Η οπτική του Μπακούνιν έχει επίσης σημασία, καθώς δεν βλέπει κάποιο κενό μεταξύ του εθνικισμού και του ιμπεριαλισμού, της κυριαρχίας του κράτους στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ο Μαρξ και οι μαρξιστές αντιλαμβάνονταν τον ιμπεριαλισμό, πρώτα και κύρια, ως συνέπεια του καπιταλισμού, ο Μπακούνιν τον είδε ως συνέπεια των ισχυρών κρατών και της κεντρικής εξουσίας. Προφανώς, υπάρχουν ιμπεριαλιστικές εκστρατείες στον 20ό αιώνα που δεν μπορούν να εξηγηθούν με όρους οικονομικών δυνάμεων. Αν και ο Μπακούνιν συμφώνησε με το μεγαλύτερο μέρος της μαρξιστικής ανάλυσης του οικονομικού συστήματος, δεν πίστευε ότι ο σοσιαλισμός θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη συγκέντρωση της εξουσίας, όπως και έγινε.
Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΟΥ ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ
Για τον ίδιο τον ιμπεριαλισμό, ο Μιχαήλ Μπακούνιν [1814-1876] δεν έχει τίποτα συγκεκριμένο να πει. Αυτό δεν είναι περίεργο, διότι ο ιμπεριαλισμός στη σύγχρονη μορφή του δεν είχε ακόμη εμφανιστεί· εκτός αυτού, η εναντίωση στον ιμπεριαλισμό από έναν επαναστάτη είναι αυτονόητη. Αλλά νομίζω ότι τα γραπτά του Μπακούνιν μπορούν να είναι χρήσιμα στους αντί-ιμπεριαλιστές με διάφορους τρόπους. Πρώτον, λόγω της γενικής άποψης που είχε ο Μπακούνιν για την ουσία του επαναστατικού αγώνα και των αντιλήψεών του για τον φεντεραλισμό και το κράτος. Δεύτερον λόγω των δραστηριοτήτων του κατά τη δεκαετία του 1840.
Όσον αφορά το τελευταίο σημείο, είναι σαφές ότι δεν επιθυμώ να επεκταθώ περισσότερο. Οποιοσδήποτε ιστορικός παραλληλισμός θα ήτανε καταχρηστικός. Ωστόσο, δεν είναι καταχρηστικό να επισημάνουμε τις ομοιότητες μεταξύ των διάφορων ειδών εθνικισμού του 19ου αιώνα και τον αντι-ιμπεριαλισμός της εποχή μας. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι πολλοί αντι-ιμπεριαλιστικοί αγώνες σήμερα διεξάγονται σε εθνικιστικά πλαίσια, αλλά και λόγω της έντασης με την οποία το δόγμα εκείνης καθώς και της σημερινής εποχής μονοπωλεί την προσοχή των ανθρώπων με ριζοσπαστική συνείδηση. Από αυτή την άποψη, ο Μπακούνιν έχει σημαντικά πράγματα να πει.
[Ο Μπακούνιν από τον πατριωτισμό στον αναρχισμό ]
Ο λεγόμενος «επαναστατικός πανσλαβισμός» του Μπακούνιν στη δεκαετία του 1840 συνήθως παρερμηνεύεται. Στην περίφημη έκκλησή του προς τους Σλάβους (1848) υποστήριξε τον συνασπισμό μεταξύ των Σλάβων της Αυστρίας, των Ούγγρων και των δημοκρατικών Γερμανών προκειμένου να ρευστοποιηθεί η Αυστριακή Αυτοκρατορία και να συνενωθούν με τους Πολωνούς για μια ανεξάρτητη Πολωνία και μια επανάσταση στη Ρωσία. Ήλπιζε πως μια Σλαβική Ομοσπονδία θα ενθαρρύνει τους Σλάβους να συμμετάσχουν στον αγώνα που η επανάσταση διεξήγαγε σε όλη την Ευρώπη. Η κοινωνική απελευθέρωση των μαζών και η χειραφέτηση των καταπιεσμένων εθνικοτήτων πρέπει, κατά την άποψη που ακολουθήθηκε, να οδηγήσουν σε μια καθολική ομοσπονδία Ευρωπαϊκών δημοκρατιών.
Μετά την αποτυχία της πολωνικής εξέγερσης [για ανεξαρτησία – ΣτΕ.] του 1863, όμως, ο Μπακούνιν δεν είχε πια πίστη στη χρήση του πατριωτισμού για κοινωνικούς επαναστατικούς σκοπούς. Μέχρι το 1864 είχε σίγουρα διατυπώσει τις φιλοσοφικές, πολιτικές και σοσιαλιστικές ιδέες που συνδέονται με το όνομά του. Από τότε και στο εξής θα υπερασπιστεί την κοινωνική επανάσταση σε διεθνή κλίμακα και θα απορρίψει κάθε μορφή εθνικισμού. Η εθνικότητα δεν είναι αξιακή, έγραψε, είναι γεγονός, τόσο νομικό όσο και ατομικό. Αλλά ούτε η ειρήνη ούτε η ενοποίηση της Ευρώπης θα ήταν εφικτή όσο τα συγκεντρωτικά κράτη συνέχιζαν να υπάρχουν.
...Στις 7 Γενάρη 1920, γεννήθηκε ο αναρχικός Albert Isidore Meltzer, στο Tottenham του Λονδίνου. Από το 1936 κινητοποιείται για να υποστηρίξει την Ισπανική Επανάσταση και το 1937 δημιουργεί την ομάδα ′”The Friends of Durruti” (“Οι Φίλοι του Ντουρρούτι”).
Το 1938 εισέρχεται με πλαστά έγγραφα στη Γερμανία με σκοπό να επιτεθεί στον Χίτλερ, αλλά η πρόθεση είναι ανεπιτυχής. Το 1939 είναι ένας από τους εκδότες της εφημερίδας Anarchist Riot! (Αναρχική Εξεγερση). Το 1962 συμμετέχει στην ελευθεριακή αντίσταση στο καθεστώς Φράνκο μέσα από την ομάδα “Group 1 May" (“Ομάδα 1η Μάη”). Μαζί με τον αναρχικό Stuart Christie ιδρύουν τον Anarchist Black Cross...
Γεννημένος στην Αλγερία σε μια φτωχή οικογένεια το 1913, ο Καμύ έχασε τον πατέρα του στη Μάχη της Μάρνης το 1916. Τον μεγάλωσε η μητέρα του, που δούλευε ως οικιακή βοηθός και ήταν αναλφάβητη.
Κερδίζοντας μια υποτροφία, ο Καμύ ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος.
Ως νέος, του άρεσε το ποδόσφαιρο, ενώ ήταν και μέλος μιας θεατρικής ομάδας.
Από την εποχή που ήταν τερματοφύλακας, ο Αλμπέρ Καμύ είχε πάντα ομαδικό πνεύμα. Είχε μια γενναιόδωρη, αν όχι ευαίσθητη φύση και πάντα επεδίωκε την μέγιστη δυνατή ενότητα, αναζητώντας να αποφύγει ή να προσπεράσει την εχθρότητα.
Πολλοί διανοούμενοι που έγραψαν για τον Καμύ απέκρυψαν την στήριξή του...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018