Your name

Αναρχική Θεωρία

19 Μάι 2013

Συζήτηση ανάμεσα σε δύο αγρότες

Απόσπασμα από το «Ανάμεσα σε δυο αγρότες…» (1894) του Ε. Μαλατέστα. Περιέχεται στο βιβλίο «Στο δρόμο για την αναρχία» (Εκδ. Κατσάνος)

ΖΑΚ : Πες μου όμως κάτι... αν κάναμε μια συμφωνία με τους ιδιοκτήτες; Εκείνοι θα έβαζαν τη γη και τα κεφάλαια, εμείς θα βάζαμε τη δουλειά, και τα προϊόντα θα τα μοιραζόμασταν Τι λες για αυτό;

Πιέτρο: Πρώτα από όλα λέω ότι αν εσύ θέλεις να μοιράσεις, το αφεντικό σου δεν θέλει. Θα έπρεπε να προσφύγεις στη βία για να τον υποχρεώσεις να δεχτεί. Γιατί λοιπόν να κάνουμε μισά πράγματα και να μένουμε ικανοποιημένοι με ένα σύστημα που αφήνει άθικτες την αδικία και τον παρασιτισμό και εμποδίζει την αύξηση της παραγωγής; Κι έπειτα, με ποιο δικαίωμα ορισμένοι άνθρωποι που δεν δουλεύουν θα έρχονται και θα παίρνουν τα μισά από αυτά που παράγουν εκείνοι που δουλεύουν;

Κι ύστερα όπως κιόλας σου έχω πει όχι μόνο θα δίνονται στα αφεντικά τα μισά προϊόντα αλλά και το σύνολο των προϊόντων θα είναι μικρότερο από εκείνο που θα μπορούσε να παραχθεί διαφορετικά, γιατί με την ατομική ιδιοκτησία και τη δουλειά του καθενός χωριστά η παραγωγή θα είναι μικρότερη απ ότι με τη συλλογική δουλειά. Εδώ συμβαίνει το ίδιο όταν χρειάζεται να κουνήσουν ένα βράχο: 100 άνθρωποι μπορεί να δοκιμάσουν ένας-ένας και δεν θα καταφέρουν τίποτα. Δυό ή τρεις άνθρωποι θα τον κουνήσουν χωρίς δυσκολία. Ένας άνθρωπος αν θέλει να φτιάξει μια καρφίτσα ζήτημα είναι αν τα καταφέρει σε μία ώρα. Δέκα άνθρωποι μαζί όμως φτιάχνουν χιλιάδες καρφίτσες τη μέρα. Κι όσο προχωράμε τόσο περισσότερο θα είναι ανάγκη να δουλεύουμε συλλογικά για να επωφεληθούμε από τις προόδους της επιστήμης.

Εδώ όμως με αφορμή τα παραπάνω θέλω να απαντήσω σε μια παρατήρηση που μας κάνουν συχνά.

Οι οικονομολόγοι, άνθρωποι που τους πληρώνουν οι πλούσιοι για να λένε ότι εκείνοι έχουν το δικαίωμα να είναι πλούσιοι χάρη στη δουλειά των άλλων, οι οικονομολόγοι λοιπόν και όλοι οι σοφοί με τα γεμάτα στομάχια, λένε συχνά ότι η αθλιότητα δεν οφείλεται στον σφετερισμό της ιδιοκτησίας από τις ανώτερες τάξεις αλλά στην έλλειψη φυσικών αγαθών. Λένε, εντούτοις, ότι αν τα αγαθά τα μοιραζόμασταν όλοι δεν θα επαρκούσαν. Κι αυτό το λένε φυσικά για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η αθλιότητα είναι πράγμα μοιραίο που εναντίον του δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα:τα ίδια λένε και οι παπάδες που σε κρατάνε υπάκουο και υποταγμένο λέγοντας σου ότι αυτό είναι θέλημα θεού. Δεν πρέπει να πιστεύεις όμως λέξη από αυτά. Τα προϊόντα της γης και της βιομηχανίας ακόμα και με την τωρινή οργάνωση της παραγωγής επαρκούν ώστε να μπορούν να ζήσουν όλοι άνετα και αν δεν είναι ακόμα περισσότερα φταίνε τα αφεντικά που σκέφτονται μόνο πως να κερδίσουν όσο περισσότερα μπορούν και φτάνουν μέχρι το σημείο να αφήνουν να χαλάνε ορισμένα προϊόντα για να εμποδίσουν το κατέβασμα των τιμών. Και στη πραγματικότητα ενώ υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει αρκετός φυσικός πλούτος αφήνουν ακαλλιέργητες μεγάλες εκτάσεις γης και άνεργους πάρα πολλούς εργάτες.

Σε όλα αυτά σου απαντάνε ότι ακόμα και...

Περισσότερα …