Your name

Αναρχική Παρέμβαση

23 Φεβρουαρίου 2014

Της Stefanie Knoll (ZACF)

 Βδομάδες βίαιων εξεγέρσεων, συγκρούσεις μεταξύ συνηθισμένων ανθρώπων και αστυνομίας, πυρπολήσεις αστυνομικών οχημάτων και επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, λεηλασία πολυτελών καταστημάτων, ένα καμμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο εν μέσω αντικαταναλωτικών συνθημάτων, οδομαχίες κάθε μέρα και κάθε νύχτα, καλέσματα για επανάσταση, καταλήψεις πανεπιστημιακών, σχολικών και δημοτικών χώρων κ.λπ. Τον περασμένο Δεκέμβρη ήταν ένας πολύ ζεστός χειμώνας στην Ελλάδα και ένα μεγάλο γεγονός που χρήζει μελέτης πολύ πιο λεπτομερειακά απ’ ό,τι παρουσιάστηκε στα διάφορα ΜΜΕ. Αποτελεί ένα πρωτοφανές γεγονός στην σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης, ένα νέο 1968, μια νέα έμφαση στον αγώνα ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, τις περικοπές στο εκπαιδευτικό σύστημα και την αστυνομική βία.

Υπήρξαν σημαντικές διαφορές μεταξύ αυτών των διαδηλώσεων και προηγούμενων παρόμοιων δράσεων στην Ελλάδα. Ο αριθμός των συμμετεχόντων ήταν πολύ πιο μεγάλος και οι διαδηλώσεις δεν συνέβησαν μόνο στην Αθήνα αλλά σε αρκετές άλλες πόλεις σε όλη την Ελλάδα και κράτησαν βδομάδες. Η αστυνομία, ως εκπρόσωπος του Κράτους, από μόνη της ένας βίαιος θεσμός, αντέδρασε με τον συνήθη  τρόπο, τη βία. Αλλά ο κόσμος που βρισκόταν στους δρόμους αντιστάθηκε και έμεινε ενωμένος. Απόπειρες να διασπαστεί η ενότητα των καταπιεσμένων μέσω προσπαθειών να χρησιμοποιηθούν οι ήδη υπάρχοντες διαχωρισμοί, όπως η εύφημη μνεία για τους ειρηνικούς Έλληνες διαδηλωτές σε αντίθεση με τους ξένους που λεηλατούν, απέτυχαν μπροστά στην ανάδυση της αλληλεγγύης στην πράξη και του διεθνισμού που διακατείχαν τον κοινό αγώνα. Όλοι οι περιορισμοί που συνήθως κρατούν την εργατική τάξη διαιρεμένη, ανάμεσα, για παράδειγμα, στους πνευματικά και χειρωνακτικά εργαζόμενους, τους νέους και τους μεγαλύτερους, τους Έλληνες πολίτες και τους μετανάστες, εξαφανίστηκαν από τη στιγμή που ο καθένας διαδήλωνε στο πλευρό του άλλου. Ανάμεσα στην ευρύτερη εργατική τάξη υπήρξε μεγάλη συμπάθεια για την (προτιμάμε να την ονομάσουμε) λαϊκή εξέγερση, όχι αναταραχή, η οποία σταδιακά παραχώρησε τη θέση της σε λιγότερο βίαιες, πιο ευφάνταστες και πιο πολιτικές πράξεις.

Καλή Κρίση και Ευτυχισμένος ο Νέος Φόβος

Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός έδειξε το πιο άσχημο πρόσωπό του τον περασμένο χρόνο, όταν αρκετές τράπεζες στις ΗΠΑ κατέρρευσαν εξαιτίας των καπιταλιστικών τους δομών στις οποίες βασίζονταν καθώς και στην αναγκαστική απληστία. Και αποδείχτηκε για μια ακόμα πολλοστή φορά, αλλά αυτή τη φορά εντελώς ανοιχτά και διάφανα, ότι το Κράτος προστατεύει τον καπιταλισμό και ξοδεύει δισεκατομμύρια χρήματα φορολογουμένων για να σώσει τις τράπεζες και τις μεγάλες πολυεθνικές, όπως την αυτοκινητοβιομηχανία, αντί να ενισχύσει τον λαό. Η εξέγερση στην Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί ως η πρώτη αντίδραση στην κρίση αυτή και έχει ήδη ονομαστεί γι’ αυτό “η πρώτη credit-crunch εξέγερση”, μιας και εξαπλώθηκε και σε άλλες χώρες, όπως Ισλανδία, Βουλγαρία, Λεττονία και Ρωσία.

Και όλα αυτά εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και του αβέβαιου μέλλοντος που αντικρίζουν οι έφηβοι σήμερα στην Ελλάδα, που οι διαδηλωτές, στην πλειοψηφία τους νέοι, υιοθέτησαν το σύνθημα “Καλή Κρίση και Ευτυχισμένος ο Νέος Φόβος” (κατά το Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένος ο Νέος Χρόνος) – δηλαδή το φόβο του να χειροτερεύσει η οικονομική κατάσταση το νέο χρόνο.

Οι λόγοι της εξέγερσης

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι...

Περισσότερα …