Όλοι οι ελευθεριακοί από τα διάφορα αναρχικά κινήματα σε όλο τον κόσμο, και όλοι όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τον αναρχισμό καλούνται να συγκεντρωθούν από τις 8 μέχρι τις 12 Αυγούστου 2012 στο St. Imier στην βουνά του Jura στην Ελβετία.
Θα γιορτάσουμε την 140ή επέτειο του πρώτου συνεδρίου του St. Imier, που πραγματοποιήθηκε το 1872, όταν δημιουργήθηκε η Αναρχική Διεθνής του St. Imier, μετά την εκδίωξη των αντιεξουσιαστών από την Α’ Διεθνή του Μαρξ. Από τότε, ο κόσμος έχει αλλάξει κατά κάποιο τρόπο, με τα διάφορα ελευθεριακά ρεύματα να έχουν εξελιχθεί προς διάφορες κατευθύνσεις, μια πτυχή που θα πρέπει να εκπροσωπηθεί ικανοποιητικά στη συγκέντρωση στο St. Imier. Βεβαίως, ο χρόνος δεν έχει εξαλείψει τους τρόπους με τους οποίους οι πιο αδύναμοι της κοινωνίας καταπιέζονται από τους πιο ισχυρούς, και στη συνάντηση θα πρέπει να εκφραστεί ανάλογα το πλήθος εκείνο των προσεγγίσεων για να αντισταθούμε σ’ αυτές τις μορφές καταπίεσης.
Η Ομοσπονδία του Jura και το Συνέδριο του St. Imier του 1872
Το 1864, ιδρύθηκε ο Διεθνής Σύνδεσμος Εργαζομένων (ΑΙΤ ή IWA στα αγγλικά), τμήματα του οποίου γρήγορα συγκροτήθηκαν στις πόλεις La Chaux-de-Fonds, Le Locle, St. Imier και άλλες περιοχές των ελβετικών οροσειρών του Jura. Πολλά από τα μέλη των τμημάτων αυτών εργάζονταν ως ωρολογοποιοί κατ’ οίκον, ήταν καλά διαβασμένοι και εμφορούνταν από ένα ανεξάρτητο πνεύμα. Όταν ο Μιχαήλ Μπακούνιν έφτασε στην περιοχή το 1869, υπήρξε μια συνάντηση όλων αυτών των σκέψεων και απόψεων που δεν έμεινε χωρίς συνέπειες.
Ως αποτέλεσμα αυτής της σύγκλισης των ιδεών, η Ομοσπονδία του Jura έγινε ο ελευθεριακός πόλος της Α’ Διεθνούς, αντιτιθέμενη στους μαρξιστές. Εξαγριωμένος από την αντίθεση αυτή, ο Μαρξ έκανε ό,τι μπορούσε για να εξαλειφθεί αυτό το αποκλίνον ρεύμα. Το 1872 πίστευε ότι είχε εκπληρώσει αυτό το στόχο. Στο Συνέδριο της Χάγης, αφού κατάφερε να συγκεντρώσει τους υποστηρικτές του, ενώ μερικοί από αυτούς ήσαν εκπρόσωποι μη υπαρχόντων τμημάτων, πέρασε μια ψηφοφορία για την εκδίωξη του Μιχαήλ Μπακούνιν και του Τζέιμς Γκιγιώμ, και μόνο για μερικές ψήφους επιχειρήθηκε να γίνει το ίδιο και με τον Adhemar Schwitzguebel (και οι τρεις ήταν αντιπρόσωποι της Ομοσπονδία του Jura).
Σοκαρισμένα από τις ενέργειες αυτές, τα τμήματα που ήταν συμπαθή προς το αντιεξουσιαστικό ρεύμα, όπως αυτά της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας, του Βελγίου και των ΗΠΑ, οργάνωσαν ένα συνέδριο στο St. Imier, όπου πέρασαν ψηφίσματα που ήταν έντονα ελευθεριακά. Η αντιεξουσιαστική IWA επέζησε μέσω της μαρξιστικής της εκδοχής προς το τέλος του 19ου αιώνα.
Εκατόν σαράντα χρόνια μετά το συνέδριο του St. Imier, η εκμετάλλευση και η αλλοτρίωση των εργαζομένων εξακολουθούν να είναι εξίσου σκληρές. Η μαρξιστική ψευδαίσθηση έχει διαλυθεί υπό το φως των κομμουνιστικών δικτατοριών. Ο καπιταλισμός ζει από κρίση σε κρίση. Έχουμε κοινωνικές κρίσεις, πολιτικές κρίσεις, και φυσικά τη σημερινή οικολογική κρίση.
Πού πάει το αναρχικό κίνημα σήμερα;
Η αναρχική συγκέντρωση στο St. Imier το 2012 θα είναι μια ευκαιρία να
επανεξεταστεί η ιστορία του αναρχικού κινήματος, οι ιδέες του, τα επιτεύγματά του, οι ελπίδες του, οι ήττες, και ό,τι απομένει σήμερα, οι μάχες του και ό,τι μοιράζεται με άλλα κινήματα: αντιμιλιταρισμός, αντιρατσισμός, αντισεξισμός,...
Ανακοίνωση της Unión Portuaria de Chile (Ένωση Λιμενεργατών Χιλής) για τους λόγους για τους οποίους καλέστηκε η πανεθνική απεργία στις 15 και 16 Φλεβάρη.
1. Στις 30 Γενάρη 2012, η Unión Portuaria de Chile, μια οργάνωση με μεγάλο αριθμό μελών σε όλη τη χώρα, παρέλυσε τα λιμάνια στις πόλεις Arica, Iquique, Mejillones Antofagasta, Chañaral, Caldera, Huasco, Coquimbo, Lirquén, CAP, San Vicente, Schwager και Coronel για τρεις ώρες, ως προειδοποίηση προς την χιλιανή κυβέρνηση για να δώσει μια άμεση λύση στη διαμάχη που ξέσπασε από την απόφασή της να απαλλοτριώσει μέρος του μισθού των λιμενεργατών διαμέσου της αυθαίρετης μείωσης του φόρου...
Μετά από τρεις αιώνες καπιταλισμού μία παγκόσμια ελίτ έχει συσωρεύσει το πλούτο σε τέτοιο βαθμό που δανείζει μικρά και μεγάλα κράτη, καθορίζοντας μονομερώς το ύψος των επιτοκίων και υπαγορεύοντας πολιτικό-οικονομικά μέτρα σαν προϋπόθεση για τον δανεισμό. Επειδή στην κοινωνία μας σχεδόν όλες οι παραγωγικές δραστηριότητες σκοπεύουν στο κέρδος, δηλαδή στο χρήμα, κάθε φορά που οι κεφαλαιοκράτες αποσύρουν τεράστιες ποσότητες χρήματος και τις αποθηκεύουν, η οικονομική δραστηριότητα παραλύει, χάνουμε τις δουλειές μας ή στην καλύτερη περίπτωση μας πετσοκόβουν τους μισθούς λόγω ‘οικονομικής κρίσης’.
Το παράδοξο είναι ότι ενώ υπάρχουν τα παραγωγικά μέσα και οι εργαζόμενοι είμαστε ικανοί να δουλεύουμε, η παράλυση...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018