Yavor Tarinski*
Ο Μάιος του 1953 θα μείνει στην ιστορία ως η πρώτη εργατική απεργία-εξέγερση σε κομμουνιστική χώρα της Ανατολικής Ευρώπης μετά τον θάνατο του Στάλιν. Πρόκειται για την απεργία των καπνεργατών στην πόλη του Πλόβντιφ (Φιλιππούπολη) της Βουλγαρίας, την οποία απεργία οι κομμουνιστικές Αρχές θα πνίξουν στο αίμα.
Ο Στάλιν πεθαίνει στις 5 Μαρτίου του 1953 και οι καπνεργάτες στο Πλόβντιφ, στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας, φαίνεται πως, αντί να θρηνούν, παίρνουν θάρρος. Ήδη από τον Απρίλη έχουν αρχίσει να οργανώνονται για να αντιμετωπίσουν τις απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες (οι αναρχικοί λαμβάνουν ενεργό μέρος στις προετοιμασίες, καθώς και στις δράσεις που ακολουθούν). Η καπνοβιομηχανία είχε κρατικοποιηθεί υπό το σταλινικό καθεστώς το 1947. Οι συνθήκες είχαν επιδεινωθεί, με τους εργαζόμενους, οι οποίοι ήταν κυρίως γυναίκες, να χάνουν τη μόνιμη εργασία τους και να τοποθετούνται σε εποχιακές βραχυπρόθεσμες θέσεις, χωρίς κανένα βοήθημα κατά την περίοδο της ανεργίας. Η ατμόσφαιρα στη βιομηχανία καπνού γίνεται ολοένα και πιο κατασταλτική με τους εργαζόμενους να χάνουν οποιαδήποτε προνόμια τους έχουν απομείνει, να εκφοβίζονται και να αντιμετωπίζουν όλο και πιο σκληρές συνθήκες εργασίας.
Στις αρχές Απριλίου οι καπνεργάτες κάνουν γενική συνέλευση στην οποία αποφασίζουν να απαιτήσουν απασχόληση όλον τον χρόνο, πενθήμερη εβδομάδα εργασίας και την αποκατάσταση άλλων προηγούμενων παροχών, συμπεριλαμβανομένων και των μπόνους που έπαιρναν πριν την κρατικοποίηση της οικονομίας. Στις 20 Απριλίου, στέλνουν τα αιτήματά τους στον τότε πρωθυπουργό Βάλκο Τσερβένκοφ. Προειδοποιούν πως εάν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους θα διακόψουν την εργασία τους στις αρχές Μαΐου και θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία του Κρατικού Μονοπωλίου Καπνού στη Φιλιππούπολη. Εκείνο το βράδυ εκλέγουν απεργιακή επιτροπή. Ακολούθησαν συναντήσεις και συνελεύσεις σε καπναποθήκες σε όλη τη Φιλιππούπολη.
Στις 3 Μαΐου, οι καπνεργάτες της νυχτερινής βάρδιας στην αποθήκη “Ιβάν Καραντζόφ” διώχνουν τους φρουρούς και κάνουν κατάληψη. Το επόμενο πρωί η πολιτοφυλακή φτάνει στην αποθήκη και την περικυκλώνει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι καπνεργάτριες στις αποθήκες “Στέφαν Κιραντζίεφ” και “Γκεόργκι Ιβανόφ” να βγουν επίσης σε απεργία και να κατευθυνθούν προς την περικυκλωμένη αποθήκη “Ιβάν Καραντζόφ”. Εκεί συγκρούονται με την πολιτοφυλακή. Η τελευταία πυροβολεί στον αέρα πολλές φορές για να τρομάξει τους συγκεντρωμένους, αλλά δίχως αποτέλεσμα, και αναγκάζεται να υποχωρήσει.
Στη συνέχεια, οι απεργοί από τις τρεις αποθήκες συγκεντρώνονται στην αυλή της “Ιβάν Καραντζόφ”. Στο σημείο αρχίζουν να έρχονται και άλλοι καπνεργάτες. Ομιλητές της απεργιακής επιτροπής απευθύνονται στους συγκεντρωμένους. Ανάμεσα στους ομιλητές είναι και ο αναρχικός Στάνιο Βάτεφ, ο οποίος είναι επίσης και ενεργό μέλος της απεργιακής επιτροπής. Κάποιοι αυτόπτες μάρτυρες μιλούν για εκατοντάδες συγκεντρωμένους, άλλοι για χιλιάδες.
Την επόμενη μέρα, 4 Μαΐου, μία μεγάλη αντιπροσωπία υψηλόβαθμων στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας φτάνει στη Φιλιππούπολη. Ανάμεσά τους είναι ο Υπουργός Εσωτερικών Γκεόργκι Τσανκόφ, ο Υπουργός Βιομηχανίας Αντόν Γιούγκοφ, ο εκπρόσωπος του Υπουργικού Συμβουλίου Ράικο Νταμιάνοφ, ο Υπουργός Γεωργίας Στάνκο Τοντορόφ και ο επικεφαλής της Κρατικής Επιτροπής Σχεδιασμού Γκεόργκι Τσανκόφ. Συνοδεία τους έχουν τον δήμαρχο της Φιλιππούπολης Νικόλα Μπαλκαντζίεφ και τον γραμματέα της τοπικής επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιβάν Προύμοφ.
Φαίνεται πως η κυβέρνηση είχε πλέον πανικοβληθεί – πώς ήταν ποτέ δυνατόν...
Αργύρης Αργυριάδης
Αφορμή για το συγκεκριμένο κείμενο στάθηκε η «εκούσια» είσοδος της αστυνομίας με την επιστημονική αρωγή του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά και τον νέο νόμο για την ακούσια νοσηλεία.
Ο Μαστροτζιοβάνι ήταν ένας γνωστός σε όλους δάσκαλος Μαθηματικών και ιδεολόγος Αναρχικός, αγαπητός στους μαθητές του, αλλά και στους γονείς τους. Πολυπράγμων και εραστής της γνώσης, ο κόσμος τον θυμάται να διαβάζει λεξικά, διότι όπως έλεγε εμφατικά είναι υπέροχο να μαθαίνει κανείς καινούργιες λέξεις.
Δεν ήταν όμως ένας ακίνδυνος θεωρητικός, αλλά ένας μαχητικός αντιφασίστας που την δεκαετία του 1970 ήταν πάντα μπροστά στον αγώνα ενάντια στην παλινόρθωση του Φασισμού...
Στις 23 Μάη 1901, γεννήθηκε στην Tortosa της Καταλονίας ο αναρχικός Josep Fontcuberta Nivera. Στο Caldes de Montbui της Βαρκελώνης, βρίσκει δουλειά ως κτίστης και εντάσσεται στην Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία (FAI).
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, γνωστός ως Pep Tortosa, πολεμά ως εθελοντής στο μέτωπο του Έβρου. Στο τέλος του πολέμου καταδόθηκε από έναν διαβόητο άνδρα, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και εκτελείται στις 18 Μαΐου 1939 στο Camp de la Bota της Βαρκελώνης.
*Πηγή: Walter Ranieri.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018