Ο πολυγραφότατος Τζακ Λόντον, γεννημένος στις 12 Ιανουαρίου 1876, έγραψε το περίφημο βιβλίο Ο δρόμος (1907), στο οποίο περιγράφεται το φαινόμενο των χόμπος (βλ. το σχετικό μας άρθρο Το φαινόμενο των χόμπος και ο «Δρόμος» του Τζακ Λόντον). Σήμερα δημοσιεύουμε μία σχετικά άγνωστη πτυχή των χόμπος, αυτή της ύπαρξης γυναικών χόμπος. Καταφέραμε να διασώσουμε το εν λόγω άρθρο λίγο πριν πέσει το σάιτ της αρχικής πηγής του.Μετάφραση για το αυτολεξεί: Σπύρος Γαρουνιάτης.
Οι γυναίκες hobos αποτελούν ένα μερικώς καταγεγραμμένο, ιστορικό και κοινωνικό φαινόμενο και ο λόγος θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η ανατρεπτική τους δυνατότητα. Η προβληματική ύπαρξη της γυναίκας, η θέση της έξω από το οικιακό περιβάλλον -το οποίο είχε ανατεθεί σε αυτήν-, το σύνηθες cross-dressing ντύσιμό της κατά τη διάρκεια της διαδρομής, ο ανατρεπτικός τρόπος ζωής της κοινότητάς της· όλα τα παραπάνω αψήφησαν και αποδόμησαν τις εξονυχιστικες βαθμίδες ταξινόμησης που εκπόνησαν οι κοινωνιολόγοι στα τέλη του 19ου αιώνα στην Αμερική. Ο άξονας που συνδέει την κινητικότητα και το σώμα ήταν το κλειδί για την οικοδόμηση αυτού που ήταν αποδεκτό σύμφωνα με τους κοινωνικούς κανόνες και αυτού που κρινόταν ως περιθωριακό, προκαλώντας προβλήματα στη λογική των ταμπελών.
Οι έννοιες του τόπου και της κινητικότητας αντιπροσώπευαν ουσιαστικά στοιχεία του φιλοσοφικού παραδείγματος αυτής της περιόδου, ειδικά σε σχέση με τα επιχειρήματα που σχετίζονται με την ταυτότητα και την ηθική. Όπως φαίνεται από το έργο του Martin Heidegger, το σπίτι και οι ρίζες θεωρούνται θεμελιώδεις ανθρώπινες ανάγκες και συνδέονταν στενά με την ταυτότητα. Σε έναν ηθικό κόσμο, ο τόπος εξασφάλισε μια αυθεντική ύπαρξη και ήταν το κέντρο νοήματος για τους ανθρώπους. Εφόσον ένα άτομο είχε τον δικό του χώρο, θεωρούνταν ένα ηθικό ον και υπήρχε στην κοινωνία.
Το σπίτι ως χώρος ήρθε για να ενσωματώσει τον πιο σημαντικό παράγοντα που δίνει σημασία στην ανθρώπινη ζωή. Αντιθέτως, η κινητικότητα απευθυνόταν στον άλλον, ήταν η αντίθεση στους ηθικούς κόσμους.
Γι’ αυτό η κινητικότητα αυτή των αλητισσών [tramps]αναγνωρίστηκε ως δείκτης απειλής που τιθόταν ενώπιον της «αξιοσέβαστης» κοινωνίας. Πράγματι, η κινητικότητα υποσκάπτει την άνεση και τις στενές οικείοτητες των τοπικών κοινοτήτων και των γειτονιών τους, υπονομεύει την προσήλωση και τη δέσμευση. Ένας νομαδικός τρόπος ζωής συνεπαγόταν ίσως την απουσία συμμετοχής και υποδηλώνει την έλλειψη νοήματος και την έλλειψη μετατόπισης. Οι συνεχείς περιπλανήσεις και η αδυναμία στο να βρεθεί ένας σταθερός χώρος θεωρήθηκαν αρνητικά επειδή συνδέονταν με την απόκλιση. Τέτοια χωρικά-βασιζόμενη, αντι-κινητική αντίληψη για τον κόσμο διαμόρφωσε την κοινωνική δομή της γνώσης για τους αλήτες στην Αμερική γενικότερα. Αυτή η μεταναστευτική μορφή έγινε ένα ιδιαίτερο αντικείμενο έρευνας στα τέλη του αιώνα.
Η έλλειψη ριζών των περιπλανώμενων και η απρόβλεπτη κινητικότητά τους απέτρεψαν τις προσδοκίες ενός χωρικά σταθερού τρόπου ζωής, εξ ου και η ιστορία των αλητών είναι μια ιστορία περιθωριοποίησης, αποκλεισμού και παραβατικότητας. Μια άλλη σταθερή και περιορισμένη αντίληψη του πολιτισμού και της ταυτότητας έπαιξε σημαντικό ρόλο όσον αφορά τις αντιδράσεις στις γυναίκες χόμπος. Η δυαδική άποψη του φύλου που κληρονομήθηκε από τη βικτοριανή σκέψη και η θεωρία των ξεχωριστων σφαιρών έφτιαξαν μια σαφή γραμμή μεταξύ των φύλων συσχετίζοντας την αρρενωπότητα με το έξω και τη...
Στις 12 Ιούλη 1931 γιορτάστηκε στην Gironell (που βρίσκεται στο Berguedà της Καταλονίας) η μνήμη του αναρχικού προπαγανδιστή Joaquim Penina Sucarrats, που εκτελέστηκε στις 10 Σεπτέμβρη 1930 στο Rosario (στη Santa Fe της Αργεντινής) ως αποτελέσμα μιας δίκης-παρωδία. Ήταν η πρώτη εκτέλεση της δικτατορίας του Jose Felix Uriburu. Ο Joaquim Penina κατηγορήθηκε ότι ήταν συγγραφέας ενός φυλλαδίου εναντίον του καθεστώτος.
Σε αυτήν την εκδήλωση μνήμης και φόρου τιμής στη γενέτειρά του, εκτός από τον Pau Porta -επίσης από την Gironell και προσωπικού φίλου του Penina με τον οποίο μετανάστευσαν μαζί στην Αργεντινή- μίλησαν, οι Frederica Montseny Mañé, Josep...
Σε μια από τις πρώτες μεγάλες συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις των εργατικών συνδικάτων ενάντια στο σχέδιο νόμου της τότε συντηρητικής κυβέρνησης (Liberals /Nationals) John Howard, που έφερε την ονομασία “Work Choices”, πάνω από 100.000 συνδικαλιστές και απλοί άνθρωποι συγκεντρώθηκαν και διαδήλωσαν στη Μελβούρνη στις 30 Ιούνη 2005 για να αντιταχθούν στις επιθέσεις στους μισθούς, τις εργασιακές συνθήκες, στις άδικες απολύσεις και το δικαίωμα στην οργάνωση.
Το μεγαλειώδες κίνημα και η όλη εκστρατεία σε όλη τη χώρα κατά του νομοσχεδίου, ανάγκασε τελικά την ομοσπονδιακή κυβέρνηση όχι μόνο να το τροποποιήσει δραστικά, αλλά και να χάσει και τις...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018