Μικρή βιογραφία
Γεννήθηκε το 1920 στο Παρίσι. Αναρχικός, δάσκαλος στο επάγγελμα. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο παράνομο και υπόγειο συνδικαλιστικό κίνημα. Από το 1945 μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας (FA), η οποία ιδρύθηκε τον ίδιο χρόνο. Χρημάτισε γραμματέας της Ομοσπονδίας στα διαστήματα 1946-1948 και 1950-1953 καθώς και διευθυντής της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Le Libertaire» («Ο Ελευθεριακός»). Ίδρυσε και καθοδήγησε την Organisation-Pense΄e-Bataille (OPB), μια μικρή μυστική ομάδα μέσα στην Αναρχική Ομοσπονδία, η οποία απέκτησε γρήγορα τον έλεγχο της Ομοσπονδίας σε αρκετές περιοχές της χώρας.
Η OPB εναντιώθηκε στις απόψεις μιας άλλης μισο-μυστικής «ανθρωπιστικής» («humanist») φράξιας της Αναρχικής Ομοσπονδίας με το όνομα «Commission d’ Etudes Anarchistes» (CEA) και οι «ηγέτες» της ήταν οι Vincey, Bouye, Maurice Joyeux, Lapeyre κ.ά. Μετά το 1953 η νέα Αναρχική Ομοσπονδία «σύνθεσης» εκδίωξε άτομα ή ομάδες με αρκετά εξουσιαστικό τρόπο επειδή ήταν αρκετά «συνθετιστές» (!).
Συγγραφέας του έργου «Manifeste du communisme libertaire» («Μανιφέστο του Ελευθεριακού Κομμουνισμού»), όπου υποστήριξε μια σύνθεση του αναρχισμού και μερικών στοιχείων του μαρξισμού, ντοκουμέντο που υιοθετήθηκε από την Αναρχική Ομοσπονδία (FA) στο συνέδριό της του 1953 στο Παρίσι. Επίσης, στο συνέδριο αυτό, η Ομοσπονδία μετονομάστηκε σε Federation Communiste Libertaire (FCL – Ελευθεριακή Κομμουνιστική Ομοσπονδία) και υπήρξε ως τέτοια μέχρι το 1957 και – ατυχώς - πήρε μέρος στις τότε εκλογές. Ο Fontenis ήταν ο «ηγέτης» της FCL μέχρι το1956.
Ο Fontenis φυλακίστηκε το 1957 για την δραστηριότητά του εναντίον του πολέμου στην Αλγερία. Από το 1958 συμμετείχε στην εκδοτική ομάδα της «La Voie Communiste» («Η Κομμουνιστική Φωνή»). Το 1969, ενώ ζούσε στην πόλη Tours, ο Fontenis, μαζί με τον Ντανιέλ Γκερέν και τον Αντρέ Σενέζ, αναδιοργάνωσαν αρκετές παλιές και νέες αναρχικές ομάδες, οι οποίες, κάτω από την επίδρασή τους, συγκρότησαν το Mouvement Communiste Libertaire (MCL – Ελευθεριακό Κομμουνιστικό Κίνημα). Το 1971 ένα μέρος του MCL συγχωνεύθηκε με την Organisation Revolutionnaire Anarchiste (ORA – Οργάνωση Επαναστατών Αναρχικών) και αποτέλεσαν την Organisation Communiste Libertaire (OCL – Ελευθεριακή Κομμουνιστική Οργάνωση).
Του Γιώργου Σώρου
Αυτό το άρθρο επιχειρεί να διασαφηνίσει τη σχέση ανάμεσα στην ελευθεριακή (1) παράδοση και το ιδιαίτερο ρεύμα του αναρχοσυνδικαλισμού εντός αυτής. Αν και κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας μπορεί να βρει κανείς πάμπολλες φιλοσοφικές ή κοινωνικές αντιλήψεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αντιεξουσιαστικές ή αντικρατικές ο αναρχισμός ως κοινωνικό κίνημα των από κάτω συγκροτείται κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα ως αναπόσπαστο τμήμα των εργατικών κινημάτων της εποχής.
Τα δύο βασικότερα ρεύματα στο εσωτερικό του αναρχισμού είναι ο αναρχοκομμουνισμός και ο αναρχοσυνδικαλισμός. Και τα δύο αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως τμήμα του κόσμου της εργασίας...
Written by Leonardos Kottis in July 2000 on the island of Paros, Greece, as the preface of the book of K. Speras «The Strike of Serifos, that is narration of the bloody scenes of 21 August 1916 in the mines of Megalo Livadi of Serifos». This book was published in Athens, Greece, in 2001 by the Libertarian Historical Archive and the Vivliopelagos Editions.
Translation in English by Dimitris Troaditis, in February 2005 in Melbourne, Australia. Editing by Paul Pomonis. Notes by Leonardos Kottis and Dimitris Troaditis.
THE POLITICAL SITUATION OF THE PERIOD (1904-1918)
«...It was a...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018