραμμα) ώστε...

Περισσότερα …