Sean Matthews - WSM
Αυτή η χρονιά σηματοδοτεί την 76 επέτειο του «Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου», που είναι μία από τις πιο παρεξηγημένες συγκρούσεις του 20ού αιώνα. Για μερικούς, ιδίως εκείνους που μένουν προσκολημμένοι σε μια παραδοσιακή άποψη της ιστορίας, ο πόλεμος ήταν μόνο μεταξύ των δυνάμεων του φασισμού και εκείνων που υπεράσπιζαν τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση των Ρεπουμπλικάνων. Είναι, επίσης, αυτή η στιγμή του χρόνου, που γίνονται μια σειρά διαλέξεις και συζητήσεις διοργανωμένες από το Κομμουνιστικό Κόμμα που σχημάτισε την Επιτροπή Μνήμης Διεθνών Ταξιαρχιών σε όλη την Ιρλανδία, η οποία διαστρεβλώνει εσκεμμένα την πραγματικότητα του «εμφυλίου πολέμου». Ωστόσο, για τους αναρχικούς τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Ο κοινωνικός επαναστατικός αναβρασμός δεν ήταν απλά μια μάχη ενάντια στο φασισμό, αλλά μια νέα κοινωνία που βάδιζε προς τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Οι αναρχικοί πιστεύουν στη δημιουργία μιας αταξικής κοινωνίας. Είμαστε αντίθετοι με τον καπιταλισμό ως σύστημα που βάζει τα κέρδη μιας μικρής μειοψηφίας των αφεντικών πριν και πάνω από τις ανάγκες της συντριπτικής πλειοψηφίας. Πρόκειται για ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, ένα σύστημα που οδηγεί αναπόφευκτα σε φτώχεια, κοινωνική ανισότητα και πόλεμο, όπου 234 από τους πιο πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο απολαμβάνουν τον πλούτο κατά 40% περισσότερο από ό,τι οι πιο φτωχοί. Οι αναρχικοί αντιτάσσονται στην εξουσία με την έννοια του ότι αντιτίθενται στο «δικαίωμα» κάθε μειοψηφίας να ασκεί εξουσία πάνω σε όλους τους άλλους. Είμαστε αντίθετοι με το κράτος (εννοώντας την κυβέρνηση, το στρατό, την αστυνομία, τα δικαστήρια) ως όργανο, σκοπός του οποίου είναι να επιβάλει τη θέληση της μειοψηφίας στην πλειοψηφία.
Οι αναρχικοί πιστεύουν στην ταξική πάλη, με την έννοια ότι τα αφεντικά και οι υπόλοιποι από εμάς δεν έχουμε κανένα κοινό συμφέρον και ότι πρέπει να οργανωθούμε για να αναλάβουμε τη λειτουργία της κοινωνίας. Είμαστε αρκετά ικανοί στο να λειτουργήσουμε την κοινωνία. Θα πρέπει να γίνει με ένα σύστημα των εργατικών συμβουλίων με μαζική δημοκρατία, που θα ήταν πολύ πιο ορθολογικά δημοκρατική και αποτελεσματική από ό,τι η υπάρχουσα κοινωνική δομή. Οι αναρχικοί αγωνίζονται για την ελευθερία του ατόμου και αντιτάσσονται σε κάθε καταπίεση με βάση τη φυλή, το φύλο ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Το μόνο όριο στην ατομική ελευθερία πρέπει να είναι μόνο ό,τι δεν έχει καμία παρέμβαση στην ελευθερία των άλλων.
Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ 1936-1939, ο καπιταλισμός και το κράτος είχαν αντικατασταθεί από την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και τον εργατικό έλεγχο. Οι εργαζόμενοι και οι αγρότες, οι οποίοι είχαν επηρεαστεί βαθύτατα από τις αναρχικές ιδέες, λειτοπυργησαν την κοινωνία συλλογικά και απέκτησαν τον έλεγχο της ζωής, της βιομηχανίας και της γης τους. Ένα κεντρικό μέρος της επανάστασης ήταν ο αγώνας κατά της φασιστικής απόπειρας να καταληφθεί η Ισπανία. Χωρίς να ανατρέχουμε σε ρομαντισμούς του παρελθόντος, θυμόμαστε τους υπέροχους θριάμβους αλλά και τις τραγωδίες της Ισπανικής Επανάστασης και προσπαθούμε να μάθουμε από τα λάθη της.
Η επανάσταση έδειξε ότι οι εργαζόμενοι, οι αγρότες και οι φτωχοί μπορούν να δημιουργήσουν ένα νέο κόσμο χωρίς αφεντικά ή κυβέρνηση. Έδειξε ότι οι αναρχικές ιδέες και μέθοδοι (όπως η οικοδόμηση επαναστατικών συνδικάτων) θα μπορούσε να...
Το θεμελιακό λάθος των ρεφορμιστών είναι το ότι ονειρεύονται μια αλληλεγγύη μια ειλικρινή συνεργασία, ανάμεσα σε αφεντικά και υπηρέτες, ανάμεσα σε ιδιοκτήτες κι εργάτες, η οποία ακόμα και αν υπήρξε κατά καιρούς, σε περιόδους κατάφωρης α συνειδητοποίησης των μαζών κι ειλικρινούς πίστης στη θρησκεία και στις μεταφυσικές αμοιβές, είναι σήμερα ολότελα αδύνατη.
Εκείνο που οραματίζονται είναι μια κοινωνία καλά χορτασμένων γουρουνιών που προχωρούν ικανοποιημένα με άτσαλο τρόπο, κάτω απ’ τη βέργα ενός μικρού αριθμού χοιροβοσκών που δεν παίρνουν υπόψη την ανάγκη για ελευθερία και το αίσθημα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που πιστεύουν πραγματικά σ’ ένα θεό που προστάζει, για χάρη των...
Ο Ιβάν Νικόλοφ ήταν Βούλγαρος αναρχικός δάσκαλος και δημόσιος ομιλητής. Ένας από τους πιο δημοφιλείς ομιλητές της Αναρχικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας Βουλγαρίας (FAKB).
Γεννήθηκε το 1900 στο Radomir. Εργάστηκε ως δάσκαλος και ως δημόσιος ομιλητής πήρε μέρος σε αρκετές δημόσιες συγκεντρώσεις που οργάνωσαν οι αναρχικοί σ’ ολόκληρη τη Βουλγαρία.
Φτωχός, αλλά μετριόφρων, φορούσε πάντα ένα παλιό στρατιωτικό καπέλο.
Είχε, επίσης, τη συνήθεια να τοποθετεί πάντα αποκόμματα εφημερίδων κάτω από τα μανίκια του που τα χρησιμοποιούσε ως παραδείγματα και αναφορές στις πολεμικές του εναντίον των πολιτικών αντιπάλων, ιδιαίτερα των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Ήταν αρκετά δημοφιλής ανάμεσα στους αγροτικούς...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018